Camping WVD

Totdat onze eigen spullen worden gebracht camperen we aan de WVD. Daan heeft het leefbaar ingericht, maar er staat alleen het hoognodige. Nu is het best een luxe camping, hoor. Onze tent is bijzonder groot (nu er nog geen spullen zijn is er bijvoorbeeld een speciale "ballenkamer", in deze kamer mag worden gegooid met ballen omdat daar nog helemaal niets in staat), we hebben een vaatwasser en een jacuzzi. Niets te klagen dus.

De woonkamer

Toch zou het fijn zijn om al onze eigen spullen weer te hebben. Zowel omdat het meer thuis is met je eigen dingen om je heen, als uit praktisch oogpunt. Gelukkig werd ik vanochtend gebeld met goed nieuws: zoals verwacht is de container inmiddels vrijgegeven en komen de verhuizers donderdag en vrijdag alles brengen en in elkaar zetten. Wij hoeven dan "alleen nog maar" de dozen uit te pakken. Het zal wel even duren totdat we op orde zijn, daarom alvast een indruk van ons (lege) huis op: http://picasaweb.google.com/112508555502529596142/CampingWVD?feat=directlink

Kom vooral langs: mooie logeerkamer, toch?!

Tweede prijs

De titel van dit bericht verraadt het al: Daan heeft niet de eerste, maar de tweede prijs gewonnen bij de DSM Intellectual Property Award. Volgens eigen zeggen waren er 5 criteria waar de jury op lette, waarbij de nadruk lag op 2 van die 5 punten. Als het zwaartepunt zo wordt gelegd hebben de anderen terecht gewonnen.Wanneer het op 2 andere punten had gelegen had Daans groep gewonnen. Hij voegde eraan toen "ik houd natuurlijk niet van verliezen, maar ik kan ermee leven". Natuurlijk zijn wij trots op de nominatie en de 2e prijs!

Hoera voor papa!

Reactie plaatsen?

Van diverse mensen heb ik al gehoord dat het niet gelukt is om een reactie te plaatsen op onze blog. Ik heb het zelf even geprobeerd om te kijken of het mij wel lukte. Weliswaar was dit bij een mede blogger (dankjewel, Marrit), maar ik neem aan dat alle blogspot blogs hetzelfde werken. Ik had hier geen problemen mee. Ik heb gebruik gemaakt van mijn google account, maar dat is misschien nog geen eens noodzakelijk. Sowieso is zo'n account met ieder emailadres zo aan te maken. Verder moet je zo'n woordverificatie intypen. Die kwam bij mij niet direct in beeld, maar door op het kruisje te drukken verscheen die alsnog en kon ik de reactie zo plaatsen. Hopelijk kan iedereen die dat wil een reactie plaatsen. Zo niet laat dan even per mail weten wat het probleem is, dan kan ik op onderzoek uit...

Black Friday

Gisteren was het Black Friday. Thanksgiving is altijd op de laatste donderdag van november. De dag daarna is het altijd Black Friday. Dit heeft weinig met Indianen te maken, of die moeten toevallig heel erg dol op shoppen zijn. Black Friday is een soort Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf, maar dan in het groot. Als goede Amerikaanse vrouw sta je na het Thanksgiving diner midden in de nacht op, om in alle vroegte - de meeste winkels gaan zo rond 4 uur 's ochtends open - je goed voorbereide slag te slaan. Iedereen die mij ook maar een beetje kent zal begrijpen dat ik mij hier verre van heb gehouden, maar het schijnt echt 1 grote waanzin te zijn! Als winkels interssante aanbieden hebben schijnen de rijen op de volledige parking lot - en die zijn nogal groot hier - te staan. Alle vrouwen die donderdag bij het Thanksgiving diner waren hadden woeste plannen. Ik was blij dat de kindjes lekker sliepen en ik zo min mogelijk wakker hoefde te worden!


Black Friday

Op Black Friday is heel Amerika - en daarmee Daan dus ook - vrij. Niet zozeer voor het shoppen, maar omdat het een vaste brugdag is. We zijn 's middags maar eens op jacht gegaan naar sneeuw spullen voor de kindjes. Het valt niet mee om rondom Hiddes slapen nog rustig naar een mall te gaan. Hij slaapt meestal na de koffie voor een paar uur, heeft dan vrij laat nog een enorme lunchsessie, waardoor je pas laat op stap bent. Gek genoeg is het met 3 kindjes door een mall sjouwen dan ook niet de meest rustige bezigheid die je je kan bedenken. Iedereen die niet bij ons hoort vindt de kindjes erg schattig. Zo leuk als die 2 oudste door de mall rennen en tegen iedereen "bye bye" roepen, maar voor ons is het toch niet zo relaxed. Snel doen wat moet en daarna snel naar huis! De sneeuwlaarzen zijn gekocht, de broeken en wanten op internet besteld, laat de sneeuw maar komen!

Vandaag zijn we even naar de Lowes, een soort grote Gamma gegaan op zoek naar gordijnen voor de diverse ramen. De ramen in de eetkamer zijn voorzien, wat voor mij meteen al een veel meer eigen gevoel geeft dan dat het was. Iets wat we zelf hebben uitgezocht, ben er helemaal blij mee!

Het is inmiddels bijzonder koud buiten (wind!) en vandaag weer een paar sneeuwvlokken gezien, dus vandaag voornamelijk binnen doorgebracht. Daan wilde vandaag omdat hij toch genoeg tijd had zelf lasagna maken. Halverwege de bereiding kwam hij erachter dat de benodigde overschaal (er is er maar 1, de rest zit op de boot) nog bij de buren stond. Donderdag hadden we toetje meegenomen en daarvoor die schaal gebruikt. Omdat de buren niet thuis bleken te zijn en er dus geen schaal was zijn we bij Applebees gaan eten. Zo'n typisch Amerikaans Diner gebeuren. De kindjes vond het allemaal erg mooi: frietjes, kippetjes, appelmoes en appelsap in een restaurantje eten, wat wil je nog meer. Voor eten met kleine kinderen wel ideaal dat de omloopsnelheid zo enorm hoog ligt!

Morgen gaat Daan weer voor 3 nachten op reis. Hij is genomineerd voor de DSM Intellectual Property Award, dus die gaat hij hopelijk dinsdag in Nederland ophalen. Leuk dat hij genomineerd is, jammer dat hij er weer voor op reis moet. Maar als het goed is hierna voorlopig niet meer...

Tot slot nog goed nieuws: de boot is in aantocht! Vrijdag werden we gebeld dat de boot in de haven is aangekomen en dat de spullen nog door de douane moesten. De verwachting was dat ze aan het einde van de komende week de spullen komen brengen!

Thanksgiving

Gisteren was het Thanksgiving. De dag waarop de Amerikanen feest vieren om de Indianen te bedanken voor de hulp die ze in de winter kregen toen ze als kolonisten hier aankwamen. Of eigenlijk gewoon een excuus voor turkey, booze and football!

De dag begon verrassend met sneeuw! Het begon 's ochtends licht te sneeuwen, maar dit werd al snel serieus en binnen de kortste keren was het buiten helemaal wit. Terwijl Hidde in bed lag is Sanne dol enthousiast buiten gaan spelen met Daan. Het is duidelijk dat we nog niet helemaal ingesteld zijn op het Amerikaanse klimaat, want er lagen nog geen sneeuwpakken, mutsen en wanten klaar voor de kindjes. Maar dat kon Sanne er natuurlijk niet van weerhouden om in de sneeuw te gaan spelen.

Sneeuwballen gooien

Toch geven een malloit met (gewone) broek, je Jip en Janneke laarzen en alleen een warme winter jas iets minder warmte dan gewenst. Dus terwijl de buurmeisjes (met wel een sneeuwbroek, sneeuwlaarzen, muts, sjaal en wanten) nog volop buiten aan het spelen waren, droop Sanne af met blauwe handen. We vonden dat ze het nog lang uit hield, zeker een half uur in de kou. Voor dit weekend hebben we dus een doel: winterspullen voor de kindjes kopen zodat we bij de volgende sneeuw zijn voorbereid.

Na het buitenspelen ging de sneeuw vrij snel over in regen waardoor nog een keer buitenspelen niet meer ging en de sneeuw ook langzamerhand verdween. Maar voor de middag hadden we sowieso al een invulling, want we waren uitgenodigd om thanksgiving bij de buren te komen vieren.

Klaarblijkelijk vindt het thanksgiving diner nooit 's avonds plaats, maar altijd 's middags, dus stonden wij om half 3 al klaar om te komen eten. Het was daar een grote chaos! De 2 broers van John, de buurman waren er ook met hun gezin, evenals de moeder van Beth en haar vriend. Omdat dit grote gezelschap niet in 1x aan tafel paste hebben de kindjes eerst gegeten en daarna pas de volwassenen. Een echte Amerikaanse maaltijd voor de kindjes: kalkoen, aardappelpuree, mais, macaroni & cheese en cranberry jelly. Sanne en Hidde waren bijzonder Nederlands en daarmee bijzonder braaf. Ze hebben braaf gezeten, gegeten en rende niet na 2 happen al van tafel.

De volwassenen aten natuurlijk ook kalkoen met stuffing, aardappelpuree, zoete aardappelen, salade, broodjes, mais en cranberry jelly. De kindjes mochten in de tussentijd een Snoopy thanksgiving film kijken, wat Sanne en Hidde natuurlijk erg spannend vonden om televisie te mogen kijken en toen werd-ie ook nog eens 2x gedraaid. Wat wil je nog meer?! Pelle heeft braaf in de wipper gezeten en toen hij moe werd gewoon in z'n eigen bedje geslapen, aangezien de babyfoon ook bij de buren bereik heeft.

Alle kindjes op de bank voor de film

Na het eten volgde nog een overvloedige hoeveelheid aan toetjes. De kindjes waren inmiddels verplaatst van televisie naar kelder, die bij de buren stampensvol met plastic speelgoed staat. Toen de kinderen naar boven werden geroepen met "deserttime" was Hidde inmiddels al boven. Die wilde bij mama in de buurt spelen. Omdat Sanne niet met de kinderschare naar boven kwam gehold ben ik haar gaan zoeken. Ze stond helemaal alleen in de kelder te zoeken naar Sloane (het buurmeisje). Erg grappig om te zien dat zij als enige niet had meegekregen wat er te gebeuren stond en dus nog braaf aan het spelen was.

Na nog wat brownies, stukken taart, koffie etc. naar binnen te hebben gewerkt zijn we weer naar huis gegaan. Alle 3 de kindjes waren bijzonder lief geweest, maar nu wel helemaal op. Thuis hebben we nog snel de schoen gezet, want Sinterklaas gaat ook gewoon door en daarna snel naar bed!

De mol met de bril

Misschien niet iedereen heeft het nog meegekregen, maar een week voor ons vertrek kwamen we er bij de oogarts (of eigenlijk optometrist) achter dat ook Hidde een brilletje nodig heeft. Er werd gezegd dat hij en Sanne heel duidelijk broer en zus zijn: allebei een hogere plus sterkte dan ze gezien hun leeftijd zouden moeten hebben. Of Hidde ook net als Sanne een lui oog heeft is nog niet bekend. Om dit te kunnen meten moet hij zelf goed meewerken met de testjes (dan moet hij zo'n brilletje voor waarbij 1 oog is afgeplakt en op afstand plaatjes benoemen) en dat heeft hij tot nu toe pertinent geweigerd.

In ieder geval zal hij net als Sanne tot z'n 12de een bril moeten dragen. Tegen die tijd is het gevaar op een lui oog geweken en kan hij wellicht zonder bril. Om alles nog even snel in Nederland te kunnen regelen zaten we dezefde dag dat we bij het oogziekenhuis waren geweest nog bij de opticien en kon Daan de ochtend van z'n vertrek uit Den Haag nog z'n bril ophalen.

Maar ja, daarna kwam pas het moeilijke deel. Hoe overtuig je dit eigenwijze jongetje van bijna 2 (dus ik zeg NEE) ervan om z'n bril op te zetten? Nou, dat weten wij ook nog niet. Hij heeft het stelselmatig geweigerd. Afgelopen week heb ik h'm maar duidelijk zichtbaar op tafel gelegd zodat hij in ieder geval het bestaan ervan niet zou vergeten. Maar opzetten, ho maar!

Daan kwam van de week met het idee om het liedje van de mol (die een brilletje op moet zetten omdat-ie anders z'n kop stoot) te zingen. Wij zingen het graag voor hem, maar dan moet Hidde z'n bril op. Dat werkte redelijk goed. Gisteren heeft hij een paar keer braaf z'n bril opgezet voor het liedje. Aan het einde van het liedje wist hij niet hoe snel hij z'n bril weer af moest zetten. Dat deed hij dan ook nog eens zo snel dat de pootjes achter z'n oren bleven hangen en hij zich pijn deed. Dat helpt natuurlijk ook niet. Of dat het nou was of dat hij zich gewoon bedacht heeft weet ik niet, maar nu weigert hij weer z'n bril op te zetten, ook voor het lied.

Het lied duurde net lang genoeg voor een foto

Er zullen dus nog wel wat stickers, beloftes, cadeautjes etc tegenaan gegooid moeten worden voordat hij net zo braaf z'n bril draagt als Sanne. Als straks ook nog blijkt dat hij moet plakken wordt het nog interessanter...   

De eenarmige bandiet

Al vrij snel na z'n geboorte zijn we bij Pelle begonnen met inbakeren. Omdat wij nu eenmaal niet zulke soepel slapende kinderen maken leek ons dit verstandig. Bij Sanne werd achteraf op het consutatiebureau gevraagd waarom we haar nooit hadden ingebakerd (eh... omdat jullie het CB zijn en dat dus hadden moeten aankaarten!) en bij Hidde hebben we dit wel gedaan, maar pas later. Na deze twee leermomenten bedachten we bij Pelle meteen bij de eerste tekenen van slecht slapen dat inbakeren misschien handig was. En dat was het ook, want sindsdien zijn z'n slaapgewoonten duidelijk verberterd en slaapt hij beter dan z'n zus en broer op die leeftijd.

Maar op een gegeven moment moet het inbakeren natuurlijk ook worden afgebouwd. Al is het maar omdat het (maak-het-jezelf-gemakkelijk-)inbakerzakje dat wij hebben binnenkort te klein wordt. Dat doen we zoals wordt aangeraden stap voor stap en sinds afgelopen donderdag heeft Pelle in bed 1 arm terug gekregen. Zo ligt onze eenarmige bandiet dan in z'n bedje.

De eenarmige bandiet

Nu schreef ik vorig weekend dat Pelle zo fijn had doorgeslapen. Dat was wel alweer iets teruggedraaid doordat hij rond 5 uur, half 6 's ochtends voor een voeding kwam. Maar sinds Pelle een arm terug heeft, heeft hij er op z'n minst 1 voeding bij gekregen! Hij komt nu voor 12 uur alweer om te drinken en dan zo'n 3 uur later weer! Pffff.....

M'n grote hoop is dat het gewoon even wennen is aan z'n vrije arm en dat hij heel snel weer terug is naar z'n oude ritme. Afgelopen nacht ging het wel al iets beter (kwart voor 1 en daarna half 6), dus ik blijf vooralsnog maar even goede hoop houden. Ik zie wel al op tegen die 2e arm.....

"Verjaardag"

Omdat mijn verjaardag midden in alle hectiek van verhuizen en vertrek viel, hadden we van te voren al besloten om mijn verjaardag met z'n vijven op een andere datum in Amerika te vieren. Ik moet zeggen dat ik op m'n verjaardag zelf toch nog een meer dan verjaardag-waardige viering heb gekregen, maar Daan had daar maar een klein aandeel in. Vandaag was dus de dag van mijn "verjaardag". 

Hidde heeft zo rond mijn (echte) verjaardag geleerd dat je wanneer er iemand jarig is een hand geeft en gefeliciteerd zegt. Sinds mijn verjaardag krijg ik meerdere keren per dag een hand van hem en zegt hij "teerd, mama". Uitgerekend vandaag deed hij dat niet. Toen zijn zus hem er zo halverwege de dag aan herinnerde heeft hij het alsnog ingehaald met veelvuldig "teerd, mama".

Sanne heeft samen met Daan al langere tijd plannen zitten smeden. Er moesten verjaardagsinkopen worden gedaan en ik mocht niet mee. Ze zouden zeggen dat ze boodschappen gingen doen en dat ik maar bij Pelle moest blijven. Ze heeft ongeveer een week lang verteld dat ze boodschappen gingen doen en daarna nog enige tijd dat ze boodschappen hadden gedaan. Gisteravond gingen Sanne, Hidde en Daan boven "spelen", waarvan ze me vandaag verzekerde dat ze eigenlijk helemaal niet hadden gespeeld, maar dat ze cadeautjes in gingen pakken. Er werd me ruim van te voren al verteld dat ik vanochtend niet mee mocht naar beneden, of eigenlijk dat ik mocht uitslapen. (Jammer, Pelle was al wakker en die bleef bij mij, anders had ik echt kunnen uitslapen!) Regelmatig moest er ook met Daan fluisterend worden overlegd, werd er gecheckt of ze bepaalde dingen nou wel of niet mocht verklappen en zei ze dingen als "volgens mij trapte ze erin". Allemaal wel heel spannend en mooi vond ze het!

Vanochtend was de kamer versierd, werd er voor mij gezongen, mocht ik op mijn versierde stoel ontbijt met ei en sap eten en waren er cadeautjes. Tegen al mijn principes in was er bij de koffie alleen geen zelf gemaakte taart. Omdat alle spullen nog op de boot (die zo'n 3 dagen vertraging heeft en helaas dus nog onderweg is) zitten was een taart zelf bakken wat lastig. En omdat de Amerikaanse vrijwel kant en klaar pakjes toch echt te artificieel ogen hebben we het maar gehouden bij de kant en klare muffins. Geen taart, geen 5 november, maar verder toch erg verjaardag!

"Taart" bij de "verjaardag"

Play date

Sanne vraagt al dagen of we kunnen gaan kijken of Beth en Brooke (de buurvrouw en het buurmeisje) thuis zijn omdat ze daar zo graag wil spelen. We waren al een paar keer langs gelopen, maar tot nu toe waren ze telkens niet thuis.Vandaag wel. En jawel, vandaag heeft Sanne echt een play date gehad bij de buren! Ze is er niet zo heel lang gebleven, maar ik heb haar weggebracht en zij is daar zonder enige aarzeling alleen achter gebleven om te spelen. Het blijft me verbazen hoe moeiteloos dat gaat en hoe weinig de taal haar uit lijkt te maken.

Vandaag is Daan weer thuis gekomen. Het was een succesvol patenten-reisje. Gelukkig maar, dan voelt het nog nuttig dat hij weg is geweest van huis. De kinderen vonden het gelukkig niet raar of vervelend dat Papa op reis was, al zijn ze nu natuurlijk blij dat hij er weer is.

Sanne belt met Papa die op reis is

Op Picasa heb ik maar alvast een november album aangemaakt. Ik was eigenlijk van plan om aan het einde van de maand alle foto's die niet in een thema-album geplaatst konden worden in een maand-album te zetten. De maand is nog niet afgelopen en er zullen dus nog meer foto's bij komen, maar op deze manier kan iedereen alvast naar deze leuke kindjes kijken :-) Zie: http://picasaweb.google.com/112508555502529596142/November2010?feat=directlink

Omdat Pelle ook wel eens op een foto mag!

Een leeg bed

We zijn nog maar net een week in de VS en Daan is er alweer vandoor! Hij is gisteren vertrokken voor 3 nachten Duitsland. Belangrijke patent zaken in Munchen. Het is natuurlijk waardeloos dat hij na zo kort hier zijn alweer op reis moet, maar gelukkig is m'n bed "maar" voor 3 nachten leeg, wat met de afgelopen maanden in het achterhoofd niet zo lang is.

 

Jammer genoeg is het weer vandaag omgeslagen en heeft het heel de dag geregend, waardoor we helemaal niet buiten zijn geweest. De combinatie nog maar een week hier, Daan weg en heel de dag regen maakt 1725 Washington Valley Drive wel een erg eiland om te zitten. Gelukkig weet ik dat alle 3 de factoren veranderen. We brengen hier vanzelf meer tijd door, Daan is donderdag weer terug en na regen komt weer zonneschijn!

Verder: de oplettende lezer heeft het misschien al gezien, in de rechterkolom is een link aangebracht naar onze Picasa site. Ik probeer in elk bericht wel een foto te plaatsen, maar er zijn natuurlijk nog veel meer foto's. Kijk voor meer beeldmateriaal dus daar. Ook die site zal ik proberen up to date te houden.

Sinterklaas in Amerika

Vorig jaar wist Sinterklaas ons te vinden in Italie en dit jaar is het hier ook gelukt! Natuurlijk hebben we vanaf de eerste aflevering het Sinterklaasjournaal gekeken en afgelopen zaterdag de intocht. Voor Hidde duurde de intocht wat te lang om heel de tijd geboeid te blijven kijken. Het Sinterklaasjournaal is een betere lengte voor hem. Sanne heeft heel de intocht ademloos zitten kijken en vindt het allemaal wel erg leuk en spannend!

Volledige aandacht voor het Sinterklaasjournaal

Sinds Sint in (het) (Neder)land is zijn alle Sinterklaasattributen weer tevoorschijn gehaald en heeft Sanne haar pietenpak aan. Vorig jaar heeft ze in Italie hetzelfde pak een paar weken vrijwel nonstop aangehad. Op straat zorgde dit voor nogal wat opmerkingen. Mensen die het mooi vonden, maar vooral ook mensen die het niet begrepen. Toen we gisteren gingen winkelen met ons pietje waren we dus volledig voorbereid op commentaar. Het grappige is dat Sanne in haar pietenpak helemaal niet opvalt hier. Er lopen meer dan genoeg Amerikanen rond in trainingspakken van glimmend, bijzonder synthetisch materiaal, waardoor zij hier helemaal geen pietje lijkt, maar eerder een goed geintegreerd meisje... 

Natuurlijk hebben we ook al onze schoen gezet en gezongen bij de openhaard. En jawel, de volgende dag waren er cadeautjes voor iedereen!

De eerste nacht heb ik meteen al een mooi cadeau gekregen van Sinterklaas. Pelle heeft de hele nacht doorgeslapen! In Nederland deed hij dat al bijna, maar hier leek hij weer een nieuw ritme te hebben met 1x 's nachts drinken. Ik weet dat het waarschijnlijk maar van korte duur is, maar zo lang het duurt geniet ik er maar van!

Ga voor meer Sinterklaas foto's naar: http://picasaweb.google.com/112508555502529596142/Sinterklaas?feat=directlink

Merril Creek Reservoir

Het was dit weekend nog heerlijk weer! Alhoewel het 's ochtends al erg koud is (3 graden ofzo), is het de afgelopen dagen 's middags iedere keer nog heerlijk weer geweest. Zo lekker dat je in de zon prima naar buiten kon zonder jas. Het kan hier snel omslaan en Thanksgiving (volgende week donderdag) komt er mogelijkerwijs al sneeuw! Nu het weer nog zo lekker was hebben we ervan genoten. We zijn zaterdag naar Merril Creek geweest. Een park/bos rondom een stuuwmeer hier in de buurt.




Aan de rand van het stuwmeer

  Het was maar een kleine wandeling (1/2 mijl), maar met Sanne en Hidde aan de wandel was het lang genoeg. De wildlife bleef beperkt tot 2 eekhoorns, maar het was een mooi herfsttafereel.



Sanne en Hidde in het herfstbos

  Meer foto's van Merril Creek staan op: http://picasaweb.google.com/112508555502529596142/MerrilCreekReservoir13112010?feat=directlink

Garage sale

De buren hadden vandaag een all american garage sale. Na het ophalen van de post (die all american natuurlijk aan het begin van onze oprit staat) ben ik met Sanne en Pelle (Hidde lag in bed) even gaan kijken. Sanne vond het fantastisch: een hele oprit vol met speelgoed om mee te spelen. Toen ik weer naar binnen ging om Pelle te voeden wilde ze dan ook niet mee. Ze wilde bij Beth (de buurvrouw) en Brooke (het buurmeisje van 4) blijven spelen. Ik weet ook wel dat het haar voornamelijk om het speelgoed te doen was en niet zozeer om het samenspelen, maar ik vond het toch wel een grote stap in het integratieproces! Na een tijdje is ze door Beth weer thuis gebracht, waarna ze zelf nog alleen terug is gegaan om samen met Brook in de achtertuin te spelen. Zo makkelijk gaat dat dus?!

De garage sale met in het midden een klein paars stipje: Sanne
(klik op de foto om te vergroten)



De pakjesboot

Geheel in de stijl van het jaar wachten wij vol spanning op de boot: op onze pakjesboot. Op donderdag 11 november vertrekt de boot met de container vol met onze spullen aan z'n reis naar de VS. Er staan weliswaar 8999 andere containers op de boot, maar het voelt toch als onze boot. Volgens planning zal de boot op 18 november aankomen in de VS, maar daarna moet alles nog worden ingeklaard, dus het zal nog wel een paar weken duren voordat alle pakjes daadwerkelijk hier staan. Maar we zijn dit jaar wel verzekerd van veel pakjes...

Een klein deel van de dozen

De container

We zijn er

We zijn er! Gisteravond zijn we na een lange reis aangekomen bij ons nieuwe thuis. Na uitgezwaaid te zijn door heel veel mensen (dank voor jullie komst allemaal!) hebben we een relatief soepele reis gehad.

Niet alles liep gesmeerd. Voor Pelle was er, alhoewel aangevraagd, geen bedje. Doordat hij een eigen stoel had (was nodig om de maxi-cosi mee te nodig) verviel zijn recht op een bedje. In het vliegtuig werd er gezegd dat ze nog zouden kijken of we van plaats konden ruilen zodat er een bedje voor hem opgehangen kon worden. Maar ja, toevallig zaten op die plekken (dat zijn de plekken met veel beenruimte) mensen met allemaal heel lange benen. Bedankt allemaal.... De maxi-cosi mocht uiteindelijk ook niet op een stoel staan, want die mocht de uitgang van degene bij het raampje niet blokkeren. De enige plek waar we h'm wel neer zouden kunnen zetten was midden in het rijtje van 4 stoelen dat we hadden. De maxi-cosi heeft uiteindelijk heel de reis bovenin gelegen, Pelle om beurten bij papa en mama en Pelles stoel diende als opslag. Sanne heeft het overgrote deel van de reis filmpjes gekeken. Hidde was het eerste deel van de reis heel erg moe maar weigerde te gaan slapen, maar hield dat gelukkig uiteindelijk niet meer vol. Helaas niet in de gemakkelijkste positie...

Helaas niet genoeg licht voor de iPhone, maar het geeft een indruk

Nadat we Sanne wakker hadden moeten maken bij aankomst kon ze alleen maar piepen en huilen. Hidde was inmiddels over z'n vermoeidheid heen en heeft zich tot het naar bed gaan als een soort clown gedragen. Bij aankomst in ons nieuwe huis waren ze allebei helemaal blij met al het speelgoed dat Daan al mee had genomen bij eerdere reizen. Iedereen ging helemaal blij naar bed voor de eerste nacht in de VS!

Vertrek

Nog 3 dagen en dan is het zover: aanstaande zaterdag vertrekken we met z'n 5en naar Amerika! Daan is 1 mei al begonnen met z'n nieuwe functie daar en heeft sindsdien heen en weer gereisd. Gelukkig komt daar nu een einde aan, want een half jaar is meer dan genoeg om als opgebroken gezin te functioneren.

Het grote voordeel van het heen en weer reizen van de afgelopen tijd is dat Daan al een heleboel praktische zaken heeft kunnen regelen. Het belangrijkste punt is natuurlijk ons huis, waar we zo vanaf het vliegveld in kunnen trekken. Het duurt nog wel een paar weken voordat onze spullen met de boot aankomen, maar het is bewoonbaar. Daan heeft zich de afgelopen tijd een trouwe klant van de Ikea getoond en het hoognodige in ons huis gezet. Het is spartaans, maar bewoonbaar.

Inmiddels zijn de verhuizers druk bezig om al die spullen daadwerkelijk op de boot te krijgen. Daan houdt in Den Haag deze mannen nauwlettend in de gaten, in de hoop dit allemaal in goede banen te leiden. Ik ben met de kindjes vertrokken naar Daans moeder om de verhuizers juist te ontlopen.

Als de verhuizers klaar zijn, zijn wij dat ook. (Bijna) alle "laatste keren" zijn geweest. De laatste keer peuterspeelzaal, de laatste keer zwemmen, de laatste keer consultatiebureau, de laatste keer oogarts, etc. Vrijdag nog even de voorlopig laatste Nederlandse verjaardag en dan op naar 1725 Washington Valley Drive!