Hidde speelt buiten

Hidde houdt erg van buitenspelen. Tenminste, in Nederland hield hij erg van buitenspelen. Hier was z'n eerste ontmoeting met sneeuw genoeg om voorlopig niet meer buiten te willen komen. Toen in november de eerste sneeuw was gevallen waren Sanne en hij blij om buiten in de sneeuw te kunnen gaan spelen. Terwijl Sanne al buiten was werd Hidde binnen nog in z'n sneeuwpak gehesen. Eenmaal aangekleed rende hij vol enthousiasme naar buiten. Daar viel hij vervolgens voorover in de sneeuw, waarbij er sneeuw in z'n wantje kwam wat koud was en wat hij als pijn betitelde en daarmee was hij genezen. Geen sneeuw meer voor Hidde.

Sindsdien heeft Sanne nog vaak in de sneeuw gespeeld. Hidde zei steevast dat hij niet buiten wilde spelen en dat hij binnen wilde blijven. Heel af en toe zei hij dat hij dat wel wilde, maar zodra je dan aankwam zetten met z'n sneeuwbroek bedacht hij zich toch snel. Vorige week, toen het 2 dagen mooi weer was heeft hij eigenlijk voor het eerst weer buitengespeeld. Maar dat leek ook in de verste verte niet meer op in de sneeuw spelen.

Gisteren waren de omstandigheden gewoon weer winters. De meeste sneeuw - ook de nieuwe sneeuw - is inmiddels weg  en het was mooi winterweer. Sanne verkondigde 's ochtends al dat ze buiten wilde spelen. "Hidde ook buitenspelen" was de reactie. Toen Sanne daadwerkelijk buiten op het deck ging spelen lag Hidde in bed, maar eenmaal wakker hoorde hij dat Sanne buiten was geweest en herinnerde hij zich daardoor dat hij dat ook wilde. En tot mijn stomme verbazing ging hij ook alleen, met z'n laarzen aan en z'n warme jas aan naar buiten.
Daan en ik gaven hem maximaal 5 minuten voordat hij weer naar binnen zou willen. Maar hij overtrof al onze verwachtingen. Hij pakte de schep die buiten op het deck lag en ging vol enthousiasme sneeuw scheppen. Na een tijdje vroeg Daan of hij een emmer wilde om de sneeuw in te kunnen scheppen en dat vond hij wel een goed idee. 

Scheppen vol overgave

Hij heeft lange tijd vol overgave staan scheppen. Sanne, die al die tijd binnen aan het spelen was, vroeg of ze een filmpje mocht kijken, wat mocht. We vonden het wel jammer om Hidde naar binnen te roepen om een filmpje te kijken, maar vonden tegelijkertijd dat we het echt niet konden maken om hem niet te vragen wat hij liever wilde doen. Zoals verwacht won het filmpje, maar toch lijkt het erop alsof hij het buitenspelen heeft herondekt. Vandaag - het heeft heel de dag bijzonder hard geregend - vroeg hij continu of hij buiten mocht spelen. Meer schepfoto's (samen met veel andere foto's) zijn te vinden in de februari 2011 map.

Banaan

Pelle krijgt al een paar weken vast voedsel. Hij is dol op broodkorsten. Wat wij zo jammer vinden aan Amerikaans brood is precies dat wat het zo makkelijk maakt voor hem: het heeft veel minder structuur dan het (donkere) brood dat wij in Nederland gewend waren. Fruithapjes gaan er nog steeds minder snel in. Hij lijkt het wel lekker te vinden, maar het eten van een lepeltje valt nog niet mee. Vaak werkt hij het eten nog met z'n tong naar buiten. Het is dan een kwestie van de juiste timing en het ver genoeg achter in z'n mond krijgen. Het is ook vaak zo dat als we een tijdje bezig zijn hij opeens de slag te pakken krijgt en hij echt goede hapjes neemt.

Zo'n twee weken nadat hij voor het eerst vast voedsel had gekregen gebeurde het voor het eerst dat hij achter elkaar zo goed ging happen. Ik was hem een banaan aan het voeren en na een wat moeizaam begin ging die banaan opeens rap naar binnen. En voordat je het wist had hij opeens een hele banaan op! Wat goed!

Pelle eet brood: lekker!

Nou ja, goed... Dat dachten we toen nog. Toen ik 's avonds voor het slapengaan bij de kindjes ging kijken was Pelle enigszins wakker. Raar, dat is hij nooit rond die tijd. Toen ik hem z'n speentje wilde geven merkte ik dat z'n hoofd nat was. He?! Spuug! Ik probeerde eerste nog zonder hem verder wakker te maken de schade op te nemen, maar kwam er al gauw achter dat dat niet mogelijk was. Hij had echt heel z'n wieg onder gespuugd. Alles zat onder de banaan! Hij is de eerste van alle kindjes die het voor elkaar heeft gekregen om de bekleding van de wieg ook onder te spugen.

Terwijl Daan Pelle volledig verschoonde heb ik z'n wieg verschoond. Daarna sliep hij weer snel in, maar ook al snel spuugde hij weer z'n wieg onder. Gelukkig nu niet alles onder en bleef de schade beperkt. Hierna hebben we de wieg maar naast ons bed gezet. Hij heeft nog een paar keer een beetje gespuugd. In totaal heeft het wel een paar uur geduurd, waarna hij eigenlijk heel lekker geslapen heeft.

De dagen daarna hebben we erop gelet dat we hem niet te veel eten gaven. Eerst maar een paar dagen niet meer dan een eetlepel per keer, zodat hij een beetje kan wennen aan eten in z'n darmen. Eigenlijk pas gisteren heb ik hem iets meer dan 1 eetlepel gegeven. Toen heeft hij denk ik zo'n 1,5 eetlepel banaan op. Dat kan toch niet te veel zijn voor z'n darmen? Maar ja, rond 9 uur begon hij te huilen en jawel, weer heel z'n wieg onder gespuugd! Toen pas ging er bij ons een lampje branden dat het de eerste keer waarschijnlijk primair helemaal niet om de hoeveelheid ging, maar om het soort voedsel. Waarschijnlijk is hij gewoon allergisch voor banaan!

Pelles maag is gisteravond nog lang onrustig geweest. Hij heeft een keer of 5 wel gespuugd. Op een gegeven moment zat er niets meer in z'n maag en leek het alsof hij vanuit z'n tenen er iets uit probeerde te gooien. Tevergeefs overigens. Het was echt heel zielig. Hij heeft lange tijd bij mij gelegen. Uiteindelijk zijn we samen in slaap gevallen om midden in de nacht weer samen wakker te worden. Toen was het voorbij en was er niets meer aan de hand.

Voor nu houden we het er maar op dat Pelle allergisch is voor banaan. Over 2 weken - ik had erbij gezegd dat er geen haast bij is - heb ik een afspraak met de pediatrician. Het leek ons handig om even door te spreken wat dingen zijn om rekening mee te houden. Misschien is het wel wijs om een allergietest te laten doen. Hij heeft nu eenmaal een verhoogde kans om allergisch te zijn voor dingen door z'n eczeem. Wellicht dat ik dan ook bepaalde dingen uit m'n dieet kan schrappen zodat hij die niet meer via de borstvoeding binnen krijgt waardoor wellicht z'n eczeem zelfs iets minder zou kunnen worden. We zullen zien.Voorlopig in ieder geval geen banaan meer!

Even lente

Het is al lang koud hier. Om van de auto naar de supermarkt te lopen moet je je warm aankleden. Evenals wanneer je de container of het oud papier aan de rand van de weg gaat zetten. 's Nachts is het al helemaal koud. Dubbele cijfers onder 0 is meer regel dan uitzondering. Sneeuw ligt er ook al lange tijd. En alhoewel het de laatste tijd wel langzaam minder wordt, is het nog steeds bepalend voor het landschap.

Donderdag en vrijdag hebben we even mogen proeven aan de lente. Het was vrij opeens (het was de dagen daarvoor wel als iets warmer, maar nog steeds "maar" een graad of 6 en 's nachts flinke vorst) 16 graden met zon op donderdag! Vrijdag was het maar liefst 19 graden, maar doordat het toen minder zonnig was en het vrij hard waaide voelde het niet veel warmer aan.

Pelle zit buiten in de wipper

Inmiddels was de meeste sneeuw aan de voorkant van het huis al gesmolten, waardoor de kindjes gewoon op het gras konden spelen. Nog wel wat onwennig met die hoge temperaturen. "Wel je jas aan als je buiten wil spelen" werd via "doe je jas maar lekker open", "trek je andere jas maar aan, die is wat minder warm" en "doe anders even lekker een vestje aan" al vrij snel "ja hoor, je vestje mag best uit als je het warm hebt". Het was heerlijk buiten! Wat kan een mens gelukkig worden van een beetje hogere temperaturen en een zonnetje!

Sanne en Hidde spelen buiten

Ik had m'n slippers al gepakt en de winter achter me gelaten. Maar helaas, die kwam na die 2 dagen gewoon weer terug. Vanaf vrijdagnacht heeft het tot vanochtend heel hard gewaaid en voor vanavond is er gewoon weer sneeuw voorspeld. Het blijft voor nu dus even bij de preview van de lente. Kan niet wachten tot-ie echt uitkomt...

10 Rittenkaart

Sinds we hier zijn hebben we de Amerikaanse gezondheidszorg al goed uitgeprobeerd. Daan spant natuurlijk de kroon met z'n viral labyrinthitis, maar ook de rest van de familie is vrij goed vertegenwoordigd. Het lijkt wel alsof we bij binnenkomst in Amerika een 10 rittenkaart voor medische gebeurtenissen hebben meegekregen. Vandaag mocht Hidde weer een stripje gebruiken...

Hidde was eigenlijk net klaar met een antibioticakuur. Hij had vorige week een rode dikke piemel waarmee we naar de pediatrician zijn gegaan. Deze ontsteking is behandeld met antibiotica waarvan hij donderdagochtend de laatste dosis heeft gehad. Donderdagmiddag werd hij wakker met koorts. 's Avonds ging hij met een paracetamol naar bed en heeft goed geslapen.

Vanochtend was de koorts nog hoog en in de loop van de dag liep het op. Inmiddels was het wel erg hoog (40.5 was het hoogste wat ik gemeten heb), dus toch maar even de pediatrician gebeld. Vanmiddag konden we langs komen. Omdat hij op de koorts na in orde leek en er dus niet direct een oorzaak te vinden was voor de hoge koorts werd hij getest op flu, de griep. Ik wist helemaal niet dat dat kon. Een wattenstaafje in je neus en 10 minuten later weet je het. En jawel: griep. En dat ondanks de griepprik die Sanne en Hidde verplicht hebben gehaald....

Hidde in betere tijden...

Waar je in Nederland gewoon uit moet zieken met griep, word je er hier voor behandeld met tamiflu. En niet alleen Hidde wordt behandeld, ook Sanne wordt preventief behandeld. Pelle niet omdat hij te jong is voor tamiflu. Gelukkig krijgt hij nog borstvoeding en is hij er hopelijk op die manier tegen beschermd.

Naast de tamiflu krijgt hij een reguliere koorts onderdrukker voor kinderen. Alhoewel hij die voor het slapen gaan heeft gekregen en hij inmiddels ook al beduidend minder heet aanvoelt belooft het een onrustige nacht te worden. Hij ligt er nog geen 2 uur in en is al 3 keer huilend wakker geworden. Het matras ligt al klaar zodat Daan naast hem kan komen slapen.

Valenstein party

Gisteren was de valentijns party op school. Of valenstein, zoals Sanne volhardend zegt. Daan was 's middags thuis (hij is nog steeds herstellende en is gisteren begonnen met een halve dag werken), dus zijn we even met z'n allen naar het feestje gegaan. Ik vond mezelf toch een bijzonder leuke moeder: koekjes gebakken voor beide klassen, kaartjes gefreubeld voor alle kindjes en de juffen, wat wil je nog meer? Nou, dat kan ik je vertellen: snoep, snoep en nog meer snoep!!!

Ouders waren ook welkom op het feestje, maar in Hiddes klas was er geen 1 ouder. Alleen de kindjes die die dag toch al op school zouden zijn. Bij Sanne waren er volgens mij maar 2 moeders en volgens mij dus ook maar 2 kindjes die er normaal niet zouden zijn op maandag.

Het feestje bestond uit eten. Alle kindjes netjes aan de tafel met een bordje met de dingen die naar aanleiding van de intekenlijst waren meegenomen. Koekjes bakken was natuurlijk veel te hoog gegrepen naar Amerikaanse begrippen. Bij Sanne waren er pretzels, cheese balls, cupcakes (gekocht natuurlijk, niet zelf gemaakt), maar ook wat gezonde dingen: worteltjes, manderijntjes, bakjes appelmoes (die je hier per 1 persoonsverpakking koopt) en appelsap. Oh ja, en onze zelfgebakken koekjes natuurlijk. Bij Hidde bestond de feestmaaltijd uit een cupcake, een appelkoek en onze koekjes. Het zag er naar ons idee wat suf uit voor een feestje, maar Sanne en Hidde vonden het fantastisch! Allemaal lekkere dingen die ze normaal nooit met zoveel tegelijk zouden krijgen.

Naast het feestje, waren er ook zakjes voor ieder kindje. De juffen hadden papieren zakjes verzorgd met op ieder zakje de naam van een kindje, waarna ze worden gevuld door de kindjes. De brief die we van de juffen hadden gekregen sprak over het uitwisselen van valentijnskaarten, maar toen we onze zelf gemaakte kaartjes in de zakjes stopte begreep ik al dat het de gewoonte is om snoep te geven.

Na het eten was het feestje eigenlijk alweer afgelopen. De kindjes konden nog blijven om te spelen, maar vrijwel iedereen ging naar huis. Wij dus ook maar. Thuis hebben we eens rustig de buit uit de zakjes bekeken en ik kon werkelijk m'n ogen niet geloven! Iedereen die mee had gedaan had er minimaal 1 snoep iets in gedaan, maar veelal meedere dingen. En alhoewel er in de brief van de juffen dus van kaartjes gesproken werd had niemand een kaartje gegeven. En zelf freubelen is al helemaal uit den boze, want je kunt klaarblijkelijk gewoon prefab valentijnstraktaties kopen. Er staat zelfs op "to"en "from", hoef je alleen nog maar de namenlijst erbij te pakken en de namen over te schrijven. 1 Moeder was zelfs daar te lui voor en had gewoon overal "(to) my friend" opgeschreven. We zullen nu dus wel bekend staan als die suffe Europeans die alleen maar een kaartje gaven...

De valentijnsbuit

Sanne en Hidde vonden ook dit natuurlijk fantastisch. Ze mochten thuisgekomen ook nog allebei een lolly eten. De rest van het snoep hebben we in een trommeltje gedaan, zodat ze de komende weken bij de koffie niet alleen kunnen kiezen uit dierenkoekjes of rozijntjes, maar ook uit een snoepje. Voor Amerikanen vast heel suf, maar de kindjes vinden het heel wat!

Op valentijnsdag een valentijnslolly na het valentijnsfeestje

Tekeningen

Tekenen is belangrijk tijdverdrijf voor de kindjes. Er staat een tekendoos in de kamer die meerdere keren per dag tevoorschijn wordt gehaald om shapes, letters, sneeuwpoppen, poppetjes of groundhogs te tekenen (Sanne) of om gewoon een beetje te krassen (Hidde). Ook knippen is erg geliefd bij Sanne sinds ze daar op school mee bezig is. Het is eigenlijk pas van de laatste tijd dat Sanne ook echt een voorstelling maakt wanneer ze tekent. Ze maakt inmiddels zogenaamde kopvoeters: poppetjes bestaande uit een hoofd waar direct de benen aan vast zitten.

Het grappige aan haar kopvoeters is dat ze geen hoofd hebben. Wel de elementen behorende bij een hoofd, dus ogen (soms met bril), een neus, een mond en haren, maar geen omtrek die het hoofd afbakent. De mond is bijzonder groot en de benen zitten daar aan vast.

Sanne (met bril), Hidde en Pelle

2 Februari was het groundhog day. Iets waar ze ook op school aandacht aan hebben besteed en wat we om die reden ook hebben uitgelegd. Op school hebben ze bij art een groundhog gemaakt. Sindsdien tekent Sanne ook groundhogs. Ze zitten hetzelfde in elkaar als de poppetjes die ze tekent, alleen heeft een groundhog een staartje aan de achterkant, dus draait ze aan het einde het papier om, om vervolgens op de achterkant het staartje te tekenen.

Hidde tekent ook graag, maar veel meer dan krassen is het nog niet. Op school wordt er in zijn klas ook iedere dag aan art gedaan. En zoals met alles op school moet dat verantwoord zijn. Dus krijgen we iedere week weer hele kunstwerken mee naar huis. Hidde zet krassen op een vel papier en de juffen knippen en bouwen er een sterrenmobiel van. Hidde krast met een bruin potlood en de juffen knippen de groundhog uit om die daarna op een vel te pakken en er een zonnetje bij te tekenen. Hidde krast met een blauw potlood op een papieren bordje en de juffen knippen continenten uit om die daarna op het bordje te knippen, waarmee Hidde de aarde heeft geknutseld. Van de week kregen we post van de school. Hij was aan Daan en mij gericht. Er zat een "door Hidde" gemaakte valentijnskaart in. Wel erg grappig.

Hiddes valentijnskaart (klik op de foto voor een grotere versie)

Vandaag is het valentijnsdag, wat hier natuurlijk erg leeft. Ook op school wordt hier aandacht aan besteed. Vanmiddag is er een valentijns party op school. Vandaag is eigenlijk helemaal geen schooldag voor de kindjes, maar iedereen - inclusief ouders - mogen langs komen. Er was een intekenlijst om iets te drinken of eten mee te nemen en er waren namenlijsten verspreid zodat je de juiste namen op de juiste hoeveelheid valentijnskaarten kon zetten. Dus hebben we hartjeskoekjes gebakken en 38 kaarten gefreubeld en gaan we vanmiddag naar het feestje.

Pelle draait

Lang verwacht, toch gekomen: Pelle heeft zich van de week omgedraaid van z'n rug naar z'n buik. Hij lag op z'n rug op het speelkleed in de woonkamer en Sanne zat naast hem aan een laag tafeltje iets te eten toen ik even iets op de computer ging kijken. Ze was aan het roepen dat Pelle ging draaien, maar dat roept ze de laatste tijd altijd als hij een beetje naar z'n zij draaide. Niets om aandacht aan te besteden dus. Maar opeens riep ze wel heel erg enthousiast "Pelle is helemaal gedraaid" en "kom eens kijken mam!" Jawel, toen ik kwam kijken lag hij naast z'n kleed op z'n buik.

Pelle lijkt zelf nog een beetje verbaasd dat het echt gelukt is

Dit was een beeje een deja vu. Ik weet nog dat Sanne en Hidde in Italie in de gang aan het spelen waren en dat ik in Sannes kamer stond toen ze naar me toe kwam om me te vertellen dat Hidde aan de commode stond. Ook een eerste keer die zij in plaats van ik had gezien. Pelle heeft het daarna nog een keer gedaan waar alleen Sanne bij was en pas de volgende dag heeft hij het mij laten zien. Nu heeft hij de smaak te pakken en draait vrijwel direct wanneer je hem op z'n rug legt om naar z'n buik. Om vervolgens natuurlijk te gaan gillen omdat hij helemaal niet op z'n buik wil liggen...

Vakantie

Afgelopen week stond al enige tijd gepland voor vakantie. Oorspronkelijk hadden we het idee om weg te gaan. Aangezien het hier op het moment te koud is om lekker buiten iets met de kindjes te doen hadden we het idee om naar Florida te gaan. Daar is het ook in de winter lekker weer. Een goede plek voor een kleine vakantie hadden we zo bedacht. Maar ja, de mensen in Florida vinden het ook gewoon winter, dus alle buiten zwembaden zijn bijvoorbeeld gesloten. En een centerparcs achtig huisje wat we dan eigenlijk gewoon zouden willen is daar niet te vinden. Dan zit je met 3 kleine kindjes in een hotel, waar je vervolgens niets anders kunt doen dan je hier ook zou doen. En dat terwijl we hier veel meer voorzieningen hebben, meer speelgoed dan dat wat we in de koffer mee zouden kunnen nemen en geen rompslomp met een vliegreis met 3 kleine kindjes. Het leek ons daarom een goed idee om thuis een weekje vakantie te vieren.

De weken voorafgaand aan de vakantie hebben vooral in het teken gestaan van het ziek zijn van Daan. 2 Weken daarvoor is zijn de duizelingen begonnen en de week voor de vakantie is hij ziek thuis geweest. En alhoewel we aan het begin van de week nog het idee hadden dat hij snel genoeg zou herstellen om gewoon vakantie te kunnen vieren, heeft eigenlijk ook deze week in het teken gestaan van zijn herstel. Klaarblijkelijk is zo'n onsteking van je binnenoor iets dat vrij lang duurt om volledig van te herstellen. Alhoewel Daan niet echt meer ziek is geweest afgelopen week, was het wel telkens zo dat hij niets kon doen zonder daar meteen een terugslag van te krijgen. Een rustige vakantie week dus.

Daan en Pelle doen het samen rustig aan

We hadden het plan om de kindjes gewoon naar school te laten gaan. Ze vinden het leuk en het is goed voor ze om het ritme niet te onderbreken zodat ze goed kunnen wennen en zodat ze het Engels zo snel mogelijk op pikken natuurlijk. Daarnaast zouden we wat leuke dingen gaan doen, maar zelfs nog afgelopen vrijdag toen we naar een soort grote binnen speeltuin wilde gaan hebben we het afgeblazen omdat de wereld voor Daan af en toe leek te draaien. Jammer, maar eerst maar eens beter worden!

Gelukkig hadden we bedacht om in plaats van 2 weken achter elkaar 2x 1 week vakantie te plannen, dus voor april staat er nog een weekje gepland. Hopelijk dan geen zieken en kunnen we - met inmiddels wat warmer weer - er echt een weekje vakantie van maken.

Eten en jeuk

Inmiddels is Pelle 6 maanden en is het dus tijd om naast de borstvoeding te beginnen met vast voedsel. Hier in Amerika is het vanaf 4 maanden al vrij normaal om met bijvoeding te beginnen. Cereals gemend met borstvoeding of flesvoeding is het eerste dat ze hier krijgen. Nu blijven wij gewoon Nederlands en zijn we dus pas met 6 maanden begonnen en beginnen wij gewoon met fruit en groente.

Borstvoeding drinkt Pelle graag en veel. Overdag drinkt hij vrijwel altijd om de 3 uur, eerder vindt hij ook geen enkel probleem. 's Nachts drinkt hij onverminderd 2x. Zou hij net zo graag z'n fruithapje naar binnen werken? Nou, de eerste keer in ieder geval niet! Nu herinner ik me van Sanne en Hidde dat die ook niet meteen vol overgave van de lepel aten, maar ik weet zeker dat ze er niet zo vies bij keken als Pelle!

Daan had vol enthousiasme appelmoes voor hem gemaakt, maar hij vond het echt helemaal niets dat ik iets van zo'n gekke substantie in z'n mond stopte! Na 3 volledig mislukte happen zijn we maar overgestapt op banaan. Misschien zou hij die structuur wat zachter en daarmee wat fijner vinden. Dat was wel een beetje waar, maar eigenlijk vond hij het gewoon nog steeds niets. Als hij per ongeluk een beetje banaan doorslikte leek hij het wel interessant te vinden, maar overall leek hij het toch echt geen goed idee te vinden.

Beh, eten...

De volgende dag leek hij het nog steeds geen goed idee te vinden dat er iets in z'n mond werd gestopt, maar er werd wel beduidend meer opgegeten dan de dag daarvoor. Het doorslikken, of meer het achterin z'n mond krijgen van het eten lijkt nog meer toeval dan iets anders, maar toch. Het wordt nog wel eens wat...

Waar ik eerder over Pelles eczeem schreef dat het niet leek te jeuken, jeukt het nu heel duidelijk wel! De zichtbare uitslag lijkt een soort evenwicht te hebben gevonden. Het was eerst heel erg, verdween daarna bijna geheel, kwam weer hevig terug en is nu nog duidelijk aanwezig, maar lijkt niet echt meer veel te veranderen. Ondanks dat het er niet meer zo heftig uitziet jeukt het des te meer. Zodra hij op de commode ligt om een schone luier te krijgen of om ingesmeerd te worden grijpt hij z'n kans met beide handen aan en krabbelt daar waar hij maar bij kan.

Z'n onderbenen was een van de weinige plekken waar hij vrijwel altijd - ook met kleren aan - bij kon en die waren dan ook volledig opengekrabbeld. Om die reden trekken we hem nu alleen nog maar pakken met voeten aan. Dan jeukt het nog wel, maar kan hij er tenminste niet meer bij om het open te krabbelen. Al die jeuk is erg zielig om te zien. Helaas kunnen we er eigenlijk niets aan doen. Wanneer hij niet bloot op de commode ligt lijkt het mee te vallen. Je ziet hem af en toe wel (proberen te) jeuken, maar het spelen lijkt het toch nog te winnen van de jeuk.

Ingepakt in een pak met voeten

The pledge of allegiance

Zoals ik al eerder heb geschreven heeft Sanne haar eerste Engelse liedje geleerd. Na wat doorvragen bleek ze nog 2 liedjes een beetje te kunnen zingen. Ze vertelde dat ze deze liedjes iedere ochtend bij circle time zingen. Dit bracht ons op het idee om aan haar juf te vragen of ze de tekst van deze liedjes voor ons op kon schrijven zodat we deze samen met Sanne ook thuis kunnen zingen. Haar juf, Miss Ann, wilde dit graag voor ons doen en gaf mij vandaag 2 blaadjes met liedjes. Op het ene blaadje liedjes die bij circle time horen, op het andere blaadjes andere liedjes die ze ook regelmatig zingen. Perfect!

Toen we thuis de liedjes bekeken bleek dat op het circle time blaadje ook the pledge of allegiance staat. Voor en door Daan ons wel bekend. Alle scholen openen hier de dag met deze pledge of allegiance, dus ook de school waar Daan naartoe ging toen hij hier kwam wonen toen hij 12 was. Bij het trouw zweren aan de vlag dient iedereen richting de Amerikaanse vlag te gaan staan, rechter hand op het hart en de tekst van the pledge op te zeggen. Destijds heeft Daan nog voor heel wat opschudding gezorgd. Hij was van mening dat de Amerikaanse vlag niet zijn vlag was en dat hij dus ook geen trouw hoefde te zweren aan deze vlag. De school was het hier duidelijk niet mee eens.

Hier is het allemaal om te doen

Natuurlijk hebben we even navraag gedaan bij Sanne. En jawel, hoor, ook bij Sanne in de klas, tijdens de circle time wordt de pledge of allegiance uitgesproken. Alle kindjes moeten gaan staan, 1 kindje mag de vlag vasthouden, allemaal naar de vlag kijken, "dan moeten we zo doen" (doet haar rechter hand op haar hart) en dan zeggen alle kindjes behalve Sanne (niet uit principe, maar omdat ze het nog niet kan) de pledge.

"En dan moeten we zo doen"

Ik vind dit sowieso een vreemde traditie, maar dat ze dit zelfs bij preschool, bij kindjes die 3 jaar zijn doen vind ik echt zo lachwekkend! We hebben Sanne uit proberen te leggen waarom ze dit doen, maar om het echt te begrijpen, of misschien meer om iets te doen met of om te vinden van dit fenomeen is ze denk ik nog te jong. Wat ik me nu wel afvraag is of ze dit ook doen in de Toddler 1 groep, de klas van Hidde.