Laatste
blog bericht was van januari. Het is duidelijk dat we, zoals iedereen, druk
zijn met ons leven te leiden. Zo druk dat blog berichten schrijven niet
bovenaan het prioriteiten lijstje stond. Sindsdien is er natuurlijk wel het een
en ander gebeurd in ons leven. Een kleine samenvatting...
Een
van de dingen waar ik vanaf januari heel erg druk mee ben geweest zijn de art
projects voor het gala. Ieder jaar houdt de school een gala voor ouders,
alumni, en wie er maar wil komen. Het gala is de grote fundraiser van het jaar.
Fundraising is iets waar - zeker privé scholen - niet zonder kunnen. Het geld
dat via dat kanaal binnen komt is een groot deel van het gehele budget. Een van
de dingen die gedaan wordt om geld te verdienen is het veilen van kunst. Ieder kunstwerk
wordt mede door kinderen gemaakt, dit jaar met als thema "India".
Natuurlijk moet dit allemaal worden voorbereid en in goede banen worden geleid,
dus daar is een klein groepje mensen vanaf januari tot het gala eind maart heel
druk mee bezig geweest. Voor wie wil, een kleine impressie is te zien op de
site van Steve Fox, de chair van de art projects: Acorn
Projects.
We
hebben een familiepakket buisjes et al aangeschaft. Na Sanne die natuurlijk al
haar 2e set buisjes in haar oren heeft, hebben nu ook Hidde en Pelle buisjes
gekregen. Pelle heeft een groot aantal ooronstekingen gehad de afgelopen
maanden. Of ze gingen niet over, of hij rolde zo van de ene in de andere.
Iedere keer dat hij 's nachts wakker werd wist ik alweer hoe laat het was: de
volgende oorontsteking. Dus eind maart heeft ook hij buisjes gekregen.
Een
maand later was Hidde aan de beurt. Het aantal oorontstekingen is zeer gering
bij hem, ik geloof 2 in totaal, maar hij had gehoor en daarmee spraakproblemen.
We hebben hem laten testen en daaruit kwam dat er sommige klanken die hij in
het Engels niet goed uitspreekt. Uiteraard is hij hier in het Engels getest,
maar ook in het Nederlands zijn er klanken die hij niet goed uitspreekt. Op
aanraden van de speech therapist hebben we hem naar de ENT (KNO) dokter
gebracht en daar was het oordeel al snel geveild. Door continu vocht in z'n
oren komen de klanken niet goed binnen en leert hij het dus gewoon verkeerd. Nu
heeft hij buisjes gekregen en is tevens z'n neusamandel verwijderd. Daardoor
zouden de klanken nu dus wel goed binnen moeten komen bij hem en zal het beter
moeten gaan met z'n spraak. Om hem een handje te helpen krijgt hij nu eenmaal
per week speech therapy.
We
zijn op de koninginnedag viering in NYC geweest. Het was in Battery Park, wat
aan het water is en het waaide heel hard. Alhoewel het erg Nederlands en
(daarmee) erg leuk was, waaide het aan het water extreem hard wat het erg koud
maakte. Heel lang hebben we het daarom niet volgehouden, maar Sanne heeft het
nieuws er wel mee gehaald. Er was een mini stukje in het Jeugdjournaal over koninginnedag in NYC
(rond 17'38"), waar Sanne toevallig op staat. Goed zoeken is wel vereist
en ik gok dat velen haar nog geen eens kunnen vinden, maar toch.
Vaderdag
is net geweest, maar op school is een speciale moederdag viering geweest. Alle
moeders mochten in de klas van hun kind komen, waar ze mee konden lopen met kun
kinderen en toe werden gezongen. Voor moeders met meerdere kinderen op school
een heel gedoe om ieder kind evenveel aandacht te geven. Wel erg leuk,
natuurlijk!
Sanne
en Hidde hebben op school meegezongen in het Spring Concert. Weken geoefend en
2 optredens: 1 's ochtends, 1 's avonds. Dus ik mocht het 2x meemaken, Daan
kwam 's avonds kijken. Een heuse musical hebben ze gezongen, de Wackadoo Zoo
over dieren in een dierentuin die zich als andere dieren voordoen. Natuurlijk
had ik alle liedjes al volop thuis gehoord en dat was maar goed ook. Allebei
zijn ze op het moment supreme zo bezig met wat er om hun heen gebeurd dat er
van echt zingen niet zo heel veel komt.....
Overigens
kreeg het avondconcert nog een andere wending dan de bedoeling was. Een aantal
weken daarvoor had Hidde toen ik hem mee wilde nemen naar zwemles buikpijn. Kan
gebeuren dacht ik, maar het ging van kwaad tot erger en zodra ik het aanraakte
schreeuwde hij het uit! Hij kon niet meer rechtop staan van de pijn. Zwemles
geskipt en op naar de dokter. In de auto naar de dokter is hij in slaap
gevallen en toen ik daar aankwam was er niets meer aan de hand! Niets! De
dokter zei dat het waarschijnlijk een luchtbel was die vast zat in z'n darmen.
Tijdens het slapen is die er waarschijnlijk uitgekomen in de vorm van een dikke
vette wind en daarmee is alles weer goed. Maar ja, aangezien er nu niets meer
aan de hand was konden ze dat niet met zekerheid zeggen. Mocht het terugkomen
moest ik vooral meteen naar de dokter met hem gaan en zorgen dat ik daar was
wanneer het nog pijn deed. Dan kon hij onderzocht worden. Nog voor het concert
's avonds kwam Hidde's juf naar me toe om te zeggen dat hij pijn in z'n buik
had. Toen ze binnen kwam lopen hield hij diezelfde plek vast, liep een beetje
voorover gebogen en had tranen in z'n ogen. Ik herkende het meteen, dit was
hetzelfde! Dus ik heb hem opgepakt en ben naar de ER geracet. Hij had die dag
al 2x gezegd dat hij moest poepen, maar eenmaal op de wc kwam er alleen plas.
Ingeschreven en wel zaten we in de wachtkamer te wachten op de dokter toen hij
zei "nu weet ik het zeker, ik moet poepen." En jawel, hij poept,
poept nog wat meer en het is over.... Zit je daar bij de ER met een kind omdat
hij moest poepen......
Sanne
en Hidde hebben gekookt met 2 juffen van school. Op het gala kon je ook bieden
op allerlei verschillende dingen in een silent auction en dit hebben wij dus
gewonnen. De juffen zijn moeder en dochter en na school gingen ze dus een
maaltijd koken naar keuze van Sanne en Hidde. Hoog culinair niveau natuurlijk:
ham met meloen, pizza en cupcakes met aardbeiden. Ze vonden het fantastisch en
's avonds hebben we er met z'n allen van gegeten.
We
hebben Daan's moeder afgelopen week op bezoek gehad. Daan moest de week
daarvoor in Nederland zijn voor een patenten rechtzaak en daarna zijn ze samen
naar de VS gevlogen. De kinderen hebben er erg naar uitgekeken. Oma kwam! Dat
papa ook terug kwam na ruim een week weg te zijn geweest was prima, maar bij
lange na niet zo spannend als dat oma op bezoek kwam! We hebben een fijne week
gehad met haar. We vinden het altijd erg leuk om bezoek te krijgen!
Dat
was ook de laatste week van school. Dat betekende een afscheidsfeestje van de
juf van Hidde die met pensioen gaat, de graduation van de Kindergartners
(Sanne) en de all school picnic als afsluiter van het jaar. Allemaal speciale
dingen, allemaal leuke dingen! Deze week is summer camp begonnen. Zomervakantie
is hier zo'n 3 maanden en gedurende die periode kun je je kinderen per week
inschrijven voor zomerkamp. Ieder week is er een nieuw thema en wordt er veel
buiten gespeeld en leuke dingen gedaan. Bij Pelle nog geen thema's, maar vooral
buiten spelen. Hidde doet deze week "Wilderniss 101" en Sanne
"Art".
Slechts
2 weken doen de kindjes summer camp, want dan staat dat voor de deur wat
de kop al deed vermoeden: dan gaan we verhuizen! Verhuizen naar een ander huis
stond sowieso al in de planning. Alhoewel we graag in hetzelfde huis hadden
willen blijven zitten hebben de huiseigenaren besloten dat ze het willen
verkopen. Aangezien de huurtermijn half juli eindigt, zat er niets anders op
dan verhuizen. We waren dan ook volop aan het kijken naar nieuwe huizen. Nu we
toch weg uit dit huis moesten konden we er dan meteen gebruik van maken door
dichter bij school te gaan wonen. Maar ja, ergens midden in dit alles kwam
opeens de vraag of Daan een baan in Kingstree, South Carolina wilde
aannemen.....
Daan's
contract was in december net met 2 jaar verlengd, dus wij gingen er niet vanuit
dat deze vraag nu al voorbij zou komen. Maar ja, zo gaat dat nou eenmaal en als
je dan over de initiële schok heen bent ga je verder kijken en ja, hij heeft de
baan geaccepteerd en dus verhuizen wij naar SC. Het is een baan als Director of
Operations, ook binnen DSM en voor de termijn van 3 jaar zullen we daar dus als
expats verblijven. Tenminste, dat is nu de verwachting, je weet klaarblijkelijk
nooit hoe het loopt... Het is een promotie voor hem en hij is erg enthousiast
over de nieuwe uitdaging.
Op
persoonlijk vlak zijn we iets gereserveerder. In eerste instantie maken we ons
vooral wel wat zorgen over de belachelijk hete zomer in het zuiden. Daar zie ik
wel tegenop. Lang leve de airco.... Het pluspunt is dat het de rest van de jaar
wel lekker is. Hopelijk weegt dat op tegen de te hete zomer.
En
afscheid nemen is gewoon niet leuk! We hebben het hier zo naar ons zin gehad,
zo'n leuk leven hier opgebouwd, inclusief een fantastisch school,
vrienden, buitenschoolse activiteiten, noem maar op. En op zich wisten we dat
we hier niet voor altijd zouden zitten, dus verhuizen zat er vroeger of later
aan te komen. Alleen dachten we, nadat Daans contract hier met 2 jaar was
verlengd, dat we nog een tijdje van dit alles konden genieten. Ons vertrek hier
komt eerder dan gedacht en gehoopt, maar het zij zo. We zijn klaar voor een
nieuw avontuur!
We
zijn met z'n 5en al op bezoek geweest op zoek naar een goede nieuwe school voor
de kindjes. En gelukkig hebben we die gevonden. Het is uiteraard anders, maar
ik denk dat we met de Montessori School of Florence een goede
vervanging hebben gevonden. In ons tripje naar het zuiden hebben we nog niet
echt naar huizen gekeken, maar wel wat rond gereden door de verschillende
buurten, om een beetje te proeven van de sfeer die er hangt. Toen dachten we
nog dat een huis vinden heel makkelijk zou worden. Dat dacht iedereen.....
Een
huis bleek nagenoeg onmogelijk om te vinden! Iedereen, zowel van DSM als Daan,
heeft zich bijzonder hard ingespannen iets te vinden. Maar er was gewoon niets!
Geen huurhuizen, geen koophuizen die hun huis ook wel wilde verhuren voor 3
jaar, niets! Dus ik was al een lijst aan het maken welke spullen in de opslag
mochten en welke spullen naar onze tijdelijke huisvesting zouden gaan. Want de
verhuizers komen 1 juli en met nog 3 weken te gaan was er nog niets gevonden.
Maar, de aanhouder wint, want er is een huis. Het is wel het enige huis dat er
is, en een keuze mogelijkheid zou leuk zijn, maar er is een huis. En alhoewel
het niet aan al onze eisen voldoet (bv geen zwembad, dus als we dat willen
zullen we dat er zelf in moeten zetten), maar het is een huis en beschikbaar
per 1 juli. En een mooi huis naar ik heb begrepen. Daan is er deze week naar
toe om te kijken en hij was erg enthousiast. Nieuwsgierig? Met het contract dat
spoedig rond zal zijn zal het huis wel van de makelaars site worden verwijderd,
maar zolang het er nog op staat: kijk op de Realtor site. Aardig wat foto's en
een virtual tour.
De
chaos is op het moment nog te overzien, maar zal ongetwijfeld alom aanwezig
worden binnen nu en snel. Ons nieuwe adres zal ik per email versturen naar
iedereen. Wanneer je niets hoort, twijfel niet om het te vragen, dan is het er
waarschijnlijk bij ingeschoten... Onze mobiele nummers blijven (vooralsnog?) hetzelfde,
evenals email adressen. Ons huis is groot genoeg voor bezoek, dus wees welkom.
Het is iets lastiger te bereiken, een directe vlucht zit er niet in vanuit
Nederland, maar men is niet minder welkom!
Zoals
gezegd, 1 juli komen de verhuizers en dan begint ons avontuur! Want zo noemen
de kindjes het: we gaan weer op avontuur. De kinderen kijken erg uit naar het
nieuwe huis met een nieuwe kamer voor iedereen en zijn ook erg nieuwsgierig
naar de nieuwe school. En hoe dichter bij het komt, hoe concreter het wordt,
hoe meer zin ik ook krijg om ook deze nieuwe uitdaging weer aan te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten