Naar Nederland

Op 18 januari jongstleden is Roek geboren, het derde kindje van Bart en Saertje, de zus van Daan. Al lang voor zijn geboorte is er door ons nagedacht over wie van ons hem wanneer zou mogen aanschouwen. En alhoewel ik het niet leuk vind, hebben we toch besloten om niet met z'n allen naar Nederland te gaan voor het kraambezoek. De heenreis naar Amerika ruim een jaar geleden was al zo'n enorme onderneming voor ons gevoel dat we het niet zagen zitten om dat nog eens te doen en dan natuurlijk 2x binnen korte tijd inclusief 2x jetlag voor iedereen. Pfff, nee als ik er nu aan denk word ik er al(snog) moe van.

De conclusie van het verhaal was dat Daan natuurlijk zou gaan, want het is zijn zus die bevallen is en omdat zij nu eenmaal de oudste is en we verwachtten dat ze inmiddels goed reisgezelschap is, mocht Sanne met hem mee. Ze vlogen op Daans punten (want dan konden ze business class vliegen) en dan zijn de mogelijkheden qua dagen nogal beperkt. Eigenlijk de enige dag dat ze op de punten konden vliegen was 1 maart, Daans verjaardag. Dus zo geschiedde: ze vlogen op donderdag 1 maart, samen met mijn ouders die met dezelfde vlucht (maar dan een paar rijen naar achteren) terug naar huis vlogen na onze Florida vakantie, naar Nederland.

Toch wel een hele grote stoel voor zo'n klein meisje...

Vrijdag, de dat waarop ze 's ochtends vroeg aankwamen op Schiphol, was bedoeld als het dagje rust voordat ze aan de drukke week vol bezoekjes zouden beginnen. Tot zaterdagochtend bleven ze bij mijn ouders, om het rustig aan te doen. Maar helemaal gesmeerd liep die dag niet. In de auto van Schiphol naar hun huis spuugde Sanne zichzelf opeens helemaal onder... Waarschijnlijk een combinatie van spanning en vermoeidheid. En eenmaal bij opa en oma stootte ze vrij ongelukkig tegen een glazen tafel aan, waardoor er een wondje vlak bij haar oog zat. Voor de zekerheid is Daan maar met haar naar de huisarts gegaan (gelukkig hoefde er niets aan te worden gedaan) en daarna langs de opticien om haar bril te laten stellen. So much for een rustig dagje.

Zaterdagochtend zijn ze eerst op bezoek gegaan bij mijn broer en familie

Emma en Sanne aan tafel

en 's middags het doel van deze reis: naar Roek! Maar ook daar ging het niet zoals gepland. Roek was 's ochtends wakker geworden met koorts. Als je pas 6 weken bent niet zo'n goed plan! Tijdens het bezoek van Daan en Sanne is hij via de huisartsen post en de kinderarts in het ziekenhuis belandt. Voor de zekerheid zijn er allerlei testen gedaan en totdat alle uitslagen binnen zouden zijn moest hij in het ziekenhuis blijven. Dat betekende pas woensdag weer naar huis....

Sanne met Roek op schoot, voor de medische molen begon

Na het avondeten - want met nog 2 kinderen gaan ook de "gewone" dingen natuurlijk door bij Bart en Saertje, zijn Daan en Sanne naar Haarlem vertrokken, naar Daans andere zus Jesse. Sanne is - met pyjama aan - in de auto volledig knock out gegaan en heeft tot de volgende ochtend doorgeslapen. Daar heeft ze 's ochtends heerlijk met Job en Boaz gespeeld (toen ik bij thuiskomst vroeg wat het leukste was van heel de reis was dat spelen in de speeltuin). Daarna zijn ze naar Daans moeder doorgereden.

Samen met Job in deze schommel was het hoogtepunt van de reis volgens Sanne

Ook met oma ging het niet zoals zou moeten, want die was ook al een paar dagen ziek. Achteraf zei Sanne dat het in Nederland een "ziekte troepje" was en dat was een vrij goede omschrijving.  Daans moeder had allerlei leuke dingen gepland om (vooral) met Sanne te gaan doen, maar hier is helemaal niets van gekomen. Daan en Sanne hebben allerlei dingen samen gedaan, maar Anneke was gewoon echt te ziek om iets te ondernemen. Toen ze maandag naar de huisarts ging bleek het een longontsteking te zijn.

Dinsdag zijn Daan en Sanne 's middags eerst naar het ziekenhuis gegaan. Gelukkig ging het weer goed met Roek en mocht hij die dag naar huis. Overigens waren z'n grote broer en zus, Manne en Lieve de dag na hem ook ziek geworden! Een ziekte troepje dus! Saertje en Roek zijn meegereden naar huis en daarna zijn Daan en Sanne doorgegaan naar Wilco en Janneke, vrienden van ons.

De volgende ochtend zijn ze alweer richting Schiphol gegaan om terug naar huis te vliegen. Een volle week, die duidelijk iets anders is gelopen dan de bedoeling was. Het grappige is dat Sanne het wel een ziekte troepje vond, maar het op geen moment als vervelend of zo heeft ervaren dat het anders liep dan gepland. Zij heeft van ieder bezoek weer genoten en heeft de week van haar leven gehad!

Op de terugweg heeft Sanne maar zo'n 1,5 uur geslapen

Hier in huis was het raar stil een week niet alleen zonder Daan (dat is me niet zo vreemd) maar ook zonder Sanne. De jongetjes waren opeens op elkaar aangewezen, wat een heel andere dynamiek met zich mee bracht. Veel meer dan anders was Hidde opeens de grote broer en gedroeg zich daar ook naar. Hij heeft Sanne wel heel erg gemist. Hij heeft veel over haar gepraat en continu afgeteld naar wanneer ze er weer zou zijn.

Natuurlijk hebben wij ook leuke dingen gedaan met z'n 3en. Aangezien Sanne in de business class een ijsje als toetje zou krijgen bij de maaltijd had ik beloofd dat wij ook ijsjes zouden eten. Dus vrijdag mocht Hidde in de winkel ijsjes uitkiezen en ze hebben er allebei van genoten! Zaterdag zijn we met z'n 3en gaan zwemmen en zondag mocht Hidde kiezen wat we gingen doen: naar de dierentuin. Het was nog koud, maar wel een leuke dag!

Een snackje in de dierentuin: zelf meegebrachte stroopwafels!

Eenmaal terug was het ziekte troepje nog niet afgelopen. Daan en Sanne hadden allerlei leuke dingen meegenomen uit Nederland, maar helaas ook een virus. Allebei waren ze ziek op het moment dat ze thuis kwamen. Daan heeft de volgende 2 dagen volledig uitgeteld in bed gelegen en Sanne is de volgende dag niet naar school gegaan omdat ze koorts had. Vervolgens is Pelle ziek geworden in het weekend, wat een oorontsteking is geworden. Het heeft lang geduurd voordat hij weer een beetje gezellig was! Ik dacht dat Hidde en ik allebei de dans ontsprongen, maar helaas is Hidde (tot nu toe) de enige. Ik ben vorige week ook nog ruim 4 dagen ziek geweest. Het herenigings-uiteten-in-een-restaurantje heeft dan ook tot dit weekend moeten wachten voor het door kon gaan...

Naar "school"

Pelle is afgelopen week voor het eerst naar school gegaan. Nu is school natuurlijk een groot woord wanneer je 1,5 bent, maar Sanne en Hidde gaan naar school en hij gaat naar dezelfde instantie, dus ook Pelle gaat naar "school".

Toen Pelle 3 maanden oud was zijn we naar Amerika verhuisd. Gevolg is dat hij dus al sinds z'n geboorte bij mij is. 24/7. In Nederland zou de situatie natuurlijk toch net anders zijn geweest, daar waren oma's en opa en vrienden geweest waar hij zo af en toe zou verblijven zonder mij. Hier is dat niet zo. Hij is altijd bij mij. Hij is ook duidelijk meer een mama's kindje dan de andere 2 waren. Nou weet ik natuurlijk niet of dat niet het geval zou zijn geweest wanneer we in Nederland hadden gewoond, maar ik weet wel dat hij een extreem mama's kindje is! Zaak dat daar iets aan gedaan wordt, dus.

Dus is Pelle afgelopen maandag voor het eerst naar school gegaan. In de originele planning zou hij - ook in Nederland - met 2 jaar voor 2 ochtenden gaan (in Nederland natuurlijk naar de peuterspeelzaal). Maar omdat het toch wel een diehard geval lijkt leek het ons slim om al iets eerder te beginnen met een beetje niet-mama-tijd.

M'n kleine Pelle naar school....

Natuurlijk heb ik het hem 100x uitgelegd dat hij naar school zou gaan, wie zijn juf zou zijn (die hij overigens wel al kent omdat hij nou eenmaal iedere mee gaat naar school), dat hij lekker zou gaan spelen en - belangrijk - dat ik hem na 2,5 uur weer op zou komen halen. Maar ja, met 1,5 jaar komt die boodschap nog niet echt aan....

Dus toen we maandag op school kwamen en niet naar Hiddes klas gingen werd hij een beetje boos, want het ging niet zoals het zou moeten, vond hij. En toen we zijn klas in gingen had hij echt zoiets van wat doen we hier? Nog raarder vond hij het toen ik z'n jas uit deed en ophing. Maar hij had toen nog wel zoiets van het zal wel... Toen ik zei geef Hidde maar een kus was hij bijna blij dat hij weer iets bekends hoorde, want dat zeg ik ook altijd wanneer we Hidde weg brengen. Maar ja, toen ging ik hem een kus geven en toen viel het kwartje.... Hij ging aan natuurlijk, en hoe!

Vervolgens heb ik Hidde naar z'n klas gebracht en gelukkig was Pelle stil toen ik vertrok. Ik heb nog even door het raam gegluurd (doodsbang dat hij me zou zien, want dat had Hidde de 2e dag dat ik hem naar school bracht) en toen zat hij stil - tevreden zou ik het niet willen noemen - bij de juf op schoot circle time te doen. Hmm, hij was stil, maar echt gerust ging ik toch niet weg.

Toen ik Pelle kwam halen was hij aan het huilen. Hij had op en af gehuild die ochtend. Het was geen 2,5 uur onafgebroken huilen, wat ik ergens had verwacht, maar ook geen doorslaand succes. Hij hing natuurlijk om m'n nek om me nooit meer los te laten zodra ik binnen kwam. Het grappige vond ik wel dat zodra we in Hiddes klas waren hij weer op vertrouwd terrein was of zo en direct weer gingen spelen - los van mij - wat hij altijd doet in Hiddes klas.

De klassen van Hidde en Pelle zijn met elkaar verbonden via een gangetje waar de kinder wc-tjes zijn. Beide klassen gebruiken die wc-tjes en je kunt dus zo van de ene in het andere lokaal kijken. Heel schattig mocht Hidde af en toe een knuffel komen geven aan Hidde. Dat doet hij dan ook wel heel liefdevol, alleen is de ellende dat hij daarna weer naar z'n eigen klas gaat. En ja, dan is er weer iemand die weg gaat en dus weer reden voor Pelle om te gaan huilen.

Woensdagochtend heb ik hem weer weggebracht en zodra we zijn klas binnen kwamen begreep hij wat de bedoeling was. Hij was hier om zelf naar school gebracht te worden en dat vond hij maar niets! Dus ging hij weer aan! Gelukkig was het die dag mooi weer en zijn ze gaan buitenspelen wat hij duidelijk leuker vond dan binnen in de klas. En gelukkig is het morgen weer mooi weer....

Morgen is het ook picture day, de dag dat de schoolfotograaf langs komt. (Ja, alweer!) Ik neem aan dat het morgen nog wel huilen wordt en niet alleen bij het afscheid. Ik vraag me dus af hoe succesvol die foto's worden. Rode ogen zie ik zo voor me op de foto. Enig redmiddel zou nog kunnen zijn dat de kindjes ook met z'n 3en worden gefotografeerd en dat dus Sanne en Hidde bij hem zijn wanneer de foto's worden genomen. Zoals hij ook de knuffel van Hidde wel weet te waarderen zal hij het gezelschap van Sanne en Hidde zeker weten te waarderen. Hopelijk zorgt dat dus nog een beetje voor een leuke foto. Ik ben benieuwd....

Succes fotograaf...

Florida

Half februari zijn mijn ouders naar ons toe gekomen om de kindjes en mij mee te nemen op vakantie. Het begon ermee dat ik, in het najaar, mijn ouders ervan probeerde te overtuigen om in de winter langs te komen. Mijn moeder voelde er nog wel iets voor, maar mijn vader was niet te overtuigen. Niet in de sneeuw en de kou! Maar wat hij wel wilde is met ons naar de zon. Nou, daar zei ik natuurlijk ook geen nee tegen! 

Nu wil het zo zijn dat de winter hier nauwelijks op winter heeft geleken. We hebben heel vroeg, eind oktober, veel sneeuw gehad en daarna nog 1x genoeg om te sleeën, maar dat was het. Vorig jaar was het een lange koude en witte winter, dus om nu het vooruitzicht te hebben om daar 10 dagen aan te ontsnappen vond ik helemaal niet erg. Nu het eigenlijk niet echt koud is geweest wil het natuurlijk niet zeggen dat ik nu niet uitkeek naar 10 dagen lekker weer! 

Na een paar dagen aanpassen aan het tijdsverschil door mijn ouders, zijn we vrijdag 17 februari vertrokken richting Florida. Met z'n 6en: m'n ouders, de kindjes en ik. Daan bleef thuis om lekker hard en ongestoord te kunnen werken. Voor hem ook een soort vakantie... Alhoewel de vlucht (Philadelphia - Tampa) 2,5 uur is, ben je toch heel de dag bezig met reizen. Best intensief en vermoeiend voor kinderen, maar gelukkig weten ze zich op zulk soort moment meestal wel goed te gedragen. Nu doen filmpjes in het vliegtuig natuurlijk ook wonderen... 

Filmpje, croissantje, heb je geen kind aan!

Vlak voor z'n verjaardag heeft Hidde tegen beter weten in aan mijn ouders gevraagd of zij op zijn verjaardag wilden komen. Dat ging niet lukken, maar zeiden ze, ze wilden wel alsnog zijn verjaardag vieren wanneer we samen op vakantie zouden zijn. Daarmee zijn ze op het idee gekomen om ook van de andere 2 nog verjaardagen te vieren en zo is het fenomeen nep-verjaardag ontstaan. Op de nep-verjaardag was er uiteraard een feestontbijt, waren er cadeaux, taart, mocht het feestvarken het dagprogramma bepalen en natuurlijk het feestmaal. 

Het huis waar we in zaten had een eigen (verwarmd) zwembad en dat vonden de kinderen fantastisch! Er is veel, heel veel, gezwommen. Zelfs op de dagen dat we heel de dag op pad waren werd er nog door ze gezegd, kunnen we vandaag ook nog zwemmen? Erg grappig om te zien wanneer ze zo veel zwemmen, ze ook met sprongen vooruit gaan. 

Sanne en Hidde hebben allebei een zwemvestje met 9 drijfelementen erin. Je kunt die elementen er stuk voor stuk uithalen waardoor ze iedere keer een stukje minder drijfvermogen krijgen van het vestje en het dus iedere keer iets meer zelf moeten doen. Sanne, die voor de vakantie toch nog echt niet gerust was om alleen te zwemmen, zelfs met drijver, kon opeens keer op keer met een drijfelement minder. Aan het einde van de vakantie zaten er nog maar 3 in en nog steeds zwom ze zonder problemen alleen. 

Ook Hidde zwom opeens alleen. Op zwemles zakte hij toch echt nog naar de bodem wanneer de juf hem losliet, maar nu zwom hij zelf, sprong zomaar in het water en ging heel het bad door! Uiteraard is het bij hem nog wel van een ander niveau dan bij Sanne, maar ook bij hem is het eerste drijfelementje uit het zwemvestje verwijderd.

Op Hiddes nep-verjaardag zijn we naar Legoland geweest. Daan en ik zijn jaren geleden in Denemarken naar Legoland geweest, wat erg leuk was! Fantastisch zoveel met Lego! Deze Legoland was een soort kopie van die in Denemarken, want waarschijnlijk zijn al die parken copieen van elkaar. Ik vond het weer erg leuk, al was de wachttijd voor de diverse attracties best lang, waardoor je een beetje het idee hebt dat je meer in de rij staat dan iets anders. 

Fantastisch toch, die real size dublo huizen!

Hidde was van heel de dag zo uitgeput, dat hij in de auto naar huis in slaap is gevallen. Dat verbaasde me niet, maar wat me wel verbaasde was dat hij gewoon echt niet meer wakker te krijgen was om te eten. Hij is nog wel even wakker geworden nadat ik daar erg m'n best voor had gedaan, maar dat was gedoemd te mislukken... Het grappige was dat toen hij Daan de volgende dag sprak hij wel vol enthousiasme vertelde over dat er frietjes waren gegeten als zijn verjaardagseten. 

Pelle kon natuurlijk nog niet echt kiezen, dus hebben wij dat voor hem gedaan. Net als z'n feestmaal. Omdat en Sanne en Hidde natuurlijk patat kozen voor hun feestmaal en we door het late tijdstip van aankomst op de eerste dag ook al patat hadden gehaald, hadden we al snel besloten dat hij geen patat zou kiezen. Pasta, dat vond hij vast een goed feestmaal! 

Overdag zijn we naar een soort kinderboerderij geweest. Het was een groot terrein, waar ze allerlei verschillende dieren verblijven hadden. Er was een continu doorlopende tour, waarbij je inhaakte op het moment dat je binnen kwam. Wanneer je een rondje (nou ja, het rondje duurde 2,5 uur) had meegelopen stapje je weer uit. Bij ieder verblijf werden er dingen verteld en je kon vrijwel alle dieren aanraken of vasthouden. Het geheel werd opgeleukt met een rit op een hooikar, paardje rijden en een treinritje. 

Pelle aait een klein gansje, als vindt hij het best spannend

Er was zelf de mogelijkheid om een koe te melken (wat ik ook even heb gedaan, want het kan natuurlijk niet zijn dat m'n kinderen dit wel hebben gedaan en ik nog nooit!) en er was een 3 tal speeltuinen. Natuurlijk is hier nog hard in gespeeld tot slot, wat ze ongetwijfeld een, dan wel niet het hoogtepunt vonden van de dag...

In de speeltuin met z'n 3en op de wip

Sannes besluit voor haar dagprogramma stond al snel vast: Seaworld. Hier had ze van gehoord van een vriendin van mij die haar ook foto's van orka's had laten zien en dat leek haar wel wat. Ook ik was erg benieuwd naar de orka show en ik moet zeggen, het was indrukwekkend! Wat ook te zien is aan het aantal foto's dat ik heb gemaakt.... Zowel de orka-, als de dolfijnen- en de piratenshow (met zeeleeuwen) waren erg gaaf. Mocht je ooit in Florida zijn, een echte aanrader! Ook als je niet van pretparken bent, want de shows zijn gewoon echt heel erg indrukwekkend!

Arme Hidde was wederom zo uitgeput dat hij ook deze avond de frietjes niet heeft gehaald. Omdat ik het inmiddels wel een beetje zielig vond voor hem heb ik de appeltjes en de nuggets die bij het happy meal zaten voor hem bewaard. Dus de volgende ochtend, bij de koffie, heeft hij eerst de appeltjes en vervolgens nuggets zitten eten. Echt, bij de koffie?!

Hidde na een dag Seaworld

De rest van de vakantie is er voornamelijk gezwommen. Wat natuurlijk heerlijk was dat dat iedere dag kon. Iedere dag opstaan, je korte broek aan kunnen trekken en kunnen zwemmen wanneer je maar wilt. Perfect! De laatste dag van de vakantie hebben we nog een keer onze eigen bioscoop gehad. M'n vader had samen met Sanne popcorn gekocht, dus een bak popcorn, allemaal een bekertje ice tea (waar ze alle 3 dol op zijn), en een Thomas the Train dvd die daar lag. Ze vonden het fantastisch. De junkies!

Onze junkies in onze bioscoop

Alle foto's van deze vakantie zijn te vinden in de folder Florida februari 2012 op Picasa. En voel je vooral vrij om selectief om te gaan met de hoeveelheid orka foto's....