vrijdag 18 maart 2011

Zwemmen

In Nederland gingen Sanne en Hidde iedere week zwemmen. Pelle is niet lang genoeg in Nederland geweest, maar anders was ook hij wekelijks naar het zwembad gegaan. (Ik realiseer me nu dat Pelle inmiddels een groter deel van z'n leven in Amerika heeft gewoond dan in Nederland. Klinkt wel dramatisch...) Toen we vertrokken was het plan om alle kindjes hier (weer) te laten zwemmen, al wisten we niet of dat mogelijk zou zijn. Ik vond het wel typisch Amerikaans om babyzwemmen eng en gevaarlijk te vinden. Stel je voor, straks komt-ie onder water, krijgt-ie water binnen en hebben we een claim aan onze broek hangen, dat idee.

Via Beth kwamen we echter al snel achter het bestaan van de YMCA. Ja, inderdaad, zoals in het liedje van de Village People. Nu zegt de schrijver van dit nummer dat het niets met homo's te maken heeft, maar dat het gaat over het YMCA waar je allerlei sporten kan bedrijven. En dat is ook precies wat je bij het YMCA kunt doent. Het staat voor "Young Men's Christian Association" en volgens de website hebben ze het nobele doel "helping young people develop Christian Character by maintaining and promoting such activities and services as contribute to their physical, social, mental and spiritual growth and by such means as may accomplish this objective". Dat is nog eens een doelstelling!

Bij het YMCA kun je dus zwemmen, maar ook allerlei andere sporten en activiteiten uitoefenen. Niet alleen voor jeugd, maar ook volwassenen kunnen er fitnessen of verschillende lessen volgen (yoga, aerobic, zumba, etc). Inmiddels probeer ik 1x per week daar te sporten. Ik doe dit op woensdagochtend wanneer Sanne en Hidde op school zitten en Pelle kan dan naar de child watch die ze ook hebben. Alle kindjes zijn inmiddels begonnen met hun zwemlessen. Sanne op maandagmiddag, Pelle op dinsdagochtend (wanneer Sanne en Hidde op school zijn) en Hidde op zaterdagochtend.

Pelle en Hidde zwemmen beide met een ouder in het water, maar bij Sanne hebben we ervoor gekozen dat ze alleen het water in gaat. Sinds we in Italie zijn geweest was zwemmen bij haar niet echt meer een succes. Om een of andere vage reden had ze in haar hoofd geprent dat het eng is om je alleen door het water te begeven en nadat ze dat besloten had was dat een feit waar niets meer aan te veranderen was. Ze was inmiddels wel naar de groep gegaan waarbij ze alleen het water in ging en het werd langzamerhand wel iets beter, maar het hield niet over. Qua leeftijd had ze hier nog in een groep met ouder gekund, maar het leek ons dat we haar dan daarna helemaal nooit meer alleen het water in zouden krijgen.

Het zwembad hier is, in tegenstelling tot dat in Nederland, overal te diep voor kindjes om in te kunnen staan. Sannes groep krijgt daarom drijvertjes om. Door het diepe water gecombineerd met haar track record in Nederland hield ik m'n hart vast. Het leek me onmogelijk dat dit goed zou komen. Ik zag het al helemaal voor me: Sanne die volledig door het lint gaat en de juf die haar dan door het taalverschil helemaal niet kan bereiken.... Ik zag redelijk op tegen de eerste les!

Sanne had van te voren beloofd dat ze goed haar best zou gaan doen en niet zou gaan piepen. Ze zei zelfs zin te hebben in het zwemmen. Maar ja, dat zei ze in Nederland ook weer iedere week opnieuw, dus wat dat waard was.... Maar wat schetst mijn verbazing? Vanaf minuut 1 van de eerste les vindt ze het fantastisch! Nu is het ook wat minder hoogdravend dan ik dacht naar aanleiding van "alleen in het diepe". Ze drijven geen moment alleen in het water, ze worden continu vastgehouden door een juf, maar toch.
Sanne in het zwembad
Naast dat het water diep is hier, is heel de les ook duidelijk anders dan in Nederland. Waar je in Nederland de kinderen op een bepaalde manier moet vasthouden, zodat ze de opwaartse druk van het water leren voelen, doen ze dat hier weer helemaal anders. Er wordt veel minder getrained op het drijvend vermogen. 
Ze proberen hier dan juist weer wel om kinderen al van jongs af aan - zelfs Pelle! - zwembewegingen te laten maken. Het uiteindelijke doel is hier natuurlijk ook zelfstandig leren zwemmen, maar ze hebben hier duidelijk een andere route om daar te komen. Omdat Sanne op maandagmiddag zwemt moeten Hidde en Pelle mee. Daan rijdt dan vanaf z'n werk naar het zwembad om de jongetjes op te halen. Als alles loopt zoals gepland worden ze dan al opgehaald wanneer Sanne net in het water ligt.
Pelle wacht geduldig op papa
Maar ja, soms is papa ook iets later en wordt Hidde (hier ziek door keelontsteking) zoet gehouden met een filmpje.
Hidde kijkt een filmpje in het (veel te warme) zwembad
Hidde gaat samen met Daan het water in en Pelle met mij. Voor Pelle hebben we inmiddels al een volledig zwempak met lange pijpen en lange mouwen gekocht, omdat het in het water met alleen je zwembroek aan natuurlijk het ideale moment is om jezelf tot bloedens toe open te krabben. Bij de jongetjes is het zwemmen eigenlijk niet meer dan nat worden met liedjes zingen. In heel de les wordt er niet 1x onder water gegaan, wat in Nederland toch een belangrijk onderdeel is van de les. Gelukkig vinden ze het alle 3 leuk en zwemmen zullen ze uiteindelijk allemaal wel leren.

1 opmerking:

  1. Wat is het elke keer weer leuk om via jullie ogen de cultuurverschillen te zien. En dan ook te merken dat ik dezelfde vooroordelen had en verbaasd ben over de US methode.
    Wel gaaf dat in ieder geval iedereen kan gaan zwemmen.

    Marieke

    BeantwoordenVerwijderen