Banaan

Pelle krijgt al een paar weken vast voedsel. Hij is dol op broodkorsten. Wat wij zo jammer vinden aan Amerikaans brood is precies dat wat het zo makkelijk maakt voor hem: het heeft veel minder structuur dan het (donkere) brood dat wij in Nederland gewend waren. Fruithapjes gaan er nog steeds minder snel in. Hij lijkt het wel lekker te vinden, maar het eten van een lepeltje valt nog niet mee. Vaak werkt hij het eten nog met z'n tong naar buiten. Het is dan een kwestie van de juiste timing en het ver genoeg achter in z'n mond krijgen. Het is ook vaak zo dat als we een tijdje bezig zijn hij opeens de slag te pakken krijgt en hij echt goede hapjes neemt.

Zo'n twee weken nadat hij voor het eerst vast voedsel had gekregen gebeurde het voor het eerst dat hij achter elkaar zo goed ging happen. Ik was hem een banaan aan het voeren en na een wat moeizaam begin ging die banaan opeens rap naar binnen. En voordat je het wist had hij opeens een hele banaan op! Wat goed!

Pelle eet brood: lekker!

Nou ja, goed... Dat dachten we toen nog. Toen ik 's avonds voor het slapengaan bij de kindjes ging kijken was Pelle enigszins wakker. Raar, dat is hij nooit rond die tijd. Toen ik hem z'n speentje wilde geven merkte ik dat z'n hoofd nat was. He?! Spuug! Ik probeerde eerste nog zonder hem verder wakker te maken de schade op te nemen, maar kwam er al gauw achter dat dat niet mogelijk was. Hij had echt heel z'n wieg onder gespuugd. Alles zat onder de banaan! Hij is de eerste van alle kindjes die het voor elkaar heeft gekregen om de bekleding van de wieg ook onder te spugen.

Terwijl Daan Pelle volledig verschoonde heb ik z'n wieg verschoond. Daarna sliep hij weer snel in, maar ook al snel spuugde hij weer z'n wieg onder. Gelukkig nu niet alles onder en bleef de schade beperkt. Hierna hebben we de wieg maar naast ons bed gezet. Hij heeft nog een paar keer een beetje gespuugd. In totaal heeft het wel een paar uur geduurd, waarna hij eigenlijk heel lekker geslapen heeft.

De dagen daarna hebben we erop gelet dat we hem niet te veel eten gaven. Eerst maar een paar dagen niet meer dan een eetlepel per keer, zodat hij een beetje kan wennen aan eten in z'n darmen. Eigenlijk pas gisteren heb ik hem iets meer dan 1 eetlepel gegeven. Toen heeft hij denk ik zo'n 1,5 eetlepel banaan op. Dat kan toch niet te veel zijn voor z'n darmen? Maar ja, rond 9 uur begon hij te huilen en jawel, weer heel z'n wieg onder gespuugd! Toen pas ging er bij ons een lampje branden dat het de eerste keer waarschijnlijk primair helemaal niet om de hoeveelheid ging, maar om het soort voedsel. Waarschijnlijk is hij gewoon allergisch voor banaan!

Pelles maag is gisteravond nog lang onrustig geweest. Hij heeft een keer of 5 wel gespuugd. Op een gegeven moment zat er niets meer in z'n maag en leek het alsof hij vanuit z'n tenen er iets uit probeerde te gooien. Tevergeefs overigens. Het was echt heel zielig. Hij heeft lange tijd bij mij gelegen. Uiteindelijk zijn we samen in slaap gevallen om midden in de nacht weer samen wakker te worden. Toen was het voorbij en was er niets meer aan de hand.

Voor nu houden we het er maar op dat Pelle allergisch is voor banaan. Over 2 weken - ik had erbij gezegd dat er geen haast bij is - heb ik een afspraak met de pediatrician. Het leek ons handig om even door te spreken wat dingen zijn om rekening mee te houden. Misschien is het wel wijs om een allergietest te laten doen. Hij heeft nu eenmaal een verhoogde kans om allergisch te zijn voor dingen door z'n eczeem. Wellicht dat ik dan ook bepaalde dingen uit m'n dieet kan schrappen zodat hij die niet meer via de borstvoeding binnen krijgt waardoor wellicht z'n eczeem zelfs iets minder zou kunnen worden. We zullen zien.Voorlopig in ieder geval geen banaan meer!