Pinda's

Vorig jaar ben ik met Pelle naar een allergist geweest. Hij heeft destijds wat tips and tricks gegeven, maar praktisch gezien bleek deze man niet echt waardevol te zijn. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het vanaf het begin af aan niet boterde tussen hem en mij. We zijn er 2 keer geweest en gedurende beide bezoeken heeft hij Pelle continu – ook nadat ik hem verbeterd had – “she” genoemd en “her” gezegd. Ik kan volledig begrijpen dat de naam Pelle raar is voor Amerikanen en dat hij daaruit dus niet op kan maken of hij met een jongen of een meisje te doen heeft. Maar als arts heb je gewoon een dossier, waaruit je je voor had kunnen bereiden. En als je dat dan niet nodig vond kun je in ieder geval nog luisteren naar mijn verbetering en er iets mee doen. Toen ik 4 maanden na de eerste afspraak terug kwam voor de follow up die hij had voorgeschreven was zijn eerste vraag “wat doe je hier?” en dan niet informatief  bedoeld, maar op een toon alsof hij wilde vragen waarom ben je in godsnaam terug gekomen?!

Je zult begrijpen, niet mijn vriend! Maar goed, als je een goede arts bent hoef je wat mij betreft ook niet mijn vriend te zijn. Maar ook op dat gebied hadden we niet zoveel aan hem, want met Pelle’s eczeem ging het nog altijd niet goed en een vervolg plan had deze man ook niet meer. Ik had verwacht, of in ieder geval gehoopt dat na de winter toch duidelijk beter ging en dat hij in de zomer misschien wel in korte broeken kon lopen. Maar ja, dat was duidelijk niet het geval. Hij had niet alleen nog broeken met maillots eronder aan, maar ook vaak nog lange mouwen omdat hij anders zijn ellenbogen open krabbelde! Reden voor mij om aan de pediatrician te vragen of ik toch nog niet iets kon doen voor dit arme jongetje.

Zo kwam ik een week of wat terug terecht bij dokter Schenkel, een nieuwe allergist. Het bezoek alleen al aan deze dokter was een uitdaging. Toen hij binnen kwam – Hidde was gelukkig in slaap gevallen in de auto en had ik al slapend in de wagen kunnen zetten – was een van de eerste dingen die hij tegen Sanne zei dat het belangrijk was dat hij goed met mama moest kunnen praten en dat zij dus goed stil moest blijven zitten en stil moest zijn. Nu ben ik het volledig met hem eens en probeer ik medische afspraken ook zo te maken dat er zo weinig mogelijk kinderen mee hoeven, maar vaak moet de rest nou eenmaal mee. Ik moet zeggen dat ze zich eigenlijk altijd erg netjes gedragen en dat nooit iemand er een probleem mee heeft. Ik zelf hoogstens. Deze man had er ook geen probleem mee, maar stelde wel meteen duidelijk wat de regels waren. Gelukkig heeft ook nu iedereen zich gedragen en ging het prima.

Inhoudelijk kwam deze arts met hele andere dingen dan de vorige allergist. Juist geen chloor bad, wat die andere arts voorschreef en waar de vorige allergist aanraadde hem iedere dag in bad te doen zodat je hem daarna goed in kon smeren, wilde deze man het toch echt houden bij 2x per week, want baden droogt uit. Klaarblijkelijk is er ook op dit gebied nog geen consensus in de medische wereld…

Er is ter plekke een allergie scratch test gedaan. Zo een waarbij ze op je rug krasjes maken en extracten van verschillende dingen druppelen. Was natuurlijk een succes…. Vorig jaar, voordat ik naar de allergist ging, was er al en bloedtest gedaan. De uitkomst hiervan (mild allergisch voor pinda’s en licht allergisch voor eieren en melk) was toen de reden om naar de allergist te gaan. Nu testten melk en eieren negatief, maar op de pinda plek was zeer duidelijk een reactie te zien! Naar aanleiding van zo’n scratch test kun je zien of iemand allergisch is, maar niet in welke mate. Nieuw bloedonderzoek moet dat dan weer duidelijk maken.

Ik vind het ook niets, Pelle

Dus gingen we met de adviezen van dit bezoek naar huis, met een aanvraag voor een bloedonderzoek en een vervolg afspraak over 3 weken. Advies was om dagelijks antihistamine te geven tegen de jeuk van de eczeem. Daarnaast weer eens een nieuwe crème. Ditmaal een barrier crème, die de huid zou moeten herstellen op de plekken waar de eczeem het ergste is. Het belangrijkste advies was om op geheel Amerikaanse wijze angstvallig alles wat aan pinda’s doet denken te vermijden. Niet alleen dingen als pindakaas, maar ook alles dat in een fabriek is gemaakt waar ze ook iets met pinda’s doen. Leek ons persoonlijk een beetje overdreven, aangezien hij in het verleden ook wel pindakaas op z’n brood heeft gegeten zonder dat dat enig gevolg had. Maar goed, voor die 3 weken waren we in ieder geval van plan om dat wel te doen.

3 Weken later waren we al lang gestopt met de antihistamine. Kort nadat we bij de allergist waren geweest werd de eczeem veel erger en kreeg hij ook op nieuwe plekken last. Een andere verklaring ervoor hadden we niet, dus zijn we daar maar mee gestopt. Kwam ook wel goed uit, want iedere avond was dat drankje een enorme oorlog om naar binnen te krijgen!

Uit het bloedonderzoek bleek dat de allergie gelukkig alles mee valt. Pelle valt in de categorie met de mildste vorm. Zo mild dat de allergist het zelfs niet langer nodig vindt om een epi-pen (medicijn te gebruiken bij een ernstige allergische reactie) bij zich te dragen. Verder zei hij dat hij hem niet zou bedelven onder pinda’s, maar dat het verder wel meevalt. De antihistamine is weer vervangen door een ander soort. Nog steeds oorlog dus iedere avond, al lijkt deze wat minder vies en het drama daarmee iets minder groot. Of we er eczeem technisch echt iets mee opschieten weet ik nog niet. De nieuwe crème is in ieder geval geen wonder crème. En het is ook niet zo dat de jeuk nu weg is. Na onze vakantie moet Pelle weer terug komen. Natuurlijk hoop ik nog steeds op het wondermiddel dat alles oplost, maar vooralsnog lijkt het erop dat Pelle voorlopig nog rond zal moeten lopen in z’n legging tegen het krabben…..