Nieuwe bril

In het weekend mogen de kindjes 's ochtends voor het ontbijt altijd tv kijken. Toen we hier net woonden leek het ons een goede manier voor ze om wat Engels op te steken. En dat is het nog steeds, dus is deze gewoonte erin gebleven (en oké, daarbij is het ook wel heel erg lekker dat je zelf om half 7 nog een beetje kan zombieen voordat de dag echt begint). Een paar weken geleden zat Sanne op zaterdagochtend beneden tv te kijken toen ik het opeens zag: ze keek scheel!!!

Ik schrok me dood, dat had ik nog nooit gezien. Ik heb haar een tijdje angstvallig in de gaten gehouden en iedere keer dat ze gefocust naar de tv keek trok haar rechter oog weer naar binnen. Zodra ze naar mij keek (omdat ze zich af vroeg wat ik daar toch zat te kijken naar haar) stond ze weer recht, maar zodra ze naar de tv keek was het weer raak. Ik heb vervolgens haar bril gehaald (die zet ze normaliter altijd pas op wanneer ze zich heeft aangekleed, wat we in het weekend pas na het ontbijt doen) en met bril was het geheel verdwenen.

Na deze zaterdagochtend was ik natuurlijk super alert op scheelzien. De rest van de dag (een hele dag met bril) was er niets aan de hand. Maar op zondagochtend, zonder bril voor de tv, ja hoor, bingo! En met bril was alles weer weg. Vervolgens zag ik het een nog toen ze niet naar de tv, maar gewoon naar mij keek (zonder bril) terwijl ik door de gang aan kwam lopen. De beslissing om de volgende dag de oogarts te bellen was uiteraard al gemaakt, maar ik heb voor m'n eigen gemoedsrust nog wat informatie ingewonnen uit Nederland (waarvoor nog mijn dank, Janneke!), waardoor ik wel al door kreeg dat het geen al te groots drama was.

Eenmaal bij de oogarts werd zoals altijd de intake gedaan door een zuster. Toen de arts binnen kwam en de aantekeningen van de zuster las zei hij "interesting...." op een toon waarvan ik dacht, dat was niet wat ik wilde horen! Maar goed, zoals ik al had gehoord is het niet heel erg. Het zou beter zijn geweest als het scheelzien niet was gebeurd, maar toen ik vroeg naar het waarom was het vergelijkbaar dat het beter zou zijn geweest wanneer ze nooit een bril nodig had gehad. Het verbaasde hem niet dat ze scheelziet zonder bril en zolang het alleen gebeurt zonder bril is het niet erg. Het verbaasde hem eerder dat het niet al 2 jaar geleden was gebeurd. Hij verwacht dat het erger zal worden tot ze ongeveer 8 jaar is, waarna het af zal nemen.

Door het scheelzien was het wel zaak om opnieuw haar ogen op te meten en een nieuwe bril aan te meten. Bij kinder + brillen is de sterkte van de bril die wordt voorgeschreven normaliter iets afgezwakt ten opzichte van de gemeten sterke van het oog. Dit omdat kinderen met een + afwijking worden geboren en dit door de jaren heen naar 0 groeit. Op die manier blijft er iets van het natuurlijke naar-0-groei-proces over.  Zoals de oogarts het zei: wanneer een kind scheel begint te zien "you give in". Dus heeft ze nu een sterkere bril gekregen.

We hebben samen weer een leuke paarse bril uitgezocht

Natuurlijk vind ik het eigenlijk niets, maar ik houd maar in m'n achterhoofd dat het niet raar is en geen drama is. Het blijft wel een wat eng gezicht vind ik, want je ziet haar oog soms gewoon weg trekken. Ik moet zeggen dat ik ook wel erg stimuleer dat ze haar bril draagt, ook als ze nog niet is aangekleed. Gelukkig vindt ze het ook fijn om haar bril te dragen, want dan ziet ze beter.

Het is nog wel even wennen vind ik, want door de sterkere glazen krijgt ze net iets grotere ogen