zondag 16 oktober 2011

Spiegeltje, spiegeltje

Sanne is volop bezig met letters en schrijven. Op school heeft ze afgelopen jaar de hoofdletters leren schrijven en dit jaar krijgt ze de kleine letters. Ze zijn dit jaar in haar klas met een nieuw systeem begonnen waarbij ze niet de letter leren, maar de klank. De manier waarop het in Nederland wordt gedaan dus. Ze gebruiken hiervoor de Zoo Phonics. Iedere letter van het alfabet is een dier met een naam, bijvoorbeeld Allie alligator, Bubba bear en Catina cat. Ieder dier maakt een bepaald gebaar en maakt daarbij de klank van de bijbehorende letter.

Sanne gebruikt deze Zoo Phonics veel. Iedere week is er 1 letter aan de beurt, dus iedere keer krijgen we een week lang een dier met een klank mee. Komende week is Francy fish aan de beurt. Hidde begrijpt het prinicpe ook en doet het gebaar en het geluid ook enthousiast mee. En daarbij is het niet gebleven. Iedere keer wanneer Pelle doorkrijgt dat we het over letters hebben, of wanneer hij denkt dat door te hebben (meestal heeft hij het goed) doet hij zijn versie van Deedee deer. Officieel moet je met 2 vingers per hand een gewei nabootsen op je hoofd terwijl je /d/ zegt. Pelle doet het iets anders. Hij prikt zichzelf met z'n wijsvingers in z'n wangen en zegt consequent /b/. Het is erg grappig en wanneer ik de kans krijg zal ik het binnenkort eens filmen.

Het valt me op dat Sanne, nu ze met die klanken bezig is, ook steeds vaker van woorden zegt met welke klank die beginnen. Het werkt dus, want dat is precies wat de bedoeling is. Lastig voor haar is natuurlijk wel dat de klanken in het Nederlands vaak anders zijn. Ik ben benieuwd of dat - vooral wanneer we weer terug naar Nederland gaan - niet voor problemen gaat zorgen.

Haar naam schreef ze al langer. Dat heeft ze vorig jaar op school geleerd. Die schrijft ze overigens nog wel steeds in hoofdletters. Van de week wilde ze niet alleen "Sanne", maar haar hele naam schrijven. Ze begon te vragen hoe ze Verkoeijen moest schrijven. Daan begon te spellen, dus Sanne schreef in de linker bovenhoek van haar blaadje een V op. Maar na die ene V zei ze dat ze niet alleen Verkoeijen wilde schrijven maar Sanne Fiep Verkoeijen. Aangezien de V er al stond, moest Sanne Fiep er op een of andere manier voor worden geplakt. Ze bedacht daarom dat ze daarmee in de rechter onderhoek zou beginnen en dan zo als ware het een soort rondje vanzelf bij de V van Verkoeijen uitkomen na Sanne Fiep.

Wat volgde vonden wij zo wonderbaarlijk. Het is volgens mij - heb er even op proberen te googlen - vrij normaal, maar ik vond het echt heel raar. Ze schrijft de S, maar schrijft die verkeerd om. Daan zei dat tegen haar, wat ze als kennisgeving aan neemt en vervolgens gaat ze verder met de E, die links van de S komt te staan. Ze schreef dus van rechts naar links (anders zou haar "rondje" niet bij de V uitkomen), maar bleef volhardend spiegelschrift schrijven. Nadat ze zonder enige hapering en zelfs zonder bedenktijd in te lassen Sanne in perfect spiegelschrift had geschreven wijst Daan haar erop dat ze in spiegelschrift heeft geschreven. Hij legt uit wat dat betekent en dat wanneer ze het voor de spiegel houdt je het goed kan lezen.   De goede versie schrijft hij er zelfs nog bij. Ze lijkt het te begrijpen, vraagt naar de spelling van Fiep en gaat zonder blikken of blozen verder in spiegelschrift.

Hierna was het tijd geworden om Verkoeijen verder te maken. Even schrijft ze nog een V achter Fiep, maar bedenkt zich dan dat ze die eigenlijk al had. Nu schrijft ze weer gewoon van links naar rechts, want de V stond immers al in de linker bovenhoek. Wij spellen, zij schrijft zonder er verder over na te denken de E en alle verdere letters op in normaal schrift.
Het rondje Sanne Fiep Verkoeijen
Wat ik er op internet zo snel over las is het vrij normaal wanneer kinderen van rechts naar links in spiegelschrift schrijven. (Al was dit erg bewust van rechts naar links en daarmee in spiegelschrift, want anders zou ze immers niet bij de V uitkomen en niet wat volgens mij gebruikelijk is per vergissing.) Maar om het zo te zien gebeuren vond ik toch erg wonderlijk...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten