Irene - the aftermath

Omdat er misschien wel mensen zijn die zich afvragen hoe het met ons gaat, of zelfs bezorgd zijn naar aanleiding van Irene een kleine geruststelling: met ons gaat alles goed. Het enige echt vervelende is dat we door de storm geen internet hebben. Via Daans 3G telefoon kan ik - al is het niet heel praktisch - dit berichtje plaatsen. Verder niets spannends: wind, veel regen, maar geen stroom uitval, geen lekkage, etc. Heel Irene viel erg mee voor ons, of een beetje tegen, hoe je wil.

Bijna foto's

Ik heb al heel lang geen foto's meer geplaatst (behalve die van de bruiloft van m'n broer, maar die waren niet van mij). Met het crashen van onze oude computer is ons foto systeem ook gecrasht. Inmiddels hebben we alweer enige tijd een werkende computer en heel veel nieuwe foto's, maar het vergt nog enig werk om het systeem weer opnieuw in werking te stellen. Het goede nieuws is dat Daan (ik verdien hier geen credit voor) bijna zover is dat ik weer foto's kan plaatsen. Ik zal proberen dan zo snel mogelijk alles op Picasa te zetten en oude berichten nog wat op te leuken met foto's. Uiteraard zal ik laten weten wanneer het daadwerkelijk zover is. Nog even geduld....

Irene

Het land, of meer dit deel van het land is in de ban van de orkaan Irene. De verwachting is nog altijd dat ze niet hier komt. Bang voor het geweld van een orkaan zijn we dus niet. Wat voor ons wel de vraag is, is in hoeverre we er last van krijgen. Het zal - zoals ik al eerder schreef - hard gaan waaien en regenen zondag. Niet gevaarlijk, maar mogelijk is er wel last van flooding hier. Het schijnt dat er 1x eerder water heeft gestaan in de kelder, dus mogelijkerwijs gebeurt dat nu weer. De stroom zal ongetwijfeld uitvallen, want dat is hier niet ongebruikelijk bij slecht weer. De vraag is meer voor hoe lang.

Onze onervarenheid met orkanen zorgt ervoor dat we beter safe than sorry zijn. Er zijn genoeg kaarsen in huis en er zijn extra zaklantaarns gekocht. Als de stroom er echt langere tijd af is krijg je ook problemen met eten: geen werkend fornuis en geen werkende koelkast meer. Voor de zekerheid hebben we dus maar wat extra eten in huis gehaald dat niet verwarmd hoeft te worden en niet in de koelkast hoeft te worden bewaard. En water hebben we voor de zekerheid ook maar gekocht. Met 3 kleine kindjes willen we liever niet verlegen komen te zitten om deze dingen.

Ik heb het idee dat de reactie van de mensen hier nogal verschillend is. Ik heb bij de buren geinformeerd wat die doen en doen bijvoorbeeld helemaal niets. Ze hebben kaarsen en wat zaklampen liggen, maar dat is alles. In de winkel viel het me op dat er duidelijk mensen aan het shoppen waren voor zaklampen en het water was ook zo goed als op. Op de site van DSM hebben ze volgens mij overwogen om de productie tijdelijk stil te leggen zodat ze de mensen naar huis kunnen sturen. Nu is een dergelijke orkaan die hier komt ook niet alledaags. Wellicht dat dat er iets mee te maken heeft.

Ik vind het wel een raar idee dat ze in NYC, wat hier maar een uur vandaan is met de auto, zich voorbereiden op het ergste. Hier verwacht ik wel veel bomen om en veel water, maar niets vergeleken bij NYC, niets engs in ieder geval. Ik ben wel benieuwd. Als een soort ramptoerist naar onze eigen situatie. Jullie zullen het horen na zondag tussen 12 en 17. Als het lang duurt hebben we of heel lang geen stroom, of ben ik gewoon traag...

Aardbeving

Zoals waarschijnlijk iedereen wel heeft gehoord, was er gisteren een aardbeving in de VS met het epicentrum in Virginia. Iedereen was redelijk in rep en roer om deze aardbeving van 5.8 op de schaal van Richter. Niet zozeer om de schade die de beving zelf teweeg heeft gebracht, - want naar ik heb begrepen is er eigenlijk vrijwel geen schade - maar meer om het gevoel dat dit een 9/11 zonder terroristen was. De massahysterie om een aanslag, zoiets.

Hier in Stewartsville hebben de kindjes en ik niets gemerkt. Maar Daan op z'n werk wel. Gek genoeg vond ik, want om van Virginia naar Belvidere (waar DSM is) te komen moet je zo ongeveer door Stewartsville heen. Klaarblijkelijk is het wanneer het om zo'n afgezwakte aardbeving gaat van belang op wat voor een ondergrond je staat of je het wel of niet kunt voelen. In Belvidere is waarschijnlijk een andere ondergrond, waardoor het daar wel voelbaar was en hier niet.

Overigens was er op Daans werk weinig aan de hand. Daan dacht eerst even dat hij gek werd, maar toe bleek dat iedereen dit voelde was het duidelijk dat het niet aan hem lag. Iedereen is naar buiten gegaan, maar al snel is alles weer als normaal doorgegaan. So much voor de aardbeving.

Het volgende natuurgeweld staat echter alweer voor de deur. Orkaan Irene is onderweg deze kant op. Maar net als de aardbeving zal ook deze niet echt bij ons komen. Voor nu is het de verwachting dat het zondag gaat regenen en waaien als gevolg van Irene, maar verder dan dat gaat het niet. Voor ons in beide gevallen weinig spannends dus. Gelukkig!

Pelle 1 jaar!!

Het is alweer even geleden, maar op dinsdag 2 augustus was kleine Pelle jarig! Kleine Pelle is zo klein niet meer, want hij is baby af, nu alweer 1 jaar en daarmee gepromoveerd naar een dreumes! Overigens ben je hier een baby tot je 2e verjaardag, waarna je meteen een toddler (= peuter) wordt, maar voor ons is hij natuurlijk gewoon een dreumes. De vrijdag direct na zijn verjaardag zijn we vertrokken naar Maine, ons vakantie adres voor 2 weken. Vandaar dat deze blog even op zich liet wachten. Inmiddels zijn we weer thuis en er valt dus nog veel te bloggen, maar eerst het belangrijkste: Pelles verjaardag.

Voor Pelles verjaardag hadden we besloten maar niets groots te doen. Sowieso is het natuurlijk zo dat we bij gebrek aan sociale contacten eigenlijk geen goed publiek hebben om uit te nodigen en bovendien wordt Pelle er niet blijer van wanneer we mensen uitnodigen. Om gewoon met z'n 5en z'n verjaardag te vieren leek ons daarom wel een goed idee. Ik vond het zelf wel wat raar aanvoelen om een 1e verjaardag zo klein te vieren. Alsof je hem ermee te kort doet, wat natuurlijk onzin is, maar toch. Na oefening met Hidde z'n 1e verjaardag in Italie leek dit me toch wel een goed plan.

Pelle was jarig op een dinsdag, wat een schooldag is voor Sanne en Hidde. De ochtend is daarmee altijd een race tegen de klok. Bovendien komt op dinsdag altijd de hulp in alle vroegte. Ons oorspronkelijke plan was om met z'n allen uitgebreid te ontbijten zoals dat hoort op verjaardagen met ei, sap en cadeaux. Maar ja, om dat te doen en op tijd op school te zijn en de hulp te hebben die om 8 uur voor de deur staat leek gecombineerd met het feit dat Pelle niet van ontbijten houdt niet zo'n goed idee. Daarom is Daan maar even vroeg als altijd naar z'n werk gegaan, om op tijd, namelijk wanneer de kindjes weer van school terug kwamen, thuis te komen. Op die manier konden we na school koffie met taart en cadeaux doen.

Natuurlijk was ik aan het bakken gegaan voor Pelles verjaardag en hadden we een Nijntje taart. Doordat hij ook een Nijntje kamer heeft weet hij inmiddels erg goed wie Nijntje is en reageert daar ook op. Ook op de taart, dus daarmee was m'n taart al geslaagd. Het feit dat hij er maar 1 hap van in z'n mond heeft gehad en die vervolgens meteen weer heeft uitgespuugd zal ik me niet al te persoonlijk aantrekken. Z'n broer en zus vonden het gelukkig wel lekker. Overigens had ik ook voor het eerst zelf een kwarktaart gemaakt. Iets wat ze hier niet kennen, want de cheesecake is net anders. Het was een uitprobeersel (ze kennen hier bijvoorbeeld geen kwark) en zeker nog wel voor verbetering vatbaar, maar ook zeker voor herhaling vatbaar.

Zoals het hoort als je 1 wordt vond Pelle het papier van alle cadeaux het mooiste. Sanne en Hidde waren eigenlijk nog meer aan het stuiteren dan hij, want die hadden echt in de gaten wat er aan de hand was. Maar hij vond het leuk dat er zoveel papier was en vond ook zeker de Nijntje slingers heel erg mooi.

Het feestvarken en z'n broer zijn daarna naar bed gegaan en nadat ze weer wakker waren zijn we nog even snel naar een farmers market gegaan die hier in de buurt was. Als er nog voldoende tijd zou zijn geweest wilden we eigenlijk even naar het zwembad gaan, maar natuurlijk slaapt iedereen lang wanneer je het niet kunt gebruiken. Daarom maar even naar de farmers market waar we ook erg benieuwd naar waren. En ik moet zeggen dat het de moeite waard was. Ik heb m'n ogen uitgekeken!

Ik denk dat je het het beste kunt vergelijken met een braderie, maar het is niet iets dat je in die hoedanigheid in Nederland aantreft. Het is een evenement dat jaarlijks wordt gehouden op dezelfde plek. Sterker nog, de plek waar het gehouden wordt ligt heel het jaar te wachten tot er het jaar daarna weer een farmers market is. Om binnen te komen moet je een kaartje kopen. Wij dan, kinderen mogen gratis. Er waren allerlei verschillende standjes. Noem het maar op, of het was wel aanwezig: badkamers kon je er kopen, keukens, maar ook kooien om kreeften in te vangen, verzin het en het is er. Maar bijvoorbeeld ook plek om paardje te rijden. Sanne was de held, die heeft een rondje of wat op een pony gezeten.

Daarnaast zijn er allerlei wedstrijden en dus prijzen te vergeven. Prijzen voor de mooist geteelde groente: een prijs voor de mooiste kleine tomaat, 1 voor de mooiste grote tomaat, 1 voor aubergine, 1 voor... Ook hier geldt: noem het en het was er. Zelfs een wedstrijd voor het mooist aangekleede ei. Ik geloof dat het winnende exemplaar een poppetje was waarbij het hoofd het ei was. En wedstrijden voor vee. Er was een tribune waar daadwerkelijk mensen zaten te kijken naar hoe daar gestileerde koeien, varkens etc voorbij kwamen en gekeurd werden. Daarachter kon je het wachtende vee zien. Ik moet zeggen dat je wel eraan af kon zien dat ze door de styling waren gegaan. Maar dan nog. Ik heb me kapot gelachen (al kwam dat misschien niet zo vriendelijk over...)

Er was ook een kermis gedeelte waarvan we hadden bedacht dat het leuk zou zijn geweest voor de kinderen, maar dat was gesloten. Waarschijnlijk was dat alleen 's avonds geopend. We zijn niet zo lang geweest, hebben alleen even rond gekeken en zijn daarna weer terug naar huis gegaan.

Het feestmaal hadden we met behulp van Hidde en Sanne samengesteld. Aardappelgezichtjes, waar Pelle erg dol op is, garnalen, die iedereen lekker vindt (Pelle ook als hij ertoe besluit) en salade. En daarmee was niet alleen de feestdag, maar ook het babyjaar van Pelle alweer voorbij. Hij is duidelijk ouder dan het baby'tje dat hij was. Hij kan staan, kan langs en achter dingen lopen, klimt razendsnel de trap op, heeft alles in het huis al minstens 1 keer door z'n handen laten gaan en ergens random neergesmeten, is zo mogelijk nog koppiger en lichtonvlambaarder dan die andere 2, maar gaat gelukkig ook langzamerhand wat beter eten en het lijkt er zelfs wel op of hij ook iets beter gaat slapen. Nu kijken we alweer vooruit, bijvoorbeeld naar of we Pelle met 1,5 al naar "school" moeten doen om hem een beetje te socialiseren.

Het is een raar idee dat vrijwel niemand van het thuisfront hem kent. Dat vrijwel niemand weet hoe hij kan schaterlachen om z'n broer en zus, of hoe boos hij kan worden wanneer je iets van hem afpakt dat hij niet mag hebben (de telefoon of de afstandsbediening bijvoorbeeld), hoe intens jeuk hij kan hebben van z'n eczeem, hoe graag hij op het grote bed speelt, hoe hij heel de dag door mama zegt en hoe ontzettend leuk en lief ook dit kindje weer is. Voor iedereen die nieuwsgierig is: jullie zijn altijd welkom om langs te komen. Voor iedereen die daar even niet toe in staat is: neem die andere 2 in gedachten, neem daar een leuke mix van en dan heb je Pelle al voor een groot deel, want wat zien wij veel dingen terug van z'n broer en zus in dit kleine mannetje!

Week 31

Na ons uitstapje naar Nederland was het afgelopen maandag gewoon weer back to normal. Daan ging gewoon weer naar z'n werk, Sanne gewoon weer naar school. Pelle leek de eerste 2 dagen van de week nog wel last te hebben van het tijdsverschil, maar dat was alles. De week was eigenlijk vrij rustig, wat wel lekker was na vorige week.

De afgelopen week zijn we ook maar eens na gaan denken en voor gaan bereiden voor komende week: Pelles verjaardag op 2 augustus en onze vakantie die vrijdag 5 augustus begint. De laatste dingen besteld via Amazon, zowel voor verjaardag als voor de vakantie. Amazon.com is hier de manier om dingen te kopen. Je kunt het zo gek niet verzinnen of ze hebben het bij Amazon. Je bestelt het en binnen een paar dagen ligt het voor je deur. Wanneer je niet thuis bent wanneer je pakje wordt bezorgd maakt dat niets uit, want pakjes worden hier gewoon voor de deur gelegd. Ruilen is ook geen probleem en kan meestal op kosten van de verkoper. Het is een hele nieuwe manier van spullen kopen, maar wij vinden het wel wat.

De voorbereidingen die we moeten treffen voor Pelles verjaardag zijn beperkt. We gaan niets groots doen, maar vieren het gewoon met z'n 5en. Ik had een paar maanden geleden nog het idee dat ik tegen Pelles verjaardag de moeders van Pelles playgroup wel goed genoeg zou kennen om ze samen met hun kinderen uit te nodigen voor z'n verjaardag, maar dat was te naïef gedacht. Heel de zomer, echt heel de zomer, want zo lang duurt de schoolvakantie hier, ligt alles hier op z'n gat. Ook de playgroups dus. En alhoewel het nog wel een tijdje te gaan was tot de zomer toen ik voor het eerst naar zijn playgroup ging, is er sindsdien helemaal niets meer gebeurd en heb ik überhaupt pas de helft van de mensen van die playgroup ontmoet.

Afgelopen donderdag hebben we nog een poging gedaan om weer naar het buitenzwembad te gaan aan het einde van de middag, maar daarvoor werkte het weer niet echt mee. Nadat het idee was gekomen bleek opeens dat het weerbericht was veranderd in een afternoon thunderstorm. Da's niet zo'n goed plan voor in een zwembad. We hadden zoiets van we zien het wel. Het leek 's middags mee te vallen, dus ik met kindjes in zwempakken en al richting zwembad. Daar voor de deur nog even gebeld met Daan die op Amerikaanse buienradar kon kijken en er bleek toch wel veel slecht weer aan te komen. We hebben het plan toen maar omgegooid naar met z'n allen een ijsje eten. Uiteindelijk bleek dat het helemaal niet ging onweren, maar goed, het ijsje was ook lekker.

Zaterdag hebben we onszelf getrakteerd op een elliptical. Een crosstrainer noemen ze die dingen in Nederland volgens mij. Want alhoewel ik braaf 1x per week sport, zou ik eigenlijk meer moeten doen. En Daan moet al helemaal meer gaan doen, want die doet helemaal niets aan sport. Dus zijn we maar zo'n ding gaan kopen. Die dingen zijn levensgroot, dus gelukkig komen ze h'm bezorgen en in elkaar zetten. Op donderdag komt-ie, dus kunnen we er mooi nog even naar kijken voordat we op vakantie gaan...

Zondagochtend zijn we na het ontbijt nog even wandelen. We hadden het aan de avond daarvoor aan tafel erover gehad dat er daar waar we op vakantie gaan (Maine) beren wonen en dat was een topic die dag. Of hier dan ook beren wonen? Ja. Of die dan ook naar ons toe komen? Nee, want we maken te veel lawaai voor beren. Toch werd er voor de zekerheid over nagedacht wat ze zouden doen wanneer er toch een beer kwam. Hidde had besloten dat hij zou zeggen dat hij weg moest gaan. En als het een lieve beer is zou hij vragen of hij met hem wilde spelen. Je zou toch bijna hopen dat we op vakantie echt een beer tegen komen...