Bril

Vlak voordat we uit Nederland vertrokken heeft Hidde z'n bril voorgeschreven gekregen. Daan heeft h'm op z'n laatste dag in Delft nog opgehaald, maar sindsdien is er weinig mee gebeurd. Bij de opticien was het al duidelijk: de bril mocht even op om te passen, maar daarna moest-ie onmiddellijk af!

Enige tijd geleden zijn Sanne en Hidde hier naar de oogarts geweest. Zoals bij bijna alles zijn ook de gebruiken op medisch gebied hier anders dan in Nederland. Deze oogarts zei dat Hidde met de sterkte die hij heeft gemeten hier helemaal geen bril voorgeschreven zou krijgen. Het was niet verkeerd, maar deze arts zei dat het prima was als hij alleen maar af en toe z'n bril een uurtje op had. Natuurlijk doen wij ons best om hem te stimuleren z'n bril te dragen, maar wanneer dat niet lukt voelen we ons, met de woorden van deze arts in ons achterhoofd, toch een beetje minder schuldig.

Je kunt stimuleren wat je wil, maar uiteindelijk is Hidde toch degene die besluit wat er gebeurt. Als Hidde besluit dat hij het echt niet gaat doen kun je hoog en laag springen, maar dan gaat die bril niet op. Inmiddels is hij met z'n 2e stickervel bezig. Als hij z'n bril goed draagt krijgt hij een sticker en bij een bepaald aantal stickers krijgt hij een klein cadeautje. Dus de eerste keer dat hij uberhaupt z'n bril op had, al was het maar voor een paar minuten, kreeg hij een sticker.

Na de eerste 10 stickers en het eerste cadeautje (een sesamstraatboekje dat hij had uitgekozen) werden de eisen wat aangescherpt. Z'n bril moest wel minstens anderhalf uur op voordat er een sticker was verdiend. Als hij besluit om z'n bril op te zetten ging dat eigenlijk best wel aardig. Hij linkt het opzetten van z'n bril aan voorlezen, want dat was in eerste instantie de manier om hem zover te krijgen, maar als je na wat voorlezen stopt houdt hij vervolgens braaf z'n bril op voor soms wel een paar uur. Maar ja, vaak zegt hij ook gewoon "nee" als je vraagt of hij vandaag een sticker gaat verdienen.

Van de week lijkt er opeens een knop om te zijn gegaan bij Hidde. Hij vroeg opeens uit zichzelf - dat had hij echt nog nooit gedaan - of hij z'n bril op mocht. Ja, natuurlijk! Dus de bril ging op en nadat Hidde 's middags geslapen had ging de bril weer op. En de volgende ochtend vroeg hij weer op z'n bril. Toen hij naar school ging wilde hij z'n bril op om h'm aan miss Z (z'n juf) te laten zien.

Hidde met bril

Nu weten we natuurlijk niet of deze opleving blijvend is (terwijl ik dit typ op zondagochtend roept hij alweer "ikke mijn bril op!!!"), maar het lijkt mij sowieso een stap in de goede richting. Wie weet staat hij binnenkort wel op elke foto met z'n bril op.