Oogarts

Zoals ik al in een eerdere blog heb geschreven was het voor mij zaak om hier snel naar een oogarts te gaan en was de afspraak al gemaakt. Gisteren was die afspraak. Doordat mijn afspraak om 11 uur was en Sanne en Hidde om half 12 opgehaald moesten worden was Daan speciaal tussendoor even naar huis gekomen om de kindjes op te halen.

Pelle en ik waren mooi op tijd thuis weg gegaan. Ik wist niet precies waar het was, maar met een navigatie systeem in m'n auto kwam dat helemaal goed. Ik werd weliswaar naar de achterkant van het gebouw geleid, maar op het zonnescherm stond inderdaad Doctor James Kline en daar moest ik zijn. Pelle in de wagen, naar de voorkant van het gebouw gelopen, waar een ietwat dubieuze meneer de deur voor me open hield. Hij kan er dan wel dubieus uitzien, maar hij houdt wel de deur voor me open dacht ik nog. Binnen stonden nog meer dubieus uitziende mensen, wat ik toch niet zo erg verwachtte bij een oogarts. Verderop zag ik allemaal mensen in een rij staan om in een kamer naar binnen te mogen. Hebben ze hier dan geen wachtkamer dacht ik. Terwijl ik in de rij voor de balie stond viel m'n oog op een papier dat daar hing: "methadone schedule" stond erboven. Toen ik aan de beurt was werd het vermoeden dat ik inmiddels had bevestigd: Dr Kline moved out about 5 years ago. Ik heb voor de zekerheid niet gevraagd wat dit dan nu was, maar volgens mij was het nu een soort verslaafden opvang! Eenmaal terug in de auto moest ik er wel erg om lachen dat ik daar met die kleine onschuldige Pelle in z'n berenpak stond.

Na een telefoontje had ik het juiste adres en ben ik alsnog naar Dr Kline gereden. Overigens was dit een keurig pand zonder dubieuze mensen! Eerst is er van alles opgemeten aan m'n ogen wat in Nederland nooit wordt gedaan. Wat er allemaal precies gemeten werd weet ik niet. Oogdruk en oogsterkte weet ik. Vond ik ook allemaal minder belangrijk, want ik wilde voornamelijk weten hoe het met m'n netvlies gesteld is. Wat overigens nog wel interessant is, is dat ik er nu (pas) achter ben gekomen dat ik in m'n rechteroog een cylinder heb.

Uiteindelijk heeft-ie m'n netvlies bekeken en raar genoeg, maar ook gelukkig genoeg, kon hij niets verontrustends vinden! Het enige dat er te zien was, waren een paar bloedinkjes die aan de zijkanten zaten. Dat is iets wat normaal is voor iemand die al zo lang diabeet is en ook niet verontrustends. Deze arts heeft aangeraden om geen fluorescentie foto's te laten maken, maar gewoon over een half jaar weer op controle te komen. Goed bericht dus!

De berichten in Nederland waren anders. Daar gingen ze ervan uit dat er nieuwe bloedvaten waren in m'n netvlies, of een soort voorstadium ervan. Om dat duidelijk te krijgen moesten fluorescentiefoto's gemaakt worden, waarna dan eventueel actie kon worden ondernomen (laseren). Niet alleen voor mijn gezondheid is dit fijn nieuws, ook praktisch gezien. Door de fluorescine die je ingespoten krijgt voor die foto's mag je 3 dagen geen borstvoeding geven. Alles behalve praktisch dus! Zeker omdat mijn kolfacties van de laatste weken bijzonder weinig opleverden en het nog maar de vraag was of ik genoeg melk bij elkaar gekolfd ging krijgen voor 3 dagen.

Pelle mag gewoon bij mama blijven drinken!

Wat me nog erg opviel is dat ik hier nadat ik gedruppeld was gewoon mocht autorijden. Ook in Nederland word ik altijd gedruppeld om wijdere pupillen te krijgen, zodat ze je beter kunnen onderzoeken. Er wordt dan expliciet bij gezegd dat je niet zelf naar huis mag rijden daarna. Nu werd ik ook gedruppeld en heb ik gevraagd of ik wel auto mocht rijden. Ja hoor, geen probleem! Zet even een zonnebril op en verder niets aan de hand. Raar vond ik het wel, maar ik heb besloten om maar gewoon te doen wat hier gangbaar is, dus ben ik in de auto gestapt met zonnebril op. Overigens moet ik zeggen dat het prima ging en dat ik zelfs het idee had dat deze druppels wat minder heftig waren dan die die ik altijd in Nederland krijg. Maar misschien was dat alleen een self fulfilling prophecy...