Nederland

We zijn er weer. We zijn weer in het land. In Amerika wel te verstaan. Na ons turbo bezoek zijn Pelle en ik weer thuis. Nadat ik woensdagochtend gelukkig in alle rust heb kunnen inpakken (Daan had niet alleen de middag zoals oorspronkelijk het plan was, maar ook de ochtend vrij genomen), hebben Daan, Sanne en Hidde ons weggebracht naar het vliegveld. Na het inchecken en afscheidnemen konden we lekker in de lounge. Lekker nog een beetje rond kruipen, nu het nog kon!

Pelle en ik hadden allebei een ticket en dus ook allebei een stoel. Ik had een autostoeltje bij me voor in het vliegtuig. Op die manier had ik a. een autostoeltje voor in Nederland en b. een plek waar ik Pelle vast kon zetten tijdens de vliegreis. Probeer bijvoorbeeld maar eens te eten terwijl je ervoor probeert te zorgen dat Pelle niet van z'n stoel af valt. Dat leek me geen optie. En die beslissing is ook iets makkelijker te nemen wanneer DSM je ticket betaalt.

Voor de vliegreis was ik op het ergst voorbereid! De vlucht is 's nachts en je landt 's ochtends vroeg op Schiphol. De nacht is door het tijdsverschil nooit zo lang, maar ik ging ervan uit dat ik nu helemaal niet zou slapen en vrijwel heel de vlucht bezig zou zijn om Pelle stil te houden. Maar ik moet zeggen dat het heel erg meeviel. Alhoewel vliegen met een baby nooit relaxed zal worden, heeft Pelle zich eigenlijk voorbeeldig gedragen. Na het eten is hij bij mij in slaap gevallen en dat heeft hij met af en toe een slokje bij mij tussendoor de rest van de reis gedaan.

Ondanks de vrij soepele reis was ik toch redelijk gesloopt bij aankomst op Schiphol. M'n ouders kwamen ons ophalen en na een lekker kopje koffie zijn zowel Pelle als ik even lekker gaan slapen. Slecht om over je jetlag heen te komen, maar m'n doel was ook eerder om niet aan de Nederlandse tijd te wennen dan wel voor die 2 dagen in Nederland. De rest van de dag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Pelle was wel duidelijk in de war. Hij leek niet zo goed te weten wat hij nu met zichzelf aanroest. Eten, drinken, slapen, spelen, hij wist niet zo goed wat nu wijsheid was. Tussen de middag heb ik echt genoten van bruin brood kroketten! Hmmm, dat is echt lekker!

Donderdag een dagje spelen bij opa en oma

Aan het einde van de middag kwam Jetske nog even langs bij m'n ouders. Fijn, die Nederlandse gezelligheid en leuk om te merken dat het ook na 9 maanden nog helemaal niet anders is dan voordat we weg gingen. Vraag me af of je na 2,5 jaar ook nog steeds bij vrienden over de vloer komt alsof je nooit bent weg geweest. Ik hoop het.

De volgende dag was al de dag van de bruiloft. Met dank aan m'n ouders heb ik eerst nog een beetje uit kunnen slapen. Pelle had slecht geslapen en wat hij had geslapen op mij liggen slapen, wat ook niet bevorderlijk is voor je nachtrust. Opa en oma hebben hem even geëntertaind 's ochtends. Fijn, dan verscheen ik tenminste nog een beetje wakker bij het trouwen!

Heel de dag verliep soepel. Zowel wat Pelle betreft, die zich goed heeft gedragen, als wat de planning van het bruidspaar betreft. Het weer was misschien niet zo zomers als ze hadden gehoopt, maar toen het de volgende ochtend zo ongeveer herfst was in Nederland, bleek dat ze toch nog wel erg geluk hadden gehad! Het weer was nog goed genoeg om hun oorspronkelijke plan om de ceremonie buiten te laten plaats vinden door te laten gaan.

De dag begon met lunch voor familie in het huis van het bruidspaar. Louis kwam Caroline ophalen, waarna iedereen richting VRA ging, de cricket club waar zij elkaar hebben ontmoet. Daarna het belangrijkste deel, de ceremonie in de buitenlucht dus. Je moest goed je best doen om alles te kunnen verstaan. Het waaide hard en er was geen geluidsversterking. Mede door Pelle die veel aan het babbelen was heb ik wel het 1 en ander gemist.

Het ja-woord

Tijdens de taart begon het even te regenen, maar gelukkig was er een grote tent. Wel een beetje jammer voor ze dat de foto's vervolgens begeleid werden door een grote paraplu... Na de taart en wat borreltjes was het tijd voor het diner, wat binnen in het clubhuis van VRA werd geserveerd. Een werkelijk heerlijk diner met diverse speeches uiteraard.

Het aansnijden van de taart

Van slapen is weinig gekomen bij Pelle die dag. Tijdens de lunch heeft hij alles eens goed beken, tijdens de ceremonie heeft hij luid en duidelijk meegepraat met de ambtenaar, bij de borrel heeft hij even bij mij geslapen, net als tijdens het diner, maar hij was bij de meeste speeches gewoon wakker om ook die weer van commentaar te kunnen voorzien.

Ik vond het erg leuk om bij de bruiloft van Louis en Caroline te kunnen zijn. Natuurlijk vond ik het ook erg leuk om hun dochtertje en mijn nichtje Emma weer eens te zien. En het was natuurlijk leuk om Pelle te kunnen showen, die ze nog maar zo weinig hebben kunnen zien. Het was veel gedoe om er voor 1 dagje te zijn, maar het was het wel waard.

Ons nichtje Emma

's Avonds laat naar bed in het huis van Louis en Caroline. Zij sliepen die nacht niet thuis en opa en oma pasten daarom een nachtje op Emma. Pelle was duidelijk moe van de drukke dag, en heeft - na eerst z'n nichtje wakker te hebben gegild - tot 4 uur doorgeslapen. Vond ik een bijzonder goede score. Daarna uiteraard weer bij mij in bed beland. 's Ochtends moesten we duidelijk te vroeg opstaan. Om half 8 moest ik alweer richting Schiphol vertrekken. Nog alles behalve wakker.

Zaterdagochtend nog even gedag zeggen

Na relaxed in de lounge te hebben ontbeten dacht ik even snel te boarden. Dat liep iets anders dan verwacht. Er werd gevraagd naar een papieren ticket voor de baby. Waarom? Hij heeft toch een eigen ticket? Nee, de baby zit bij u op schoot en moet voor Amerika een papieren ticket hebben. Wacht even, bij mij op schoot? Dacht het niet! Er was een fout gemaakt bij het inchecken. Ze waren gewoon vergeten om Pelle zelf in te checken en hadden hem waarschijnlijk uit gewoonte bij mij op schoot gezet.

Dit moest weer recht worden gebreid bij de transferbalie, waar ik eindeloos heb staan wachten. Het duurde zo lang dat er op een gegeven moment iemand kwam om het wat te versnellen. Anders zou ik de vlucht vertragen. Toen ik eindelijk aan de beurt was bleek dat ze Pelle ook bij de gate hadden in kunnen checken. Dat was een stuk makkelijker geweest. Inmiddels moesten er allemaal kunstgrepen worden uitgehaald omdat de check in was gesloten en daarna kon hem geen stoel meer worden toegewezen. Bij de gate hebben ze vervolgens veel geschoven (iemand uit de economy comfort waar ik zat en die inmiddels vol zat kreeg een upgrade en degene die op "Pelles" stoel zat moest terwijl hij al in het vliegtuig zat nog van stoel veranderen), maar uiteindelijk kon Pelle in z'n eigen stoel mee.

Ook op de terugweg was Pelle eigenlijk weer heel braaf. De vlucht was nu natuulijk overdag, waardoor ik een beetje bang was dat hij vrijwel niet zou slapen. Maar hij heeft 2 grote stukken geslapen en tussendoor heeft hij braaf gespeeld. We hadden de voorste stoelen in de economy comfort gereserveerd, waardoor Pelle ruim een vierkante meter had om wat op de grond te spelen. Een vierkante meter klinkt niet veel, maar het is veel waard op een 8 uur vlucht met een baby!

Terug thuis was alles alweer snel terug naar normaal. Doordat we maar 2 dagen in Nederland zijn gebleven en Pelle de 2 avonden in Nederland laat is gaan slapen zijn we niet zo gewend geraakt aan de Nederlandse tijd. Dat was wel duidelijk merkbaar, want alhoewel Pelle wel wat aangeslagen leek de eerste dagen, na dinsdag leek hij eigenlijk nergens meer last van te hebben. Ik zelf was zaterdag bij thuiskomst volledig gesloopt, maar dat was gewoon omdat het programma van de 3 dagen daarvoor bijzonder vermoeiend was geweest. Nadat ik daarvan weer was bijgekomen, voelde ik me eigenlijk meteen al jetlag vrij.

En de thuisblijvers? Die hebben het hier bijzonder warm gehad. De dagen dat wij weg waren, waren de warmste van de zomer tot nu toe. Oorspronkelijk was Daan van plan om vrijdag, de dag dat Sanne niet naar school gaat, iets leuks te gaan doen. Maar zelfs voor het zwembad was het veel te heet. Lang leve de airco!