Eindejaars lunch

Op zaterdag 13 november - het is wat vroeg - hadden we de eindejaars lunch van Daans werk. Waarom het nou precies zo vroeg was, anderhalve maand voor daadwerkelijke einde van het jaar, weet ik ook niet. Ik weet wel dat er oorspronkelijk meer op het programma stond. Het eerdere plan was om een dag eerder zo'n loop-van-boomtop-naar-boomtop-via-van-die-enge-bruggetjes-en-touwconstructies-middag te doen. Nu is dat iets waar ik met mijn hoogtevrees nou niet echt heel hilarisch enthousiast over was, maar het leek me ergens toch ook wel "leuk spannend" (misschien op het moment supreme alleen niet meer). Andere(n/ partners) dachten daar anders over, want dat plan is snel van tafel geveegd.

Wat overbleef was het diner op zaterdagavond, wat gepland stond als vervolg op het dagprogramma. Maar toen ze in het restaurant van hun keuze wilde reserveren voor die zaterdagavond, bleek die vol te zitten. En ook alle andere weekendavonden tot halverwege februari. Dat was geen optie. Maar omdat ze wel graag in dit restaurant wilden eten (klaarblijkelijk een van de beste restaurants van New Jersey), is het veranderd in een lunch op zondag.

Vorig jaar was er ook een eindejaars gebeuren van Daans werk. Toen zijn we gaan karten en 's avonds gaan eten. Aangezien we toen net een maand in Amerika waren hadden we toen echt nog geen oppas voor handen. Maar gelukkig was het vlak voor Hiddes verjaardag en daarvoor was Daans moeder toen overgekomen, dus heeft zij opgepast op Sanne en Hidde. Pelle, toen 4 maanden oud hebben we die dag meegenomen.

Maar ja, nu een jaar verder, zijn we qua oppas nog niet echt iets opgeschoten. Eigenlijk hadden we geen idee hoe we dit konden doen. Waar konden we de kindjes - en dan vooral de mama-afhankelijke-Pelle  - onderbrengen? Echt reële opties zag ik niet... Min of meer toevallig kwam net op tijd een oppas voorbij. Maria, 1 van de moeders van Pelles playgroup bood spontaan aan om op de kindjes te passen toen ze hoorde van onze plannen. En dat leek zo gek nog niet. De ene keer dat Sanne en Hidde daar met mij waren geweest hadden ze het heel leuk gehad en misschien nog wel belangrijker, Pelle leek Maria oké te vinden.

Dus daar stond ik 's ochtends in m'n nette kleren. Dat zou gewoon de eerste keer worden sinds we hier wonen dat Daan en ik iets zonder kinderen gingen doen. En voor mij de allereerste keer dat ik langer dan, zeg 2 uur weg was van Pelle... Ik geef direct toe, ik ben er geen held in, ik vond het dus niets. Niet dat ik geen vertrouwen in Maria had, maar...., ja, maar wat eigenlijk? Ik weet het ook niet. Ik ben hier gewoon slecht in!

Pfff, diep ademhalen en gaan...

Maar goed, we zijn gegaan en we hebben het erg leuk gehad. En ja, ook erg lekker gegeten. Gelukkig ben ik dan weer niet zo dat ik iedere minuut m'n telefoon moet checken of moet bellen om te vragen hoe het gaat. En de kindjes? Die hebben het enorm naar hun zin gehad. Pelle ook! Hij huilde toen we weg gingen, maar was binnen een minuut alweer stil. Verder heeft hij geen kik gegeven!