Viral Labyrinthitis

Dachten we vorige week vrijdag alles te weten over Daans duizelingen, bleek dat toch weer niet waar. De "aanvallen" zijn inmiddels veranderd in naam van tintelingen naar duizelingen. Het is een gevoel waarbij hij licht, of duizelig in z'n hoofd wordt, wat opkomt met een soort tintelend gevoel vanuit z'n borst.

Het klonk allemaal plausibel vorige week vrijdag heel dat verhaal over uitdroging, dus gingen we er maar vanuit dat dat het zou zijn. Wat moet je ook anders? Daan heeft braaf heel veel gedronken en vrijdagavond hebben we meteen pizza gegeten. Dat leek allemaal goed te gaan dus. Tot zondagmiddag. Toen kwam het weer terug. Aangezien we geen idee hadden of dat nog steeds van uitdroging zou kunnen komen heeft hij weer contact gezocht met de dienstdoende arts van de family doctor. Die zei dat alleen water misschien niet voldoende zou zijn, maar dat het handig kon zijn om zo'n isotoon sportdrankje te drinken. Dus ik op een drafje naar de supermarkt (lang leve de 24/7 cultuur) om Gatorade te kopen.

Veel glazen Gatorade en een paar uur later bleven de duizelingen maar komen en werd het er eerder erger op dan beter. Weer contact gezocht met de dienstdoende arts. Dat hoorde niet. Haar advies was om naar de ER te gaan, zodat gecheckt kon worden of z'n zoutgehalte (noem je dat zo?) wel in orde was. Zo niet, dan was dat wellicht de oorzaak waarom het vele water drinken niet hielp. Eh ja, en nu... Het was half 6, de pizza zat al in de oven. Doe de schoenen maar aan kindjes, we gaan papa weg brengen. Terwijl we daarmee bezig waren bedacht Daan dat hij anders wel even zelf ging. Als wij hem zouden wegbrengen zou dat betekenen dat we hem ook weer op zouden moeten halen. Wie weet hoe laat. Fijn is anders, maar Daan dus alleen op weg naar de ER.

Op de ER bleek er niets aan de hand met z'n zouten. Dat was het dus niet. De overige bloeduitslagen waren al 2x in orde gebleken, dus het had weinig zin om die nog een keer te checken. Voor de zekerheid hebben ze nog een CT scan van z'n hoofd gemaakt, maar daar was helemaal niets raars op te zien. Dus met het advies om de volgende dag maar weer contact op te nemen met de family doctor en een verwijsbriefje voor de neuroloog (deze zou dan onder andere een MRI scan van z'n hoofd gaan maken) kon hij weer naar huis.

De duizelingen zijn die avond nog veelvuldig terug gekomen. Erg vervelend, zeker omdat niemand leek te weten waar het vandaan komt. En dat laatste zorgt ervoor dat je je erg veel zorgen kan gaan maken. Daan heeft dan ook alles behalve goed geslapen die nacht...

Op maandagochtend heeft hij meteen de family doctor gebeld waar hij later op de ochtend langs kon komen. Dr. Caffrey belde hem vervolgens op om te vragen of hij in plaats van naar de praktijk naar het ziekenhuis wilde komen. Hij wilde ook graag weten waar het vandaan komt. De hoeveelheid witte bloedlichaampjes in Daans bloed (dat vrijdag was afgenomen) bleek verhoogd, wat erop duidt dat er ergens een ontsteking in z'n lichaam zit. Reden voor Caffrey om voor de zekerheid een CT scan van borst en buik te maken.

Hij had zich ziek gemeld die dag. Allemaal modderen we al een tijdje aan met (net-niet) ziek zijn. Sinds de kindjes koorts hebben gehad zijn hun snotneuzen nog absoluut niet verdwenen en wordt er flink gehoest. Daan en ik lijken ook door hen te zijn aangestoken. Ik heb zelf 2 dagen wat koorts gehad en ben een paar dagen m'n stem voor een groot deel kwijt geweest. En ook Daan was dus niet helemaal lekker. Niet echt griep, maar wel duidelijk niet lekker. Genoeg reden om (gecombineerd met heel dat duizelig zijn) thuis te blijven. Was maar goed ook, want hij is een groot deel van de dag bezig geweest in het ziekenhuis. Weer melden bij de ER, een infuus met vocht, contrastvloeistof drinken waarna je 1,5 uur moet wachten totdat er uberhaupt een scan gemaakt kan worden en dan natuurlijk nog wachten tot de arts weer langs komt. Ook op deze scan was helemaal niets raars te zien en dus ook hier werden we weer niets wijzer van.

Inmiddels waren de artsen zo'n beetje op het punt dat ze alle meetbare mogelijke oorzaken hebben uitgesloten. Wat dan overblijft en waar ze het dus op hielden, is dat het een reactie op een virus is. Dat hij een virus heeft opgelopen werd dinsdag ook wel heel duidelijk, want die dag is hij ook echt ziek geworden. Koorts en gewoon echt gammel. Van virussen weten ze klaarblijkelijk nog zo weinig, dat het niet te achterhalen is of dit bij een virus kan horen.

Ook dinsdag waren de duizelingen er weer. Het is logisch dat een virus niet ophoudt op het moment dat-ie "ontdekt" is en het klinkt dus ook nog wel logisch dat de klachten niet spontaan weg zijn. Maar hoe lang kan dat duren? Om dat te vragen en ook om te overleggen dat hij nu ziek was geworden heeft hij weer contact gezocht met Dr. Caffrey. Die was heel de dag niet bereikbaar en uiteindelijk heeft hij een arts die avonddienst had gesproken. Deze bevestigde dat het inderdaad een virus kon zijn, waar hij nu ook ziek van kon zijn. Na het advies om een Tylenol (een soort Amerikaanse paracetamol) te nemen ging het later wel wat beter, maar nog steeds duizelingen.

Woensdag ging het weer iets beter, maar omdat die duizelingen maar terug bleven komen weer langs de dokter. Dr. Caffrey is een druk bezet man en die was dus niet beschikbaar, maar een andere dokter wel. Deze heeft geconstateerd dat hij nog steeds een beetje uitgedroogd was. Klaarblijkelijk kun je dat meten door het verschil te meten in je bloeddruk wanneer je ligt, zit en staat. In combinatie met een virus kon het wel een week of 2 duren voordat de bijbehorende symptomen allemaal verdwenen zijn. Nog maar afwachten dus. Haar advies was om vrijdag nog eens langs te komen, wat goed uitkwam, want voor die dag had hij al een vervolg afspraak staan bij Caffrey naar aanleiding van de afspraak waar de buik scan in gemaakt was.

Die afspraak was dus vandaag. Daan lijkt wel aan de beterende hand, maar echt over was het vandaag nog niet. Daarnaast heeft hij nu ook af en toe het gevoel dat hij z'n oren moet klaren. Alsof hij in een dalend vliegtuig zit en z'n oren dicht zitten. Met die informatie kwam hij bij Caffrey en die zei: "unfortunately, as often in medicine, the symptom that clears it all up only shows itsself after 2 weeks". Opeens vielen de stukjes van de puzzel op de juiste plek: viral labyrinthitis. Inderdaad iets viraals dus en wel een ontsteking van het binnenoor. Alle symptomen, waaronder duizelingen, griep, last van je maag en dus ook oren die dicht zitten horen hier bij. Het kan 2 tot 3 weken duren en gaat daarna gewoon weer over.

Pfff.... het raadsel is eindelijk opgelost. Het waren best 2 nare weken, met veel ER, veel doktersbezoeken en veel bellen met dokters. Heel ziek is Daan niet geweest, maar het feit dat niemand er iets van begreep, dat niemand begreep waar het vandaan kwam was alles behalve fijn. Iedere keer als die duizeligheid weer terug kwam, of toen er opeens weer ziek zijn bij kwam - al was het dan maar een griepje - vroeg je je iedere keer weer af hoe het nou zat. Nu weten we het dus: viral labyrinthitis.