Eczeem

Gisterochtend waren we helemaal blij omdat Pelle met een vrijwel gaaf gezicht, zonder bultjes, uit z'n bed kwam. Da's, wat het ook was, (bijna) over dachten we. In de loop van de dag kwam het wel weer een beetje terug, maar dat viel toch best nog wel mee?! Vanochtend konden we alleen niet meer volhouden dat het "over" was. Het was weer in volle glorie terug.

Natuurlijk hadden wij ons al afgevraagd wat het kon zijn, maar we kwamen er niet uit. Last van de droogte, allergisch voor het Amerikaanse wasmiddel, ergens anders allergisch voor (maar waar voor, want hij krijgt nog steeds alleen maar borstvoeding en ik ben niets anders gaan eten dan voorheen), geen idee... Vanmorgen heb ik het "babyboek" (zo'n boek over het eerste jaar van je kind waarin ontwikkeling en kinderziektes worden beschreven) er maar eens op nageslagen. Exceem was ook de revue gepasseerd, maar zoals het in het boek werd beschreven moest het er toch heel anders uitzien dachten wij.

Omdat we gewoon wilden weten wat het nou was hebben we vanochtend maar even gebeld met de pediatrician, de kinderarts. Daar konden we meteen al terecht, dus dat systeem lijkt prima te functioneren. De arts had niet zo lang nodig om tot z'n conclusie te komen. Op afstand kon hij al zien dat het wel degelijk eczeem is. Hij is de eerste van de 3 die daar last van heeft, dus vandaar dat we het niet meteen herkende.


In z'n hals (waar z'n onderkinnen z'n schouders raken :-) is de eczeem het ergst

 Er is helaas niet echt iets aan te doen. Niet te vaak in bad, geen zeep gebruiken, goed smeren, maar dat zijn allemaal dingen die we al deden. Voor de allerdroogste plekken, een paar plooien waarin z'n huid zo droog is dat het open gaat heeft hij van die hormonencreme aangeraden. Gelukkig zijn ze daar hier ook niet al te scheutig mee en was het advies om dat alleen te gebruiken als het zo erg is dat het open drijgt te gaan. In de droogte van de winter is het vaak erger dan in de zomer. Helaas voor Pelle is de lucht hier in de winters erg droog, dus dat belooft nog wat. Misschien dat het daarom ook wel de laatste tijd op is komen zetten, want het is de laatste weken kouder en daarmee droger geworden. De kans is groot dat Pelle allergisch is voor het een en ander omdat dat vaak hand in hand gaat met eczeem. Omdat hij alleen nog maar borstvoeding krijgt heeft het nog geen zin om hem daarop te laten testen.

Kerstvakantie

Tussen kerst en oud & nieuw is de werkende mens over het algemeen vrij in Amerika. Alhoewel de kindjes en ik nu net zo vrij zijn als anders, is het met Daan thuis voor ons allemaal een soort kerstvakantie. Erg fijn! Deze week proberen we zo veel mogelijk te gebruiken om orde op zaken te stellen in het huis. Er is nog genoeg te doen om ons niet te hoeven vervelen deze week.

De kerstvakantie begon met een nieuwtje: een nieuwe wasmachine! We konden de Amerikaanse nu al niet meer aan en hebben een nieuwe gekocht. Dit is een meer Europees model. In ieder geval gewoon een voorlader die hopelijk beter wast en die ook een optie heeft om heet te wassen. De eigenaar van het huis heeft toestemming gegeven om de oude weg te doen en wil wanneer wij weer vertrekken de nieuwe machine overnemen.

Zoals ik in het vorige bericht schreef was er voor 2e kerstdag een winter storm alarm afgegeven. 's Nachts heeft het inderdaad nog flink gesneeuwd, maar de beloofde 16 inch hebben we bij lange na niet gekregen. De wereld was wel echt wit 's ochtends. En bij een witte wereld hoort het verplichte schoonmaken van de stoep voor je huis en van de oprit. Pfff... op dat moment waren we best blij dat er geen 40 cm was gevallen, want zo'n stoep is tot daar aan toe, maar heel die oprit is best groot. En nodig is het wel, want anders kun je niet weg met de auto. Sanne en Hidde gingen al snel in de sneeuw spelen. Hidde moet nog een beetje wennen aan de kou. Hij was net buiten, stond in de sneeuw, liet zich voorover vallen waardoor hij met z'n wantje in de sneeuw kwam en wat hij koud vond. Een dramatisch "pijn!" en "moe!" volgde en nog geen 5 minuten later lag hij in bed.

Daan en ik hebben een flinke tijd staan scheppen terwijl de jongtjes sliepen. Sanne had ondertussen de grootste lol in de sneeuw. Die vind het echt fantastisch! Ze had al een tijd lang gezegd dat wanneer het echt zou gaan sneeuwen ze een grote sneeuwpop wilde maken. Of eigenlijk 5 sneeuwpoppen: een papa-pop, een mama-pop-, een Sanne-pop, een Hidde-pop en een Pelle-pop. Nu is de lucht hier alleen zo droog dat de sneeuw hier meestal poedersneeuw is. Zo ook nu. Een sneeuwbal was zelfs al onmogelijk, dus een sneeuwpop zat er niet in. Daan had beloofd om dan in plaats van een sneeuwpop te maken met haar op de slee te rijden. Ze vond het net zo leuk als ik het vroeger vond! Ze wilde hard door de tuin worden getrokken en wilde daarna ter compensatie papa door de tuin trekken!

Sanne wordt op de slee door de tuin getrokken

Pelle zit de laatste dagen onder de uitslag. Eigenlijk heeft-ie al langer wat vlekken, maar de laatste dagen is het duidelijk erger geworden. We dachten eerst dat het door de droge lucht komt. We hebben allemaal wel wat last van de droge lucht, maar zelfs met goed smeren met goede creme gaat het niet over bij Pelle en wordt het de laatste dagen duidelijk erger. Hij heeft nu - vooral in z'n hals en op z'n gezicht - allemaal kleine bultjes zitten. Wellicht komt het door het Amerikaanse wasmiddel. Sinds de nieuwe wasmachine gebracht is ben ik weer gaan wassen met het Nederlandse wasmiddel dat we nog hadden. Hopelijk laat dat wat verbetering zien bij Pelle!

Op de foto zie je de uitslag niet zo

Vanochtend zijn we met de kindjes naar de kapper gegaan. Het was duidelijk weer nodig bij Sanne, Hidde en ook zeker bij Daan! Mijn aanwijzingen geven over hun kapsel in het Engels is nog wat voor verbetering vatbaar - de kindjes zien er wat te braaf uit met hun kapseltjes al je het mij vraagt - maar ze zijn weer netjes en de hun haren komen niet meer in hun ogen. En Daan is gewoon weer zoals gebruikelijk van te lang naar te kort gegaan.

Vanmiddag ben ik met Sanne en Hidde even naar de Rainbow Child Development Center gelopen. Dat is de "school" hier aan het einde van de straat waar ze vanaf volgende week naartoe zullen gaan. We waren al eerder gaan kijken en nu zijn ze ook daadwerkelijk ingeschreven. Voor Hidde is het voor het eerst dat hij naar iets peuterspeelzaal-achtigs gaat en hij begint met 2 ochtenden in de toddler groep. Sanne begint met 3 ochtenden op de preschool. M'n moederhart vindt het bijzonder spannend! Men zegt dat kinderen een vreemde taal heel snel oppikken, maar ik ben toch heel benieuwd hoe het tot die tijd zal gaan. Ze krijgen allebei een pictogrammen boekje mee, waarin ze wat belangrijke dingen kunnen aanwijzen, maar ik ben natuurlijk toch bezorgd dat de taal de eerste tijd een struikelblok zal zijn. Sanne kijkt er erg naar uit om weer naar school te mogen. Het lijkt erop alsof ze de peuterspeelzaal echt wel een beetje gemist heeft. Hidde zegt ook dat hij graag naar school wil, maar we zullen zien hoe oprecht dat is. Wie iets meer wil zien van Rainbow kan kijken op rainbowchilddevelopment.com.

Kerstmis

Kerstmis begon voor de kindjes bijzonder spannend: er lagen cadeautjes onder de boom! Geheel voorgeprogrammeerd door Sinterklaas keken ze - op zoek naar cadeautjes - eerst bij de openhaard. "Nee, geen cadeautjes." Pas in 2e instantie viel de stapel onder de boom op. Iedereen heeft weer een paar leuke cadeautjes gekregen en daarmee zijn er voorlopig genoeg feestdagen met cadeaux geweest....

Cadeautjes onder de boom

We hebben een kerst-feestontbijt gehad. Helaas zonder kerststol, want die kennen ze hier niet. Dat is volgens mij het eerste ding dat ik wel echt mis van Nederland... Verder was het een rustige en geen bijzondere kerst. 's Avonds hebben we gewoon gegeten, omdat je de 3 kindjes geen plezier doet met fancy eten en daarmee jezelf ook niet. Wat we wel hadden was een gingerbread huisje. Iets wat hier bij kerst hoort. Die kun je hier als all inclusive bouwpakketje in de supermarkt kopen en heb ik samen met de kindjes in elkaar gezet. Erg grappig en nog lekker ook!  

Het gingerbread huisje met heel veel snoepjes erop

Voor 2e kerstdag was er een winter storm alarm afgegeven. Dit wil zoveel zeggen als dat er zoveel sneeuw gaat vallen dat het verkeer hier hinder van kan ondervinden. Alhoewel het alarm al heel de dag van kracht was begon het pas 's middags te sneeuwen. Het leek in eeste instantie niet zo wild te sneeuwen, maar ze beloven zo'n 16 inches sneeuw. Nu maken we bij de mensen in Nederland misschien niet zo snel meer indruk met sneeuw, maar voor mijn gevoel is zo'n 40 cm in 1 dag toch best veel! Ik ben dus benieuwd hoe de wereld er morgenochtend uit ziet...

Happy Holidays

Wij wensen iedereen fijne kerstdagen! Bij ons is het natuurlijk een all American kerst. Zelfs met Santa Tracker... De buren vertelde dat ze ieder jaar met de Sloane en Brook de Santa Tracker in de gaten houden. Wanneer hij dan 's avonds in de buurt komt stappen ze in de auto op zoek naar Santa Claus. En ieder jaar zien ze wel rode lichtjes in de lucht: de arreslee van Santa Claus met z'n rendieren. Of was het nou toch een vliegtuig....?! Wie Santaclaus ook wil volgen, kijk op de Santa Tracker.


Happy Holidays!



Medische molen

Nu we eenmaal hier in Amerika zitten moeten ook alle medische zaken geregeld worden. Een van de eerste dingen die we moesten regelen was de pediatrician voor de kindjes. Een consultatiebureau kennen ze hier niet, maar kinderen gaan hier tot hun 18e naar de kinderarts. Aangezien Pelle z'n 3e ronde prikken moest krijgen was hier enige haast mee. Inmiddels is hij al geweest en bleek de haast die wij dachten te hebben onterecht. Alhoewel de kindjes hier voor vrijwel dezelfde dingen worden ingeeint, is het vaccinatieschema hier anders qua timing. De 3e ronde krijgen ze hier pas met 6 maanden, dus is het bij een algehele check-up gebleven. Alles was overigens goed met hem. Hij woog 13,3 pounds en was 25 inches lang. Gelukkig zat er een knopje op de weegschaal om het om te zetten naar kilo's (6,3 kg) en stonden er ook centimeters op de meetlat (63,5 cm). Het wordt nog een uitdaging om al die andere maten in die 2,5 jaar onder de knie te krijgen... Sanne hoeft voorlopig niet langs te komen bij de kinderarts omdat ze op haar leeftijd nog maar 1x per jaar op controle komen en ze in oktober nog op het CB is geweest en Hidde gaat mee voor Pelles volgende afspraak in januari. Sanne en Hidde hoeven overigens helemaal niet gevaccineerd te worden hier in Amerika. Sanne heeft vervroegd de laatste vaccinatie gekregen in Nederland en Hidde krijgt diezelfde vaccinatie verlaat wanneer we terug komen.

Geen prik vindt Pelle natuurlijk niet erg!

Voor Daan en mij is er inmiddels een family doctor. Dit is het equivalent van de Nederlandse huisarts. We staan geregistreerd, maar hebben pas eind januari een afspraak voor een kennismaking. In geval van nood hebben we dus in ieder geval een adres waar we terecht kunnen.

Ook de afspraak bij de oogarts is gemaakt. Vlak voor ons vertrek uit Nederland kwam de oogarts erachter dat er waarschijnlijk (een voorstadium van) nieuwe bloedvaten in mijn ogen te zien is, waar iets aan gedaan moet worden met een laser behandeling. Omdat het praktisch gezien niet haalbaar was om daar in Nederland nog iets mee te doen (voornamelijk omdat er dan fluoriscentie foto's gemaakt moeten worden waardoor ik 3 dagen geen borstvoeding mag geven en ik dus enige voorbereidingstijd nodig heb) zal dit hier moeten gebeuren. Begin januari heb ik nu een afspraak.

Hiermee zijn we er nog niet. Sanne en Hidde hebben nog een oogarts, of eigenlijk een optometrist nodig en er moet nog een endocrinoloog gevonden worden voor mij. Overigens is het eerste belonings-omdat-je-je-bril-op-hebt-gehad-stickervel van Hidde vol. Een vol stickervel betekent een klein cadeautje. Inmiddels is er een nieuw stickervel gemaakt met in plaats van ruimte voor 10, ruimte voor 20 stickers en zal hij z'n bril op moeten houden totdat het wekkertje afgaat. Hopelijk gaat het zo goed dat wanneer ze hier op controle moeten komen hij gewoon z'n bril op heeft....

Een spaarzaam moment met bril (en lolly)

Bijna kerst

Het eerste weekend na Sinterklaas hebben we een kerstboom in huis gehaald. De boom staat uiteraard in de huiskamer. Vorig jaar zaten we met kerst in Italie en hadden we een nepboom. Deze boom staat nu in Sannes kamer. Ze mocht zelf kiezen wat voor lampjes ze erin wilde. Ze is zo'n 10x geswitched van gekleurd, via wit, rood, blauw, paars, gekleurd, weer wit naar uiteindelijk toch maar gekleurd. Een eigen boom in je eigen kamer is natuurlijk fantastisch, dus wil ze ook niet dat 's avonds wanneer ze gaat slapen de lichtjes uit gaan. Vooruit, ze mogen nog even aanblijven, maar 's avonds wanneer papa en mama naar bed gaan doen we ze uit. Dus ligt ze daar te slapen in het licht van haar kerstboom!

Sanne slaapt bij het licht van haar kerstboom

Sanne en Hidde wilde heel graag sterren in de boom. Daarom hebben ze zelf sterren mogen maken. Op een vel dik papier hebben we sterren geprint, die ze zelf in mochten kleuren. Naast de ballen hangen de sterren nu dus ook in de boom. Af en toe willen ze nog een "sterrenvel" om in te kleuren en zo wordt de boom steeds voller.

De boom met sterren

Waar de meeste Amerikanen flink uitpakken met Kerst, zijn wij gewoon met z'n vijven en zal het niet erg spectaculair zijn. Wat we overigens wel prima vinden. Normaliter ligt er bij Oma altijd een boek onder de boom voor iedereen, maar doen we verder niet aan cadeaux. Maar in Amerika brengt de kerstman natuurlijk cadeautjes voor in de sokken en onder de boom, dus hopen Sanne en Hidde dat hij ook voor ons iets in petto heeft...

Hidde 2 jaar!!

Vandaag is Hidde 2 jaar geworden! Feest dus aan de Washington Valley Drive. Het was (wederom, arme Hidde) een bescheiden feestje omdat we nou eenmaal nog geen woeste vriendenkring hebben opgebouwd in de maand die we hier zijn. Maar afgelopen woensdag hebben we wel speciaal voor de verjaardag een gast opgehaald van het vliegveld: Oma!

's Ochtends bij het uit bed halen van de kindjes was het eerste wat Sanne tegen Hidde zei "gefeliciteerd met je verjaardag", vergezeld door een kus. En vanaf dat moment had hij dondersgoed door dat hij jarig was! In bed hebben we al zachtjes (wij waren ook net wakker) een paar verjaardagsliedjes voor hem gezongen. Bij het naar beneden komen zag hij de Kikkervlaggen hangen (hij wilde graag een Kikkerfeestje), ging in het midden van de kamer onder de vlaggen staan en zong terwijl hij naar de vlaggen sprong "lang zal hij leven" voor zichzelf. Hij was echt jarig! 

"Lang zal hij leven"

Natuurlijk hadden we een echt verjaardagsontbijt met eitjes, sap, croissantjes, gevolgd door cadeautjes! Zo ver van huis had ik niet zo veel cadeautjes verwacht, maar niets was minder waar. Veel mensen hebben aan z'n verjaardag gedacht, wat ik echt heel erg leuk vond! Ik vond het erg bijzonder dat zelfs nu er nog te veel cadeautjes waren voor hem om op 1 dag allemaal mee te kunnen spelen. Heel erg bedankt iedereen voor alle aandacht voor Hiddes verjaardag!


Cadeautjes uitpakken in z'n versierde stoel

Verder was de dag erg rustig, wat voor Hidde wel prima was. Bij de koffie hadden we Kikker- en appeltaart. (Janneke, de recepten die ik in Italie van je gekregen had heb ik nu wel gebruikt. Lekker!) Het enige bezoek (naast oma natuurlijk, maar die hoort er na al een paar dagen hier te zijn gewoon bij) van de dag waren de buren. Die kwamen 's middags even langs, wat leuk was. Al was het alleen maar om het feit dat Hidde en Sanne daardoor nog een keer taart konden eten... Na het genieten van de patat, appelmoes en hotdogs (het gekozen verjaardagseten van Hidde) was de dag alweer enerverend genoeg en tijd voor bed!

Foto's van Hiddes verjaardag kunnen jullie vinden op Picasa onder Hidde 2 jaar!!

Volg ons via email

Na herhaaldelijke klachten (oke, misschien meer opmerkingen) dat men dacht dat er een email zou verschijnen bij nieuwe berichten ben ik maar eens op onderzoek uitgegaan. Dit bleek minder makkelijk dan verwacht, maar als het goed is werkt het nu! (Ik verkondig dit toch met enige trots, aangezien Daan halverwege afhaakte en ik het zelf heb afgerond.) In de rechter kolom staat vrij onderaan het kopje "volg ons via email". Als je op de bijbehorende link klikt krijg je een schermpje waar je je emailadres in kunt vullen. Daarna moet je het geheel nog activeren en dan krijg je als het goed is een nieuw mailtje wanneer er een nieuw bericht op de blog verschijnt. Iedereen blij!

Big black and beautiful

Om te kunnen functioneren in Amerika is een auto onontbeerlijik. En dan niet alleen een auto voor het gezin, maar (minstens) een auto voor iedere volwassene in het gezin. Daan heeft een lease auto en heeft al diverse tijdelijke auto's gehad. Een week na de verhuizing heeft hij z'n eigen auto gekregen: een Chevrolet Traverse. Voorwaarde hiervoor was natuurlijk dat we er met heel het gezin in konden. Nu is dat hier wel wat gemakkelijker te realiseren dan in Nederland, want groot is hier geen uitzondering. Als het goed is (we hebben het nog niet geprobeerd) kunnen de 3 kindjes naast elkaar op de 2e zitrij. De 3e zitrij kan dan eventueel worden ingeklapt voor extra bagage ruimte. 

Daans auto: een Chevy Traverse

We hebben hier ook meteen al vanaf dag 1 (of eigenlijk vanaf dag 3) onze eigen auto. Daan had dit voordat we deze kant op gingen al geregeld en we konden onze auto meteen op maandag op gaan halen: een Volkswagen Routan. Ook deze heeft 3 zitrijen, waarbij Sanne als grootste kindje stoer helemaal achterin zit. Deze auto heeft zo ongeveer alle opties die je maar kunt bedenken: een achteruitrij-camera, de mogelijkheid om vanaf afstand de motor te starten, op je sleutel de mogelijkheid om schuifdeuren en achterklep te openen, de mogelijkheid om je garagedeur te openen vanuit je auto etc. Het meeste klinkt vrij overdreven, maar ik moet zeggen inmiddels ben ik er al volledig aan gewend. Dusdanig dat toen ik vanmiddag iets achteruit de auto van  Daan ging pakken ik vrij verbaasd was om geen knopje te kunnen vinden waarmee de achterklep elektrisch dicht ging... 

Manons auto: een Volkswagen Routan

Aan ons huis zit een 2,5 garage met 2 garagedeuren, dus wij hadden onderling al verdeeld welke plek van wie zou worden. Toen ik voor het eerst de garage in wilde rijden bleek dat toch iets minder soepel te gaan dan gedacht. Die garagedeur was toch iets minder van Amerikaans formaat dan ik dacht. Of m'n auto iets te Amerikaans... De keer daarna ben ik toch maar - met veel steken en veel dubbel checken of ik nergens tegenaan zou rijden - op mijn plek naar binnen gereden. Blijkt dat de auto zo groot is dat de deur van het huis naar de garage niet meer open kan wanneer deze in de garage staat! Daans auto is net iets kleiner, maar ook deze bleek te groot voor deze plek. Gevolg is nu dus dat de Volkwagen in de garage staat (het naar binnen rijden gaat al aanzienlijk soepeler!) en de Chevy gewoon op de oprit. Helaas voor Daan dus wel krabben 's ochtends...

1x Drinken

Wat mij betreft mag de vlag uit vandaag! Vannacht heeft Pelle voor het eerst sinds hij weer een arm vrij heeft uit z'n inbaker slaapzak maar 1x gedronken `s nachts! inmiddels slaapt hij al in een gewone slaapzak, maar sinds er 1 arm vrij is gekomen, is hij `s nachts consequent 2x gekomen. In Nederland ging hij al ongeveer tegelijk met z`n broer en zus naar bed en werd dan `s nachts 1x wakker om te drinken. Na de verhuizing is hij heel even van slag geweest, maar daarna heeft hij zich weer keurig hersteld. In z'n nieuwe ritme kwam hij vaak al voor middennacht voor de eerste keer. Vrij slopend om dat (weer) iedere nacht te hebben.

Sinds 2 dagen ligt Pelle weer in z'n eigen oud Hollandsche wieg. Het heeft vrij lang geduurd voordat hij hier weer in kon slapen. Zijn kamer is eigenlijk als enige nog een grote zooi. De verhuizers hebben de frontjes van de lades van de commode afgehaald om deze beter te kunnen vervoeren. Alleen is die commode nog door Daans vader gemaakt en zijn die frontjes per la gesteld. Nu moet dus eerst weer worden uitgezocht welk frontje bij welke la hoort en dan moet alles weer opnieuw worden gesteld. Wat ons betreft was het duidelijk niet de bedoeling dat die frontjes eraf gehaald zouden worden! Gevolg is dat alle spullen die in de commode moeten - wat zo ongeveer alles is - er nog niet in kunnen waardoor het nog een puinhoop is in zijn kamer met nog veel spullen in dozen. En in die dozen zaten dus ook de spullen die ik nodig had voor de wieg. Ze zijn nu eindelijk opgeduikeld uit een doos en de wieg is weer in ere hersteld.

De wieg te midden vande dozen en de nog af te monteren commode

Of het het kleinere en dichtere van de wieg is ten opzichte van de grote Amerikaanse open crib, of het hoge plastic gehalte dat de crib (inclusief matras) had, ik weet het niet. Het lijkt er in ieder geval op dat hij beter slaapt in z'n wieg. (Zolang hij er nog in past.) Ik weet niet of het blijvend is z'n 1x per nacht drinken, maar voor afgelopen nacht heb ik er in ieder geval van genoten!

Kleine Pelle weer in z'n wieg



Pakjes, pakjes, pakjes...

Heel veel pakjes de afgelopen dagen... Afgelopen donderdag zijn de verhuizers gekomen om de spullen te brengen. 's Ochtend werd eerst in alle vroegte de container voor de deur geplaatst. (Heel handig zo dat-ie de brievenbus blokkeerde waardoor we 2 dagen geen post hebben kunnen ontvangen en ik me nog steeds afvraag of we ook niet diverse pakjes hebben misgelopen...) Het verhuisteam kwam even later 4 man sterk om alles naar binnen te sjouwen. Door de goede voorbereidingen van Daan in Nederland, het goed inpakken en het goed noteren van de spullen ging dit allemaal erg soepel.

De container met alle spullen er nog in staat voor de deur

Halverwege de dag werden we gebeld door het Amerikaanse verhuisbedrijf dat ze begrepen dat we ook Ikea spullen hadden. Eh, ja, da's toch niet heel raar? Eigenlijk bestaat het overgrote deel van onze inrichting uit Ikea. Dat (en andere ingewikkeld meubilair (?)) mochten de verhuizers namelijk niet zomaar in elkaar zetten. Dat was een extra kostenpost en daarvoor moest eerst toestemming worden verkregen van het Nederlandse verhuisbedrijf. Omdat het in Nederland al na kantoortijd was kon dat dus pas de volgende dag. Helaas zouden er op donderdag dus geen meubels meer in elkaar kunnen worden gezet. Wij balen natuurlijk! Maar wat schets onze verbazing? Beginnen die verhuizers opeens zelf Hiddes bed (toch overduidelijk Ikea) in elkaar te zetten. We hebben maar niets gezegd. Hierna waren ze opeens vertrokken met de woorden dat wij de kans kregen "to settle in", waarna ze de volgende dag terug zouden komen. Maar ja, hoe kom je op orde als er nog geen kast in elkaar staat?! Dus heeft Daan donderdagavond zelf de kast in de studeerkamer in elkaar gezet.

Vrijdag zijn de verhuizers terug gekomen om kasten in elkaar te zetten (halverwege kwam pas de goedkeuring hiervoor binnen) en ons volledige keuken assortiment uit te stallen op de diverse tafels. Daarna was het toch echt aan ons om de rest van de dozen uit te pakken. We hebben hard gewerkt, maar jullie zullen begrijpen dat de dozen nog niet zijn weggewerkt. Nou helpt het natuurlijk ook niet dat het gewone leven (kindjes, wassen, koken, eten, etc.) ook gewoon door gaat. Toch vind ik zelf dat we al een heel eind zijn! Nu kan ik niet beloven dat de laatste dozen over 2,5 jaar niet onuitgepakt mee terug gaan, maar so far so good!

Het is fijn om onze eigen spullen weer te hebben. Het is bijzonder praktisch en het geeft je ook direct een gevoel thuis te zijn. Sanne en Hidde zijn weer helemaal blij me al het speelgoed dat ze een paar weken niet hebben gezien.

Alhoewel wij nog volop tussen de verhuisdozen zaten, werd het natuurlijk ook gewoon 5 december. Terwijl wij nog aan tafel zaten te lunchen hoorden we opeens de garage deur open en dicht gaan. Natuurlijk zijn we snel gaan kijken en wat vonden we in de garage? Zakken met cadeautjes!

Cadeautjes in de garage!

Het was allemaal heel spannend! Vooral Sanne vond het echt bijna te spannend! Maar natuurlijk ook wel erg leuk! Onder het genot van echt Sinterklaas snoep (het heeft ook nog zo z'n voordelen dat Daan vorige week in Nederland moest zijn!) hebben we allemaal mooie cadeautjes uit mogen pakken. Het was een geslaagde pakjesmiddag. Dank u, Sinterklaasje!

Daarna weer over naar die andere pakjes. Er moeten dozen worden uitgepakt en een plekje worden gevonden voor al die spullen! Kijk voor meer foto's van de verhuizing in de Verhuizen deel 2 map en voor meer 5 december foto's in de 5 December 2010 map.

Land van de onbegrensde mogelijkheden

The American Dream, the land van de onbegrensde mogelijkheden, noem maar op, alles kan hier, toch?! Ik was er altijd al wat sceptisch over en vandaag is dat donkerbruine vermoeden bevestigd. Na het eten poetsen wij de handen en gezichten van de kindjes altijd met een washand. Die wordt daarna altijd netjes uitgespoeld, aan het einde van de dag in de was gegooid en de volgende dag wordt een nieuwe washand gepakt. Vanochtend heb ik in een grote pan de washanden uit staan koken omdat de washanden al stonken op het moment dat ze uit de wasmachine kwamen. Toch raar dat onze supersonische Amerikaanse machine met een maximum wasbeurt van zo'n half uur en een maximum temperatuur van echt niet meer dan 40 graden bepaalde dingen niet schoon krijgt. Misschien zijn er toch bepaalde grenzen te vinden....

The American Dream onder de wasmachines