Toen we in eerste instantie vertelde dat we dit gingen doen barstte Sanne in huilen uit. "Ik wil gewoon Sanne zijn!" We hebben nog even gedacht dat het misschien ook om de boon te doen was. Ze houdt niet van bonen (toen we een keer chili con carne aten en we vroegen of ze het lekker vond zei ze : "ja. ik vind alleen de bonen niet zo lekker") en misschien was ze bang dat ze deze boon op zou moeten eten. Nou heeft dit misschien ook meegespeeld, maar het ging haar er toch echt voornamelijk om dat ze gewoon Sanne wilde blijven.
Hidde was wel meteen in voor het idee. Hij zag z'n kans schoon om patat met appelmoes te kunnen eten! Het heeft wat overredingskracht gekost, maar uiteindelijk wilde Sanne toch ook wel meedoen. We hebben allereerst natuurlijk uitgelegd dat het maar een spelletje was en je niet echt een koning werd. Dat we alleen maar zouden doen alsof. Maar ook gezegd dat een spelletje bedoeld is om leuk te zijn en als ze het niet leuk vond, dat ze dan niet mee hoefde te doen. We hebben haar een verhaal voorgelezen over driekoningen waarin ze ook een boon in het eten gingen verstoppen. Daardoor zag ze dat het toch wel erg leuk kon zijn. Daarna is ze nog wel een paar keer geswitched tussen wel en niet meedoen, maar uiteindelijk zat iedereen dus met een bakje yoghurt voor zich...
De spanning was erg hoog bij de kindjes. Want wie zou de koning nou zijn? De menu's waren al doorgegeven: Hidde wilde patat, appelmoes, kippetjes en tomaatjes en Sanne aardappelgezichtjes (smiley's uit de oven), kippetjes, tomaat, komkommer, worteltjes en mais. Terwijl Hidde z'n yoghurt met grote lepels tegelijk naar binnen schoof durfde Sanne alleen muizenhapjes te nemen in de angst ongemerkt een boon op te eten. Maar helaas voor de kindjes, of misschien wel gelukkig voor Sanne (want dan heb je tenminste niet die enge boon) had niet 1 van hen, maar Daan de boon.
Kijk, Sanne, de boon! |
Koning Daan met Pelle |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten