Weer sneeuw

Vrijdag werden we weer wakker in een witte wereld. De 2e keer sneeuw sinds we hier zijn. Het was duidelijk minder sneeuw dan de vorige keer, maar het was wit en het sneeuwde nog altijd. Daan was zoals altijd al vroeg door de sneeuw naar z`n werk gereden. Ik had een afspraak voor de kindjes om hun brillen te laten stellen. Dit was hard nodig en bij de oogarts waar ik eerder in de week was, bleek ook een opticien afdeling te zijn waar dit mogelijk was. De sneeuw bleek geen probleem, maar eenmaal thuis was het toch wel erg wit. Inmiddels waren al veel mensen in de straat bezig met het verplichte schoonvegen van de stoep voor hun huis. Mmmm... dat zou ik dus eigenlijk ook moeten doen, maar ja, ik moet ook voor 3 kindjes zorgen... De vorige keer dat het sneeuwde was in het weekend en toen konden we prima om en om sneeuw scheppen terwijl de ander op de kindjes lette. Hidde lag in bed, Sanne was binnen verhaaltjes aan het luisteren en Pelle zat ingepakt in z'n berenpak bij mama in de buikdrager en maar scheppen! Ik was echt wel heel trots toen de stoep netjes sneeuwvrij was!

Sanne heeft op zondag, toen het lekker weer was (ondanks de kou) nog genoten van de sneeuw! Ze wil wel graag dat er iemand (een volwassene) mee naar buiten gaat, maar dan vindt ze het heerlijk om in de sneeuw te spelen. Het ultieme doel is natuurlijk altijd nog om een sneeuwpop te maken, maar ook nu was het geen plaksneeuw. We hebben toch een poging gedaan en het was alles behalve een echte sneeuwpop, meer een random hoop sneeuw, maar Sanne was er blij mee. Even later heeft ze met papa nog een neus gevonden (een ijspegel die aan Daans auto hing), dus toen was het helemaal mooi! Hidde vindt de sneeuw nog altijd wel interessant, maar ook nog altijd te koud! Hij riep continu dat hij ook buiten wilde spelen, maar als het echt op aankleden aankwam was het opeens "niet buiten spelen" en bleef hij liever binnen bij Pelle.

Zorgvuldig wordt de ijspegelneus in de "sneeuwpop" gestoken

Met Pelle lijkt het de laatste dagen qua eczeem beter te gaan. Nu begreep ik dat eczeem altijd komt en gaat, dus ik zal er nog niet te hard om juichen, maar voor nu ben ik blij. Hij lijkt er geen last van te hebben. Hij krabt er niet echt aan. Hij zit wel af en toe aan z'n benen als z'n broek uit is, maar dat is volgens mij meer omdat dat is wat baby's doen. Helaas haalt hij daarmee wel meteen z'n benen open omdat ze zo droog zijn.

Dit weekend hebben we ook actie ondernomen op het cadeau dat we van Daans werk hebben gekregen voor de geboorte van Pelle. We waren bang voor iets groots plastics, maar gelukkig had een secetaresse bedacht dat een bolderkar leuk zou zijn. Goed idee! Tenminste, dat dachten we totdat de kar bezorgd werd. Precies waar we bang voor waren geweest: groot en plastic. En ook nog met 2 cup holders en een vakje om je zak chips in op te bergen! Dit was te Amerikaans voor wat wij aan kunnen, dus hebben we h'm geruild (met enige bijbetaling, onze smaak valt nu eenmaal nogal vaak duur uit) voor een houten exemplaar. Pelle is er corlopig nog te klein voor, maar Sanne en Hidde wilde graag namens hem een proefritje maken.

Sanne en Hidde in Pelles bolderkar