Stotteren

Net als Sanne praat Hidde goed voor z'n leeftijd. Dat merk je ook in zijn klas. Veel kinderen praten minder goed en vooral minder veel Engels dan hij Nederlands. Daardoor is het ook lastig om zijn Engels te peilen. Hij weet best veel woorden en ook sommige zinnetjes, maar aangezien er in z'n klas niet van ze verwacht wordt dat ze echt zoveel praten valt dat niet zo op.

Overigens valt het Engels leren van de kindjes me niet helemaal mee. Van te voren zei iedereen tegen ons dat zulke jonge kinderen zo flexibel zijn dat ze het heel snel oppikken. Ik had zoiets van eerst zien dan geloven. Dat was dus niet onterecht. Ik heb er veel over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat het een soort padstelling is. Ik geloof volledig dat ze de ideale leeftijd hebben om super snel Engels te leren, maar juist doordat ze zo jong zijn krijgen ze de gelegenheid er niet voor. Er bestaan diverse taalcursussen, maar niet voor kleine kindjes die nog niet kunnen lezen en schrijven. Daardoor ben je aangewezen op Engels leren in het dagelijks leven, lees: school. Dat kan een prima leerschool zijn. Voordat Daan met z'n ouders en zusjes naar Amerika verhuisde zijn zij in Nederland naar de internationale school gegaan, waar ze in 6 weken Engels hebben geleerd. Maar het is juist zo effectief doordat je volledig wordt ondergedompeld in het Engels. En Sanne en Hidde zijn nog zo klein dat ze niet de volledige week naar school gaan, waardoor dat effect grotendeels verloren gaat. Je zou er natuurlijk wel voor kunnen kiezen om ze 5 volle dagen naar school te laten gaan, maar dan krijg je er weer andere problemen voor terug. Natuurlijk komt het wel goed met hun Engels, maar het duurt alleen wat langer dan ik oorspronkelijk had gedacht, of dan anderen hadden voorspeld.

Met Hiddes Nederlands is in ieder geval helemaal niets mis. Sinds een paar maanden is hij opeens een stuk beter gaan praten. Hij maakt super lange zinnen en schuwt de moeilijkste woorden zelfs niet. Maar vorige week had hij opeens iets nieuws: hij hakkelde en stotterde opeens. Niet continu, maar in episodes. Een ochtend heel erg en dan de rest van de dag vrijwel niet meer bijvoorbeeld. En ook lang niet bij alle zinnen. Lange,  moeilijke woorden en zinnen komen er probleemloos uit en bij eenvoudige zinnetjes als "(wat) is dat nou?" blijft hij hangen. Het is voornamelijk bij woorden met een "i" aan het begin, is en ik meestal.

"Iiiiiiiiiiiiiiiiiis dat nou?"

Nu meende ik me te kunnen herinneren dat kleine kinderen voor een tijdje kunnen stotteren zonder dat dat hoeft te betekenen dat ze later gaan of blijven stotteren. Maar met de benodigde kennis in de familie is het eenvoudig even navraag te doen. Jesse, Daans zus, heeft logopedie gedaan, dus dat telefoontje was snel gemaakt. En inderdaad blijkt dit vrij normaal te zijn en hoeven we ons niet direct zorgen te maken. Nu heb ik het idee dat het inmiddels (de eerste keer dat het me opviel was misschien 2 weken geleden) al iets minder aan het worden is.We wachten rustig af hoe het zich verder ontwikkelt en ook tot Hidde aan het einde van de zin is....