Tornado warning

Vandaag is het slecht weer. Heel veel regen, wind en onweer. En natuurlijk de diverse weather warnings. Daar houden ze hier van, van weather warnings. Een dag gaat er nog wel voorbij zonder warning, watch of advisory, maar meer dan 3 dagen zonder heb ik het volgens mij nog niet gezien. Het gaat dan om overstroming, regen, sneeuw, wind, onweer, dus eigenlijk alle minder leuke kanten van moeder natuur.

In de kamer staat een weerstation, die Daan voor kerst van z'n werk heeft gekregen. Ook daarop verschijnen alle weeralarmen. Ik had in het voorbijgaan wel gezien dat er weer iets opstond, maar omdat er om de haverklap iets staat had ik er verder niet naar gekeken. Vandaag heb ik geleerd dat het misschien toch verstandig is om er wel naar te kijken...

Toen het vandaag tijd was om Sanne op te halen van school regende het extreem hard. Ik was blij dat Pelle sliep, want dan hoefde ik hem tenminste niet mee te nemen door het slechte weer. Aangezien de school 3 huizen verder is laat ik hem voor die paar minuten liggen wanneer hij lekker ligt te slapen. Hidde in de dubbele wagen, regenkap eroverheen, regenjas aan en gaan.

Op school hoorde ik dat er een tornado warning was voor deze regio. Cool, dacht ik, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Vervolgens dacht ik, maar wat moet je dan doen bij een tornado? Dat kon Sannes juf me vertellen: zorgen dat je weg blijft van alle ramen en van alle buitenmuren. Op school moeten ze wanneer de tornado-sirene klinkt allemaal in de gang gaan liggen en hun hoofd met hun armen bedekken.

Nog voordat ik weer weg was uit de school werd verteld dat de tornado warning al weer was ingetrokken. Klaarblijkelijk is-ie hier wel in de buurt langs gekomen, maar zonder aan de grond te komen en zonder schade te berokkenen. Nou, die warning was dus maar van korte duur....

Op weg naar huis - weer door de zeikende regen - was ik er natuurlijk nog over aan het nadenken. In eerste instantie had ik me geen zorgen gemaakt over Pelle, omdat die veilig thuis in z'n bedje lag. Maar ja, dacht ik naderhand, als ramen en buitenmuren een mogelijk gevaar veroorzaken, is dat bedje misschien wel helemaal niet zo veilig. 

Pelle lag "veilig" in z'n bed

Eenmaal weer thuis heb ik mezelf even ingelezen op internet. Want dit hoort dus ook bij cultuur verschillen. De kelder is dus the place to be wanneer die sirene inderdaad af gaat. En voordat ik weer naar school ga en Pelle in z'n bedje laat liggen zal ik het weerstation even checken op weather warnings!

Stotteren

Net als Sanne praat Hidde goed voor z'n leeftijd. Dat merk je ook in zijn klas. Veel kinderen praten minder goed en vooral minder veel Engels dan hij Nederlands. Daardoor is het ook lastig om zijn Engels te peilen. Hij weet best veel woorden en ook sommige zinnetjes, maar aangezien er in z'n klas niet van ze verwacht wordt dat ze echt zoveel praten valt dat niet zo op.

Overigens valt het Engels leren van de kindjes me niet helemaal mee. Van te voren zei iedereen tegen ons dat zulke jonge kinderen zo flexibel zijn dat ze het heel snel oppikken. Ik had zoiets van eerst zien dan geloven. Dat was dus niet onterecht. Ik heb er veel over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat het een soort padstelling is. Ik geloof volledig dat ze de ideale leeftijd hebben om super snel Engels te leren, maar juist doordat ze zo jong zijn krijgen ze de gelegenheid er niet voor. Er bestaan diverse taalcursussen, maar niet voor kleine kindjes die nog niet kunnen lezen en schrijven. Daardoor ben je aangewezen op Engels leren in het dagelijks leven, lees: school. Dat kan een prima leerschool zijn. Voordat Daan met z'n ouders en zusjes naar Amerika verhuisde zijn zij in Nederland naar de internationale school gegaan, waar ze in 6 weken Engels hebben geleerd. Maar het is juist zo effectief doordat je volledig wordt ondergedompeld in het Engels. En Sanne en Hidde zijn nog zo klein dat ze niet de volledige week naar school gaan, waardoor dat effect grotendeels verloren gaat. Je zou er natuurlijk wel voor kunnen kiezen om ze 5 volle dagen naar school te laten gaan, maar dan krijg je er weer andere problemen voor terug. Natuurlijk komt het wel goed met hun Engels, maar het duurt alleen wat langer dan ik oorspronkelijk had gedacht, of dan anderen hadden voorspeld.

Met Hiddes Nederlands is in ieder geval helemaal niets mis. Sinds een paar maanden is hij opeens een stuk beter gaan praten. Hij maakt super lange zinnen en schuwt de moeilijkste woorden zelfs niet. Maar vorige week had hij opeens iets nieuws: hij hakkelde en stotterde opeens. Niet continu, maar in episodes. Een ochtend heel erg en dan de rest van de dag vrijwel niet meer bijvoorbeeld. En ook lang niet bij alle zinnen. Lange,  moeilijke woorden en zinnen komen er probleemloos uit en bij eenvoudige zinnetjes als "(wat) is dat nou?" blijft hij hangen. Het is voornamelijk bij woorden met een "i" aan het begin, is en ik meestal.

"Iiiiiiiiiiiiiiiiiis dat nou?"

Nu meende ik me te kunnen herinneren dat kleine kinderen voor een tijdje kunnen stotteren zonder dat dat hoeft te betekenen dat ze later gaan of blijven stotteren. Maar met de benodigde kennis in de familie is het eenvoudig even navraag te doen. Jesse, Daans zus, heeft logopedie gedaan, dus dat telefoontje was snel gemaakt. En inderdaad blijkt dit vrij normaal te zijn en hoeven we ons niet direct zorgen te maken. Nu heb ik het idee dat het inmiddels (de eerste keer dat het me opviel was misschien 2 weken geleden) al iets minder aan het worden is.We wachten rustig af hoe het zich verder ontwikkelt en ook tot Hidde aan het einde van de zin is....

Schoolreisje

Vorige week is Sanne voor het eerst op schoolreisje geweest. De fieldtrip ging naar de Crayola Factory. Crayola is Het Merk krijtjes hier in Amerika. Daarnaast maken zo ook vrijwel alle andere denkbare teken spullen. De fabriek van Crayola zit hier vlakbij in Easton, net over de grens met Pennsylvania. Of tenminste, of de daadwerkelijke fabriek waar de krijtjes worden geproduceerd ook daar zit weten wij niet, maar the factory, wat een soort groot speelparadijs voor kinderen is, zit daar in ieder geval wel.

Vorige week donderdag ging Sanne met school daar naar toe. Ze vond het bijzonder spannend. Niet in de laatste plaats omdat het inclusief lunch was, wat bestond uit een McDonalds Happy meal. Als we het er over hadden dat ze al bijna op schoolreisje ging zei ze vervolgens "en Hidde, weet je wat we dan krijgen? ........ Frietjes!"

's Ochtends hebben Hidde, Pelle en ik haar net iets eerder dan anders weggebracht. Normaal begint ze om 9 uur, maar de bus vertrok die dag om 9 uur. Nadat alle kindjes ingestapt en ingesnoerd waren in de echte gele schoolbus was het tijd voor vertrek. Als enige stonden de jongetjes en ik daar bij de bus om te zwaaien. Dat doe je toch als ouder van kind dat op schoolreisje gaat? Hier klaarblijkelijk niet.

Die 2 staartjes achter het raampje, da's Sanne

Omdat Sanne iets leuks met school ging doen, ben ik dat ook gaan doen met Hidde. Boodschappen doen met de fiets vond hij al leuk, maar dat won het natuurlijk niet van de verrassing die ik in petto had voor hem: ook hij mocht frietjes eten bij de McDonalds! Daarna nog spelen in het speelpaleis in de Mc en ook nog naar de speeltuin toe, Hiddes dag kon niet meer stuk!

Gelukkig had ook Sanne het erg leuk gehad op het schoolreisje. Wat je nu precies allemaal kunt doen bij de Crayola Factory is ons nog altijd niet bekend. Het is er leuk, kunt er spelen met lego, blokjes, een watertafel, kunt er tekenen, maar verder... We zullen toch een keertje zelf moeten gaan kijken!

Sanne had die week, sinds haar verjaardag eigenlijk al, last van haar maag. Bij het eten ging haar buik vaak pijn doen en ze had ook al 4 dagen diarree. Iedere keer als haar buik pijn ging doen zeiden we dat ze maar moest stoppen met eten. Dus ook voor het schoolreisje hadden we haar geinstrueerd om rustig van haar patatjes en kippetjes te eten en te stoppen zodra ze pijn in haar buik zou krijgen. Dat vond ze een goed idee, maar dan moesten we het wel even tegen de juf zeggen, anders begreep zij niet waarom Sanne haar "bord" niet leeg zou eten. Zo gezegd, zo gedaan, Sanne lekker op schoolreisje.

Toen ik haar op ging halen vertelde de juf me dat Sanne 3 "bowel movements" had gehad op het schoolreisje die "very loose" waren. De term bowel movement is de Amerikaans neurotische manier om over poep te praten. Stel je voor dat je het beestje bij z'n naam noemt, dat kan natuurlijk niet. Ik bedoel, we hebben het wel over poep, he?! Hidde krijgt bijvoorbeeld ook iedere schooldag een briefje mee over hoe zijn dag was. Daarop staat ook wanneer z'n luier is verschoond, wat erin zat en als dat van toepassing is of ze naar de wc zijn geweest. Daarvoor gebruiken ze de afkortingen D, W, BM, T en S. Daaronder staat de betekenis van deze afkortingen D = dry, W = wet, T = tried, S = succesfull. Over de afkorting BM, die staat voor bowel movement, wordt in alle toonaarden gezwegen...

Maar goed, terug naar Sanne. Sanne had dus 3x diarree gehad op het schoolreisje. Dat verbaasde me niets, want dat had ze al een paar dagen. De juf vertelde me dat dit betekende dat er iets aan de gang was en als ze die dag nog een keer diarree zou hebben zou ze de volgende dag niet naar school mogen komen! Ze zijn nogal paranoia over dingen die besmettelijk zijn. Bij het minste of geringste mag je niet naar school komen en dus ook niet wanneer je een rommelende buik hebt. Uiteraard hebben wij Sanne de volgende dag gewoon naar school laten gaan. Haar bowel movements waren nog niet helemaal wat het zijn moet, maar we hebben gewoon gedaan of ons neus bloedde.

De dag na het schoolreisje, die dag dat ze om diarree redenen eigenlijk niet naar school had gemogen was Sannes eerste vrijdag op school. We willen het aantal schooldagen voor haar - en overigens ook voor Hidde - langzaam opbouwen. Er is geen noodzaak dat ze nu meteen een volle schoolweek gaat draait en met het Engels zou dat waarschijnlijk ook te vermoeiend zijn. Vanaf nu gaat ze 4 ochtenden per week en met ingang van het nieuwe schooljaar gaan ze allebei een ochtend meer naar school en dan weer een extra ochtend na hun verjaardag.

Deze vrijdag was tevens de laatste dag dat Ms. Ann, haar juf, er was. Zij heeft helaas een nieuwe baan op een andere school en is met Amerikaans korte vooraankondiging (1 week van te voren) vertrokken. Gelukkig is haar andere juf, Ms. Jamie ook erg leuk. Er wordt nog gezocht naar een vaste 2e juf en tot die tijd is er een invaller.

De drukke week - met een verjaardag, een schoolreisje en een extra dag school - was klaarblijkelijk toch wat vermoeiend voor Sanne. Eigenlijk slaapt ze vrijwel nooit meer 's middags. Ze gaat wel vaak rusten. Dat houdt in dat ze rustig op haar kamer gaat spelen en naar verhaaltjes luistert. Op vrijdagmiddag ging ze dat ook doen. Na een tijdje kwam ik haar kamer in om iets te vragen en zag haar op de grond liggen. Ik begon met mijn vraag, maar toen ik door had dat ze geen enkele reactie vertoonde schrok ik me wild. Ze lag namelijk in het midden van haar kamer op haar buik, wat een nogal rare slaaphouding leek. Maar ja, dat was het dus wel degelijk. Ze lag gewoon te slapen!

Sanne is in slaap gevallen op de grond...

Sanne 4 jaar!!

Afgelopen maandag was Sanne jarig en is ze 4 jaar geworden! Een kleuter is ze nu. En als je een kleuter wordt heb je heel het concept verjaardag toch net iets beter door dan de jaren daarvoor is ons opgevallen. Sanne was al een tijd bezig met haar verjaardag. Ze was verrukt dat Daan weg ging naar Nederland, want als hij op reis ging was ze bijna jarig. Tijdens zijn afwezigheid hadden we een kalender voor haar en Hidde, waarop ze iedere dag een vakje door konden kruisen. Op Hiddes kalender kwam papa op het laatste vakje terug, Sannes kalender liep door tot haar verjaardag. Dagelijks kwam ze hyperactief springend de kamer binnen onder het geroep "nog X dagen en dan ben ik jarig!!!"

Toen ze op haar verjaardag beneden kwam was zij helemaal verrukt dat de kamer versierd was, haar stoel versierd was, de tafel feestelijk was gedekt en dat er op tafel heel veel cadeautjes lagen. Daan had de week daarvoor van veel mensen cadeautjes meegekregen voor haar, dus er was veel!

Sanne bij een tafel vol cadeaux

Ze kwam zelf met het idee om voor het ontbijt 1 cadeautje uit te pakken en dan na het eten de rest. Het is een soort diner met tussen iedere gang door dansen geworden. Alleen dan in plaats van diner ontbijt en in plaats van dansen cadeaux uitpakken. Dit was ook het eerste jaar dat ze een echt verlanglijstje had gemaakt. Er waren erg veel (vrijwel uitsluitend) cadeautjes van haar lijstje, wat ze erg leuk vond.

Sanne was helemaal in haar element bij het uitpakken van de cadeautjes

2 Dagen voor haar verjaardag is ze van haar kinderstoel afgevallen. We hebben het allebei niet zien gebeuren, maar het verhaal vertelt dat ze in haar val tegen een stoel is gebotst en dat hierdoor haar bril in haar neus is gedrukt. Er zat een klein wondje op haar neus en alhoewel we braaf lange tijd met een koud washandje op haar neus hebben gezeten is haar neus bijzonder blauw en dik geworden. Hierdoor kon haar bril niet meer goed op, want dat was te pijnlijk. Vandaar dat ze op alle verjaardagsfoto's zonder bril staat. 

Sanne met gele neus; vele kleuren volgen nog

Voor haar verjaardag heeft Sanne nog een poging gedaan om mensen uit Nederland uit te nodigen, maar ze had al vrij snel door dat dat toch echt niet op zou schieten. Dus koos ze voor verandering van tactiek. Ze heeft vervolgens zelf bedacht dat ze de buren graag uit wilde nodigen en Fiorella, die bij haar in de klas zit. Fiorella is een meisje uit Uruguay die net als Sanne Engels leert. Ze zegt zelf "Fiorella vind ik het liefste meisje uit mijn klas. Maar ik speel eigenlijk nooit met haar." Het feit dat ze allebei dezelfde handicap hebben is klaarblijkelijk genoeg voor een vriendschap.

Op maandagmiddag zwemt Sanne altijd, dus ook op haar verjaardag. Daarom leek het ons verstandig (Daan was toch vrij) om de mensen 's ochtends uit te nodigen. Dus kwamen Brooke en Beth (Sloane moest naar school) en Fiorella en haar moeder Sandra op de koffie. Er waren weer cadeaux, er is gezongen, de kaarsen zijn uitgeblazen en er is taart gegeten.


Bezoek en taart

Hidde is stiekum een beetje verliefd op Brooke. Toen hij 's middags met Opa en Oma aan het Skypen was, was het eerste wat hij zei "ik bij Brooke zitten" en ook 's avonds heeft hij nog duidelijk laten weten dat het leukste van de dag was dat hij bij Brooke had gezeten.

Het was heerlijk - 's zomers - weer op Sannes verjaardag, dus na de koffie hebben de kindjes een tijd lang in de tuin gespeeld. Iedereen speelt nog erg voor zich moet ik zeggen. Hidde en Sanne spelen nog het meeste samen. En alhoewel Fiorella eigenlijk heel de tijd alleen heeft gespeeld vond ze het wel zo leuk dat ze absoluut niet naar huis wilde. Ook Sanne vond het gelukkig erg leuk.

's Middags was er nog een klein intermezzo. Sanne klaagde tijdens de lunch opeens over pijn in haar buik, begon te huilen en gaf over. We dachten eerst dat het van alle spaning kwam die een verjaardag met zich mee brengt - als je 4 wordt dan tenminste -, maar het bleek oprecht te zijn. Ze heeft 4 dagen diarree gehad en bij het eten veel geklaagd over buikpijn. Gelukkig is het bij een beetje buikpijn wanneer ze teveel at gebleven. Verder voelde ze zich prima.

Aan het einde van de middag is ze in haar nieuwe badpak - die had ze 's morgens (geheel toevallig) gekregen - gaan zwemmen. Ze mocht voor de kindjes in haar groepje en de juf een traktatie meenemen, wat ze helemaal fantastisch vond. Gelukkig is ze nog te klein om door te hebben hoe onattent er gereageerd werd en vond ze het alleen maar leuk.

's Avonds was er natuurlijk door haar gekozen verjaardagseten: frietjes, kippetjes, komkommertjes, tomaatjes, worteltjes, mais en appelmoes. De bedoeling was om ook nog ijsjes toe te eten, maar aangezien haar buik al snel weer pijn ging doen hebben we die maar bewaard voor de volgende dag. Om te compenseren dat ze niet zo goed van haar verjaardagseten kon eten door de buikpijn hebben we het de dag erna maar gewoon nog een keer gegeten. Het weer was op haar verjaardag dusdanig mooi dat we voor het eerst buiten hebben kunnen avondeten tot grote vreugde van de kindjes.

's Avonds door Sanne gekozen feesteten

Dinsdag is een schooldag voor allebei, dus de volgende dag mocht Sanne trakteren. Aangezien Daan de week daarvoor in Nederland was geweest en ze een Jip & Janneke feestje wilde hebben we de Hema leeggekocht voor een passende Jip & Janneke traktatie. Een Jip & Janneke uitdeelzakje met daarin dito bellenblaas, roltongen, magneetje en appelstukjes. Daarnaast hadden we bij Bol.com een Engelstalig Jip & Janneke boekje gevonden. Om haar klas een beetje te laten begrijpen wie die 2 zwarte figuurtjes toch zijn had ze het boek mee naar school genomen zodat de juf daaruit voor kon lezen.

Sanne bij de krat met traktaties

Ook hierbij blijkt het op school toch net weer anders te gaan dan in Nederland. Daan en ik vroegen allebei los van elkaar "gingen de kindjes nog voor je zingen?", maar we hoorden allebei tot onze stomme verbazing "nee" als antwoord. Sanne mocht ook niet zelf de zakjes uitdelen, dat deden de juffen. Maar dit alles mocht de pret niet drukken. Sanne vond het trakteren, net als haar verjaardag geweldig. Alhoewel het voor haar moeder wat onwennig is om verjaardagen minder groots te kunnen vieren dan in Nederland heeft zij meerdere malen geroepen dat het de leukste verjaardag ooit was!

Meer foto's zijn zoals altijd op Picasa te vinden. Zie het Sanne 4 jaar album.

Moms club

Toen de kindjes en ik nog in Nederland waren en Daan al alleen in dit huis bivakkeerde heeft Beth al verteld over de Moms club en verteld dat ik daar echt lid van moest worden. Moms offering moms support, staat het voor (zie stewartsvillemomsclub.org). Nou, een beetje steun is natuurlijk nooit weg. Er worden activiteiten georganiseerd voor moeders en (kleine) kinderen en zogenaamde playgroups samengesteld. Dat laatste houdt in dat er een groepje moeders is met kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd dat dan eens in de zoveel tijd bij elkaar komt. Een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen.

Het heeft even geduurd (zowel doordat ik zelf niet zo snel was als doordat de hele momsclub niet zo'n gelikte organisatie is volgens mij), maar inmiddels weet de momsclub dat hier ook een moeder is met kleine kindjes. Ik wist al dat er 2 huizen verderop een moeder met een jongetje van een paar weken jonger dan Pelle woont. Ik heb haar in november al heel even ontmoet. Beth vertelde me later dat ze deel uitmaakte van een playgroup en dat ze Pelle en mij er graag bij wilden hebben.

Met het verdwijnen van het winterweer leeft het sociale gebeuren hier duidelijk op. Kinderen spelen weer buiten en moeders staan lekker in het zonnetje een beetje te kletsen. Toen we een tijdje terug op zo'n mooie dag uit school kwamen werd ik aangesproken door een paar moeders uit, naar later bleek, die bewuste playgroup. Sanne en Hidde hadden binnen de kortste keren al een waterijsje te pakken en Pelle en ik werden uitgenodigd voor de playgroup.

Wie wil hem nou niet in z'n playgroup hebben?

Ik begreep dat het voornemen altijd is om eens per week bij elkaar te komen, maar dat het in de praktijk eerder eens per maand is. Pelles groepje bestaat uit 6 moeders met dus 6 baby's. Broertjes en zusjes zijn ook welkom als dat zo uiykomt. De moeders kletsen wat, de kindjes steken elkaar af en toe een oog uit, of verkopen elkaar een klap. Zo jong hebben de kindjes er nog niet echt iets aan, maar de playgroups zijn tot de kinderen naar school gaan. Misschien dat Hidde en Sanne dus ook wel allebei een eigen playgroup krijgen.

Gisteren zijn we voor het eerst naar de playgroup geweest. Alhoewel het het plan was dat 5 van de 6 moeders en kinderen aanwezig zouden zijn, waren er naast ons maar 2 moeders met allebei 1 baby. Sanne en Hidde gingen ook mee en vonden het extreem leuk! Aandacht van andere moeders die (wel) continu met je willen springen, kietelen en gek doen en heel veel plastic baby speelgoed dat extreem veel lawaai maakt. Daar kunnen wij, met onze verzameling zwijgzaam hout, natuurlijk niet tegenop...

Ook ik vond het erg leuk om te gaan. Heb het idee dat dit een grote bron van contacten kan zijn voor mij. Alhoewel het van mij niet iedere week hoeft (dat zou dan 3x per week zijn), zou ik het leuk vinden om ook voor de andere kindjes een playgroup te hebben. Dat doen we dan toch al goed Amerikaans!

Nederland

Daan is zondag vertrokken naar Nederland. Een prive/zakelijk combinatitetripje. Donderdag is de promotie van Saertje, Daans zus, waar hij natuurlijk graag bij wil zijn. Natuurlijk zou ik daar het liefst ook bij willen zijn, maar omdat het zo'n enorme onderneming is om met 3 kabouters voor even over te komen hebben we besloten dat Daan alleen gaat. En als hij dan toch gaat zijn er genoeg mensen bij DSM die hem dan ook wel even willen zien en spreken. Bijkomend voordeel voor Daan is dat als het (ook) een zakelijke reis is hij business class mag vliegen. 

Sanne en Hidde ook op reis, maar dan als de brandweer

Bijkomend nadeel voor ons thuisblijvers is dat Daan in plaats van 2 maar liefst 5 nachten weg is. Bij het accepteren van deze functie heeft Daan mij verzekerd dat hij veel minder op reis zou zijn dan voorheen. 2 Tot 3 reisjes per jaar heeft hij gezegd. Nu is dit sinds we hier in november zijn komen wonen z'n 3e reis, dus ik roep al continu dat hij nu tot november niet meer op reis gaat. Om nog een slag om de arm te kunnen houden draagt Daan dan vervolgens altijd aan dat z'n 2e tripje op prive basis was (namelijk voor die DSM prijs), dus dat hij er hierna nog 1 tegoed heeft.

Natuurlijk vind ik het niet leuk dat Daan op reis is. Ik ben het nog wel gewend van toen we nog in Nederland woonde, maar leuk is het natuurlijk nooit. Zeker niet omdat het nu met 3 kinderen is. En wat ook wel meespeelt is dat je sociale netwerk in Nederland is en niet hier. Natuurlijk kwam ook dan de zorg voor de kindjes op mij aan, maar het voelde toch wel wat anders. Alsof je, als je het echt niet meer trok, aan de bel kon trekken. Niet dat ik dat ooit deed, maar alleen het gevoel dat het zou kunnen is al goed. Hier is dat natuurlijk niet, of in ieder geval een heel stuk minder. 

De kindjes hebben beloofd extra lief te zijn voor mama...

Toch mag ik niet klagen, want per saldo zijn we er als familie op vooruit gegaan hier. In Nederland was Daan toch minstens 1/3 van z'n tijd (en meestal meer) op reis. Hier is hij er gewoon iedere avond. Die 3 reisjes die er tot nu toe zijn geweest zijn echt verwaarloosbaar vergeleken bij z'n reisgedrag in Nederland. En dat is toch wel heel lekker moet ik zeggen.

Daarnaast zijn het "maar" 5 dagen en 5 nachten dat Daan weg is. Er is genoeg om naar uit te kijken voor daarna: 11 April is Sanne natuurlijk jarig en vieren we met een Jip & Janneke feestje dat ze alweer 4 wordt. In mei komen mijn ouders op bezoek en - zeker ook niet onbelangrijk - het mooie weer zit er ook hier aan te komen!

Bril

Vlak voordat we uit Nederland vertrokken heeft Hidde z'n bril voorgeschreven gekregen. Daan heeft h'm op z'n laatste dag in Delft nog opgehaald, maar sindsdien is er weinig mee gebeurd. Bij de opticien was het al duidelijk: de bril mocht even op om te passen, maar daarna moest-ie onmiddellijk af!

Enige tijd geleden zijn Sanne en Hidde hier naar de oogarts geweest. Zoals bij bijna alles zijn ook de gebruiken op medisch gebied hier anders dan in Nederland. Deze oogarts zei dat Hidde met de sterkte die hij heeft gemeten hier helemaal geen bril voorgeschreven zou krijgen. Het was niet verkeerd, maar deze arts zei dat het prima was als hij alleen maar af en toe z'n bril een uurtje op had. Natuurlijk doen wij ons best om hem te stimuleren z'n bril te dragen, maar wanneer dat niet lukt voelen we ons, met de woorden van deze arts in ons achterhoofd, toch een beetje minder schuldig.

Je kunt stimuleren wat je wil, maar uiteindelijk is Hidde toch degene die besluit wat er gebeurt. Als Hidde besluit dat hij het echt niet gaat doen kun je hoog en laag springen, maar dan gaat die bril niet op. Inmiddels is hij met z'n 2e stickervel bezig. Als hij z'n bril goed draagt krijgt hij een sticker en bij een bepaald aantal stickers krijgt hij een klein cadeautje. Dus de eerste keer dat hij uberhaupt z'n bril op had, al was het maar voor een paar minuten, kreeg hij een sticker.

Na de eerste 10 stickers en het eerste cadeautje (een sesamstraatboekje dat hij had uitgekozen) werden de eisen wat aangescherpt. Z'n bril moest wel minstens anderhalf uur op voordat er een sticker was verdiend. Als hij besluit om z'n bril op te zetten ging dat eigenlijk best wel aardig. Hij linkt het opzetten van z'n bril aan voorlezen, want dat was in eerste instantie de manier om hem zover te krijgen, maar als je na wat voorlezen stopt houdt hij vervolgens braaf z'n bril op voor soms wel een paar uur. Maar ja, vaak zegt hij ook gewoon "nee" als je vraagt of hij vandaag een sticker gaat verdienen.

Van de week lijkt er opeens een knop om te zijn gegaan bij Hidde. Hij vroeg opeens uit zichzelf - dat had hij echt nog nooit gedaan - of hij z'n bril op mocht. Ja, natuurlijk! Dus de bril ging op en nadat Hidde 's middags geslapen had ging de bril weer op. En de volgende ochtend vroeg hij weer op z'n bril. Toen hij naar school ging wilde hij z'n bril op om h'm aan miss Z (z'n juf) te laten zien.

Hidde met bril

Nu weten we natuurlijk niet of deze opleving blijvend is (terwijl ik dit typ op zondagochtend roept hij alweer "ikke mijn bril op!!!"), maar het lijkt mij sowieso een stap in de goede richting. Wie weet staat hij binnenkort wel op elke foto met z'n bril op.